[...] "Diomea: (Διόμεια; Diómeia). Attic paralia(?) deme of the Aegeis phyle, from 307/6 until 201/0 BC of the Demetrias phyle. One bouleutes. D. was located outside the walls of Athens and south of the Ilissus between Alopece to the South and Ancyle to the East [1], where, not far from the Diomeic Gate (Alci. 3,51,4; Hsch. s.v. Δημίαισι πύλαις; [2. 83, 112, 160 fig. 219 ‘X’), the Hercules sanctuary and gymnasium were situated in Cynosarges (Diog. Laert. 6,13; [2. 340f.])". [...], Lohmann, Hans (Bochum), Diomea
empressattica.com
Δημότες της ΔιομείαςΑρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): DIOMEEUS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
enacademic.com
greek_greek.enacademic.com
«Διομεία: Αρχαίος δήμος της Αθήνας, που ανήκε στην Αιγηίδα φυλή. Βρισκόταν ΒΑ της Αθήνας και πήρε την ονομασία του από τον Δίομο, γιο του Κολυττού. Στον δήμο αυτόν υπαγόταν το ιερό του Ηρακλή και το Γυμνάσιο Κυνοσάργους. Προς τιμήν του Ηρακλή τελούσαν τα Διόμεια, στη διάρκεια των οποίων 60 εκλεκτοί γελωτοποιοί, με πειράγματα και αστεία, προσέδιδαν στη γιορτή εύθυμο χαρακτήρα. Οι γελωτοποιοί της Δ. ήταν γνωστοί σε όλη την Ελλάδα και λέγεται πως o Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας χορηγούσε τακτικά μεγάλα ποσά για τη γιορτή, με διαταγή να του στέλνουν γραπτά όσα έλεγαν οι γελωτοποιοί. Ο Αριστοφάνης ονόμαζε τους δημότες της Διομεία, «Διομιαλαζόνας», γιατί είχαν φήμη πολύ αλαζονικών και ακατάδεκτων ανθρώπων.»Διομεία[νεκρός σύνδεσμος].
google.gr
books.google.gr
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 123-124: [...] "Διόμεια, Διομεύς ο δημότης• ωνομάσθη δε από του Διόμου υιού του Κολυττού, φίλου του Ήρακλέως, ξένισθέντος ύπ' αυτού, ότε ήλθεν ο ημίθεος ούτος εις Αθήνας, και εμυήθη εν Μελίτη τα μικρά μυστήρια (Σουΐδας, Φαβωρίνος, και άλλοι). Οι Αθηναίοι δια το πολύ προς τον Ηρακλέα σέβας, ετίμησαν τον Δίομον ήρωα, και συνέστησαν εορτήν αυτού τα Διόμεια, α και Διομειάς εκαλούντο. Ούτος θύων τω Ηρακλεί μετά την αποθέωσίν του, ου το Ιερείον αρπάσας κύων λευκός έφερεν, όπου ωνομάσθη το Κυνόσαργες από του αργού κυνός. Ιστέον ότι οι αρχαιότεροι των Ελληνων εκάλουν αργόν το λευκόν και η χρήσις της λέξεως μετά τοιαύτης σημασίας είνε συχνή παρά ποιηταίς. Εις τον δήμον τούτον συνήρχοντο οί γελωτοποιοί, οπου ο καθείς επεδείκνυε την περί τα γελοία ικανότητά του, και την ιδιότητα ταύτην του δήμου διεφύλαξεν ο Άθηναιος ούτω «πλήθος δ' ην Αθήνησι της σοφίας ταύτης (γελωτοποιΐας)• εν γουν τω Διομέων Ηρακλείω συνελέγοντο εξηκοντα όντες τον αριθμόν, και εν τη πόλει δε ωνομάζοντο ως «οι εξήκοντα τουτ' είπον»• και «από των εξήκοντα έρχομαι» (β ιδ'. §. 3. ο αυτός και β. στ'.) ο δε Αριστοφάνης καλεί τούτους Διομειαλαζόνας. Έκειτο δε ο δήμος ούτος όπου νυν η ριζάρειος Σχολή και τα πέριξ αυτής. Και η πύλη της πόλεως η έχουσα απ' ευθείας καταντικρύ τον δήμον, εκαλείτο Διόμεια• της πύλης ταύτης ερείπια εσώζοντο μέχρι της κτίσεως του χασεκείου τειχίου της πόλεως (τω 1778), ότε η ύλη έλήφθη προς χρήσιν του τειχείου. Έκειτο δε η πύλη αύτη επί της νυν οδού της φερούσης εις την ρηθείσαν Σχολήν, ένθα νυν εστί το μέσον των κυπαρισίων του ανακτορικοϋ κήπου, το προς την οδόν. Το δε Κυνόσαργες μέρος ον της Διομείας, έκειτο, όπου νυν εστίν η Μονή Πετράκη, όπου ην και το γυμνάσιον και του Αντισθένους η σχολή. Λανθάνονται όσοι λέγουσι δήμον το Κυνόσαργες, όπερ ην γυμνάσιον". [...]
Διομε Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org
uoc.gr
anemi.lib.uoc.gr
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 123-124: [...] "Διόμεια, Διομεύς ο δημότης• ωνομάσθη δε από του Διόμου υιού του Κολυττού, φίλου του Ήρακλέως, ξένισθέντος ύπ' αυτού, ότε ήλθεν ο ημίθεος ούτος εις Αθήνας, και εμυήθη εν Μελίτη τα μικρά μυστήρια (Σουΐδας, Φαβωρίνος, και άλλοι). Οι Αθηναίοι δια το πολύ προς τον Ηρακλέα σέβας, ετίμησαν τον Δίομον ήρωα, και συνέστησαν εορτήν αυτού τα Διόμεια, α και Διομειάς εκαλούντο. Ούτος θύων τω Ηρακλεί μετά την αποθέωσίν του, ου το Ιερείον αρπάσας κύων λευκός έφερεν, όπου ωνομάσθη το Κυνόσαργες από του αργού κυνός. Ιστέον ότι οι αρχαιότεροι των Ελληνων εκάλουν αργόν το λευκόν και η χρήσις της λέξεως μετά τοιαύτης σημασίας είνε συχνή παρά ποιηταίς. Εις τον δήμον τούτον συνήρχοντο οί γελωτοποιοί, οπου ο καθείς επεδείκνυε την περί τα γελοία ικανότητά του, και την ιδιότητα ταύτην του δήμου διεφύλαξεν ο Άθηναιος ούτω «πλήθος δ' ην Αθήνησι της σοφίας ταύτης (γελωτοποιΐας)• εν γουν τω Διομέων Ηρακλείω συνελέγοντο εξηκοντα όντες τον αριθμόν, και εν τη πόλει δε ωνομάζοντο ως «οι εξήκοντα τουτ' είπον»• και «από των εξήκοντα έρχομαι» (β ιδ'. §. 3. ο αυτός και β. στ'.) ο δε Αριστοφάνης καλεί τούτους Διομειαλαζόνας. Έκειτο δε ο δήμος ούτος όπου νυν η ριζάρειος Σχολή και τα πέριξ αυτής. Και η πύλη της πόλεως η έχουσα απ' ευθείας καταντικρύ τον δήμον, εκαλείτο Διόμεια• της πύλης ταύτης ερείπια εσώζοντο μέχρι της κτίσεως του χασεκείου τειχίου της πόλεως (τω 1778), ότε η ύλη έλήφθη προς χρήσιν του τειχείου. Έκειτο δε η πύλη αύτη επί της νυν οδού της φερούσης εις την ρηθείσαν Σχολήν, ένθα νυν εστί το μέσον των κυπαρισίων του ανακτορικοϋ κήπου, το προς την οδόν. Το δε Κυνόσαργες μέρος ον της Διομείας, έκειτο, όπου νυν εστίν η Μονή Πετράκη, όπου ην και το γυμνάσιον και του Αντισθένους η σχολή. Λανθάνονται όσοι λέγουσι δήμον το Κυνόσαργες, όπερ ην γυμνάσιον". [...]
web.archive.org
Δημότες της ΔιομείαςΑρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): DIOMEEUS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
