[...] "Rhamnus: (Ῥαμνοῦς; Rhamnoûs). Large Attic Paralia-Demos, phyle Aiantis, with eight (twelve) bouleutaí, in the northern section of the east coast of Attica (formerly Ovriokastro). The urban centre of Ῥαμνουσία/Rhamnousía, strongly fortified during the 4th cent. BC and including a citadel from 413/2 BC [3. 77 f., 80 f.] for the garrison, first documented for 342/1 BC (SEG 43,71), lies on an isolated rocky plateau. Conquered in 295 BC by Demetrius [I 2] Poliorketes, R. soon fell to Athens again and was a base for the allied Ptolemaeans in the Chremonidean War (268/262 BC)". [...], Lohmann, Hans (Bochum), Rhamnus
Δημότες του ΡαμνούντοςΑρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): RAMNOUSIOS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
enacademic.com
greek_greek.enacademic.com
[...] "Ραμνούς: ο / Ῥαμνοῡς, -οῡντος, ΝΜΑ, και Ραμνούντας Ν. Δήμος τής Αιαντίδος φυλής, στη βορειοανατολική παραλία τής Αττικής, πάνω στον Ευβοϊκό Κόλπο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ῥάμνος + κατάλ. -οῦς (< -όεις*), πρβλ. Σελην-οῦς]". [...] Ραμνούς[νεκρός σύνδεσμος]
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellēnika: ē toi perigraphē geōgraphikē, historikē, archaiologikē kai statistikē tēs archaias kai neas Hellados, Jakob. R. Rhangabis, 1853. Τόμος 1ος, συνολ. σελ. 237-240, ενότητα σελ. 237-238: [...] "Ραμνούς, δήμος φυλής Αιαντίδος• οι δημόται Ραμνούσιοι• ο δήμος ούτος ην ο βορειότατος πάντων κατά την ανατολικήν παραλίαν, και ωνομάσθη ούτω από των εκείσε ράμνών (2 = Διονύσ. Οικουμ. Περιηγ.)• η κώμη Ραμνούς ην περιτετειχισμένη και απείχεν 60 στάδια του Μαραθώνος βορείως, έκειτο δε επί της εκ Μαραθώνος εις Ωρωπόν παραθαλάσσιας οδού, και αι μεν κατοικίαι των ανθρώπων ήσαν παρά την θάλασσαν, μικρόν δε ανωτέρω της θαλάσσης ην ναός Νεμέσεως• το δε άγαλμα αύτης κατεσκεύασεν ο Φειδίας εκ του αυτού Παρίου λίθου ον οι Πέρσαι, βέβαιοι επί τη αλώσει των Αθηνών, ήγον ίνα κατασκευάσωσιν εξ αυτού τρόπαιον• εφόρει δε η θεά επί της κεφαλής στέφανον έχοντα ελάφους και αγάλματα Νίκης• και δια μεν της αριστεράς χειρός εκράτει κλάδον μηλέας, δια δέ της δεξιάς φιάλην εφ' ης ήσαν εξείργασμένοι Αιθίοπες• επί τίνι δε λόγω απορεί ο Παυσανίας• το άγαλμα τούτο της Νεμέσεως ην άπτερον, απ' εναντίας των Σμυρναίων οι κατεσκεύαζον έχοντα πτερά τα αγάλματα της θεάς ταύτης• επί δε του βάθρου εξεικονίζοντο η Λήδα άγουσα την Ελένην προς την Νέμεσιν, διότι επεκράτει δόξα ότι η Ελένη ην θυγάτηρ Διός και Νεμέσεως και ότι η Λήδα ην τροφός αυτής. έτι δε ο Τυνδάρεως και οι παίδες, και άνθρωπος έφιππος ονομαζόμενος Ιππεύς, και Αγαμέμνων και Μενέλαος και Πύρρος ο Αχιλλέως ο πρώτος λαβών γυναίκα Ερμιόνην την Ελένης, έτι δε ο ονομαζόμενος Έποχος και έτερος νεανίας, αμφότεροι, ως έλεγον, αδελφοί Οινόης αφ' ης έλαβε το όνομα ο δήμος η Οινόη (1 = Παυσ. Αττ. κ. 33.). Κατά τον Στράβωνα το άγαλμα τούτο ή το ξόανον, ως ονομάζεται υπ' αύτού, της Νεμέσεως κατεσκευάσθη κατά τινας υπό Διοδότου ή κατ άλλους υπό Αγορακρίτου του Παρίου, και ην εξαίσιον το μέγεθος και το κάλλος καί ενάμιλλον τοις έργοις του Φειδίου (2 = Στραβ. β. 9. σ. 396.)• η Νέμεσις αυτή επωνομάζετο Ραμνουσία• ο Ησύχιος λέγει = «Εν Ραμνούντι Νεμέσεως άγαλμα δεκάπηχυ, ολόλιθον, έργον Φειδίου, έχον εν τη χειρί, μηλέας κλάδον». Ο δε Φώτιος = «Ραμνουσία Νέμεσις• αύτη πρώτον αφίδρυτο Αφροδίτης σχήματι• διο και κλάδον είχε μηλέας• ιδρύσατο δε αυτήν Ερεχθεύς μητέρα εαυτού ούσαν, ονομαζομένην δε Νέμεσιν και βασιλεύσασαν εν τω τόπω, το δε άγαλμα Φειδίας εποίησεν ου την επιγραφην εχαρίσατο Αγορακρίτω τω Παρίω ερωμένω, ος και Ολυμπιάσιν τω δακτύλω του Διος επέγραψεν Αρτάρχης• καλός δε ην ούτος Αργείος, ερωμένος αυτού».".[...]
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 76-77: [...] "Ραμνούς, ο δημότης Ραμνούσιος• έλαβε δε την ονομασίαν από των αυτόθι ράμνων• φυτόν δε η ράμνος ακανθωτόν, όπερ άλλοι μεν λέγουσι παλιούριον, οι δε Αθηναίοι πρινάρι καλούσι, πεποιημένον από του ήχου αυτού, καιομένου. Ονομαστός υπήρχεν ο δήμος ούτος και δια την θέσιν του, και δια το φρούριόν του, και διά τον ναόν της Νεμέσεως, ης το άγαλμα ην έργον του Φειδίου, και περιώνυμον δια τούτο, δεκάπηχυ ον. Ο Φώτιος λέγει ότι η Νέμεσις ήτον μήτηρ του Ερεχθέως, βασιλεύσασα εν Ραμνούντι. Ενταύθα ην και ναός Αρτέμιδος, ην οι Αθηναίοι ετίμησαν εν Ραμνούντι, διότι ετιμώρησε τους Πέρσας εν Μαραθώνι διά την αλαζονείαν των• τον ναόν τούτον διαφθαρέντα εκ της πολυκαιρίας Ηρώδης ο Αττικός επεσκεύασε, και το άγαλμα ανέθηκε τη Αθηνά, κατά την υπ' άριθ. 1450 έπιγραφήν της αρχαιολ. εφημερίδος. Ο τόπος ούτος ήτον πλούσιος δια την συρροήν πολλών περιηγητών, και δια το εκ θαλάσσης εμπόριόν του• αλλ' έπαθε και ούτος εις την γενικήν καταστροφήν, απολέσας και το όνομα του ομού με τους κατοίκους του, και μένει έκτοτε ακατοίκητος, γενομένης κατ' αυτού επιδρομής βαρβάρων, των Αράβων, ότε ούτοι έπλεον εις Χαλκίδα πολέμιοι. Απέχει δε του Μαραθώνος πρός βορράν σταδίους εξήκοντα κατά Παυσανίαν, κείμενος περί το παράλιον. Καλείται δε νυν το ερειπιωμένον φρούριον του υπό τινων μεν Ταυρόκαστρον, υπ' άλλων δε Οβριόκαστρον, και υπό τινων Ληνικόν ήτοι Ελληνικόν διότι οι χυδαίοι καλούσιν ελληνικόν παν το αρχαίον οικοδόμημα, ή μνημείον. π.χ. ερωτώμενος ο χυδαίος και αγράμματος περί αρχαίου τινός κτιρίου, τί είνε τούτο; αποκρίνεται, ελληνικόν, αντί να είπη αρχαίον.". [...]
Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt". Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Ραμνούς, δήμος της Αιαντίδος, φυλής, ο δημότης Ραμνούσιος και Ραμνουσία και Ραμνουσίς. τα τοπικά Ραμνουντόθεν, Ραμνουντάδε και Ραμνούντι". [...], σελ. 241.
Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834.Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Wörterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Ραμνούς, δήμος της Αττικής, εκ της Λεοντίδος φυλής" (Κάτοικ. Ραμνούσιος, και Επιρρ. Ραμνουντόθεν)". [...], σελ. 355.
Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Ραμνούς, ούντος (ο), κώμη και δήμος της Αττικής, ανήκων εις την Αιαντίδα φυλήν, πλησίον του οποίου, απέχοντος 60 στάδια του Μαραθώνος, έκειτο επί τινος λόφου περίφημος τις ναός της Νεμέσεως, ήτις άπ' αυτού εκαλείτο Ραμνουσίς, Ραμνουσιάς και Ραμνουσία, (ο δημ. Ραμνούσιος)". [...], σελ. 157.
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellēnika: ē toi perigraphē geōgraphikē, historikē, archaiologikē kai statistikē tēs archaias kai neas Hellados, Jakob. R. Rhangabis, 1853. Τόμος 1ος, συνολ. σελ. 237-240, ενότητα σελ. 238-239: [...] "Η χώρα του Ραμνούντος χωρίζεται από της λοιπής Αττικής δια σειράς ορέων ως και η του Μαραθώνος. Η καλλιεργήσιμος γη αύτης είναι πεδίον μιας ώρας το μήκος χωριζόμενον από του αιγιαλού της θαλάσσης δια πετρωδών λόφων Χαι οριζόμενον προς δυσμάς υπό του όρους Λιμικού ο συνενοϋται μετά των λόφων των περικλειόντων το πεδίον του Μαραθώνος και την κοιλάδα της Οινόης. Κατά το νότιον πέρας της κοιλάδος του Ραμνούντος είναι η πάροδος η από της κοιλάδος του Τρικορύθου τερματιζομένη ενταύθα. Κατά το απέναντι βόρειον πέρας επί λόφου επικειμένου εις φάραγκα στενήν εκτεινομένην εις περίπου δέκα λεπτών μήκος και χαθήκουσαν εις μικρόν κόλπον εισί τα ερείπια του ναού της Νεμέσεως, και κατά το βόρειον του κόλπου τα συντρίμματα του περιωχυρωμένου δήμου Ραμνούντος. ο τόπος ούτος ονομάζεται σήμερον κοινώς Οβριόκαστρον και περιλαμβάνεται εις 10 λεπτών περίμετρον. το οχύρωμα συνίσταται εις μικράν τετράγωνον ακρόπολιν και κείται επί Κορυφής λόφου συνενουμένου μετά του παρακειμένου όρους διά μικράς προς την στερεάν τετραμένης ράχεως. Κατά το βόρειον εφυλάττετο το φρούριον υπό παραρρέοντος ρύακος. Κατά δε το νότιον εκτείνεται μικρά πεδιάς μέχρι της παραλίας. Φαίνονται εισέτι ίχνη τειχών και πύργων• τα κυριώτερα δε των σωζόμενων εισί λείψανα πύλης μετά του παρακειμένου τείχους ήτις εμφαίνει την δια της προειρημένης ράχεως κυρίαν εις το φρούριον είσοδον. Σώζονται προσέτι λείψανα τείχους δι' ου ο ναός συνήπτε μετά του φρουρίου κατά την ήπειρον.".[...]
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellēnika: ē toi perigraphē geōgraphikē, historikē, archaiologikē kai statistikē tēs archaias kai neas Hellados, Jakob. R. Rhangabis, 1853. Τόμος 1ος, συνολ. σελ. 237-240, ενότητα σελ. 239-240: [...] "Δυο ναοί ήσαν πλησίον αλλήλων• ο μείζων της Νεμέσεως, ο δε ελάσσων Θέμιδος, αμφότεροι κείμενοι επί μεγάλου χειροποίητου οροπεδίου ανεχομένου υπό τείχους περιωκοδομημένου κάτωθεν του υψώματος. Το άγαλμα της Θέμιδος ου τεμάχια σώζονται ευρίσκεται ήδη εν τω Βρετανικώ μουσείω. Ο μείζων ναός, δηλ. ο της Νεμέσεως ην περίπτερος εξάστυλος, έχων δώδεκα κίονας καθ' εκάστην πλευράν και πρόναον και σηκόν και οπισθόδομον. Μεταξύ των ερειπίων του ναού της Νεμέσεως ευρέθησαν και τεμάχια ανάγλυφων αγαλματίων σχεδόν ποδιαίων εκ λευκού λίθου και τοσούτον τεχνηέντως κατεσκευασμένων ώστε φαίνονται έργα ή του Φειδίου ή άλλου τινός των επιτηδειοτέρων τεχνητών της εποχής εκείνης (1 = Ληκ. Δημ.).".[...]
Ραμν Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org
penn.museum
Alfred Friendly, Eleni Karapanayiotis, "Nemesis", "Nemesis" Penn Museum, Expedition Magazine, Volume 15, Issue 1, September 1972, Penn Museum
uoc.gr
anemi.lib.uoc.gr
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellēnika: ē toi perigraphē geōgraphikē, historikē, archaiologikē kai statistikē tēs archaias kai neas Hellados, Jakob. R. Rhangabis, 1853. Τόμος 1ος, συνολ. σελ. 237-240, ενότητα σελ. 237-238: [...] "Ραμνούς, δήμος φυλής Αιαντίδος• οι δημόται Ραμνούσιοι• ο δήμος ούτος ην ο βορειότατος πάντων κατά την ανατολικήν παραλίαν, και ωνομάσθη ούτω από των εκείσε ράμνών (2 = Διονύσ. Οικουμ. Περιηγ.)• η κώμη Ραμνούς ην περιτετειχισμένη και απείχεν 60 στάδια του Μαραθώνος βορείως, έκειτο δε επί της εκ Μαραθώνος εις Ωρωπόν παραθαλάσσιας οδού, και αι μεν κατοικίαι των ανθρώπων ήσαν παρά την θάλασσαν, μικρόν δε ανωτέρω της θαλάσσης ην ναός Νεμέσεως• το δε άγαλμα αύτης κατεσκεύασεν ο Φειδίας εκ του αυτού Παρίου λίθου ον οι Πέρσαι, βέβαιοι επί τη αλώσει των Αθηνών, ήγον ίνα κατασκευάσωσιν εξ αυτού τρόπαιον• εφόρει δε η θεά επί της κεφαλής στέφανον έχοντα ελάφους και αγάλματα Νίκης• και δια μεν της αριστεράς χειρός εκράτει κλάδον μηλέας, δια δέ της δεξιάς φιάλην εφ' ης ήσαν εξείργασμένοι Αιθίοπες• επί τίνι δε λόγω απορεί ο Παυσανίας• το άγαλμα τούτο της Νεμέσεως ην άπτερον, απ' εναντίας των Σμυρναίων οι κατεσκεύαζον έχοντα πτερά τα αγάλματα της θεάς ταύτης• επί δε του βάθρου εξεικονίζοντο η Λήδα άγουσα την Ελένην προς την Νέμεσιν, διότι επεκράτει δόξα ότι η Ελένη ην θυγάτηρ Διός και Νεμέσεως και ότι η Λήδα ην τροφός αυτής. έτι δε ο Τυνδάρεως και οι παίδες, και άνθρωπος έφιππος ονομαζόμενος Ιππεύς, και Αγαμέμνων και Μενέλαος και Πύρρος ο Αχιλλέως ο πρώτος λαβών γυναίκα Ερμιόνην την Ελένης, έτι δε ο ονομαζόμενος Έποχος και έτερος νεανίας, αμφότεροι, ως έλεγον, αδελφοί Οινόης αφ' ης έλαβε το όνομα ο δήμος η Οινόη (1 = Παυσ. Αττ. κ. 33.). Κατά τον Στράβωνα το άγαλμα τούτο ή το ξόανον, ως ονομάζεται υπ' αύτού, της Νεμέσεως κατεσκευάσθη κατά τινας υπό Διοδότου ή κατ άλλους υπό Αγορακρίτου του Παρίου, και ην εξαίσιον το μέγεθος και το κάλλος καί ενάμιλλον τοις έργοις του Φειδίου (2 = Στραβ. β. 9. σ. 396.)• η Νέμεσις αυτή επωνομάζετο Ραμνουσία• ο Ησύχιος λέγει = «Εν Ραμνούντι Νεμέσεως άγαλμα δεκάπηχυ, ολόλιθον, έργον Φειδίου, έχον εν τη χειρί, μηλέας κλάδον». Ο δε Φώτιος = «Ραμνουσία Νέμεσις• αύτη πρώτον αφίδρυτο Αφροδίτης σχήματι• διο και κλάδον είχε μηλέας• ιδρύσατο δε αυτήν Ερεχθεύς μητέρα εαυτού ούσαν, ονομαζομένην δε Νέμεσιν και βασιλεύσασαν εν τω τόπω, το δε άγαλμα Φειδίας εποίησεν ου την επιγραφην εχαρίσατο Αγορακρίτω τω Παρίω ερωμένω, ος και Ολυμπιάσιν τω δακτύλω του Διος επέγραψεν Αρτάρχης• καλός δε ην ούτος Αργείος, ερωμένος αυτού».".[...]
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 76-77: [...] "Ραμνούς, ο δημότης Ραμνούσιος• έλαβε δε την ονομασίαν από των αυτόθι ράμνων• φυτόν δε η ράμνος ακανθωτόν, όπερ άλλοι μεν λέγουσι παλιούριον, οι δε Αθηναίοι πρινάρι καλούσι, πεποιημένον από του ήχου αυτού, καιομένου. Ονομαστός υπήρχεν ο δήμος ούτος και δια την θέσιν του, και δια το φρούριόν του, και διά τον ναόν της Νεμέσεως, ης το άγαλμα ην έργον του Φειδίου, και περιώνυμον δια τούτο, δεκάπηχυ ον. Ο Φώτιος λέγει ότι η Νέμεσις ήτον μήτηρ του Ερεχθέως, βασιλεύσασα εν Ραμνούντι. Ενταύθα ην και ναός Αρτέμιδος, ην οι Αθηναίοι ετίμησαν εν Ραμνούντι, διότι ετιμώρησε τους Πέρσας εν Μαραθώνι διά την αλαζονείαν των• τον ναόν τούτον διαφθαρέντα εκ της πολυκαιρίας Ηρώδης ο Αττικός επεσκεύασε, και το άγαλμα ανέθηκε τη Αθηνά, κατά την υπ' άριθ. 1450 έπιγραφήν της αρχαιολ. εφημερίδος. Ο τόπος ούτος ήτον πλούσιος δια την συρροήν πολλών περιηγητών, και δια το εκ θαλάσσης εμπόριόν του• αλλ' έπαθε και ούτος εις την γενικήν καταστροφήν, απολέσας και το όνομα του ομού με τους κατοίκους του, και μένει έκτοτε ακατοίκητος, γενομένης κατ' αυτού επιδρομής βαρβάρων, των Αράβων, ότε ούτοι έπλεον εις Χαλκίδα πολέμιοι. Απέχει δε του Μαραθώνος πρός βορράν σταδίους εξήκοντα κατά Παυσανίαν, κείμενος περί το παράλιον. Καλείται δε νυν το ερειπιωμένον φρούριον του υπό τινων μεν Ταυρόκαστρον, υπ' άλλων δε Οβριόκαστρον, και υπό τινων Ληνικόν ήτοι Ελληνικόν διότι οι χυδαίοι καλούσιν ελληνικόν παν το αρχαίον οικοδόμημα, ή μνημείον. π.χ. ερωτώμενος ο χυδαίος και αγράμματος περί αρχαίου τινός κτιρίου, τί είνε τούτο; αποκρίνεται, ελληνικόν, αντί να είπη αρχαίον.". [...]
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellēnika: ē toi perigraphē geōgraphikē, historikē, archaiologikē kai statistikē tēs archaias kai neas Hellados, Jakob. R. Rhangabis, 1853. Τόμος 1ος, συνολ. σελ. 237-240, ενότητα σελ. 238-239: [...] "Η χώρα του Ραμνούντος χωρίζεται από της λοιπής Αττικής δια σειράς ορέων ως και η του Μαραθώνος. Η καλλιεργήσιμος γη αύτης είναι πεδίον μιας ώρας το μήκος χωριζόμενον από του αιγιαλού της θαλάσσης δια πετρωδών λόφων Χαι οριζόμενον προς δυσμάς υπό του όρους Λιμικού ο συνενοϋται μετά των λόφων των περικλειόντων το πεδίον του Μαραθώνος και την κοιλάδα της Οινόης. Κατά το νότιον πέρας της κοιλάδος του Ραμνούντος είναι η πάροδος η από της κοιλάδος του Τρικορύθου τερματιζομένη ενταύθα. Κατά το απέναντι βόρειον πέρας επί λόφου επικειμένου εις φάραγκα στενήν εκτεινομένην εις περίπου δέκα λεπτών μήκος και χαθήκουσαν εις μικρόν κόλπον εισί τα ερείπια του ναού της Νεμέσεως, και κατά το βόρειον του κόλπου τα συντρίμματα του περιωχυρωμένου δήμου Ραμνούντος. ο τόπος ούτος ονομάζεται σήμερον κοινώς Οβριόκαστρον και περιλαμβάνεται εις 10 λεπτών περίμετρον. το οχύρωμα συνίσταται εις μικράν τετράγωνον ακρόπολιν και κείται επί Κορυφής λόφου συνενουμένου μετά του παρακειμένου όρους διά μικράς προς την στερεάν τετραμένης ράχεως. Κατά το βόρειον εφυλάττετο το φρούριον υπό παραρρέοντος ρύακος. Κατά δε το νότιον εκτείνεται μικρά πεδιάς μέχρι της παραλίας. Φαίνονται εισέτι ίχνη τειχών και πύργων• τα κυριώτερα δε των σωζόμενων εισί λείψανα πύλης μετά του παρακειμένου τείχους ήτις εμφαίνει την δια της προειρημένης ράχεως κυρίαν εις το φρούριον είσοδον. Σώζονται προσέτι λείψανα τείχους δι' ου ο ναός συνήπτε μετά του φρουρίου κατά την ήπειρον.".[...]
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellēnika: ē toi perigraphē geōgraphikē, historikē, archaiologikē kai statistikē tēs archaias kai neas Hellados, Jakob. R. Rhangabis, 1853. Τόμος 1ος, συνολ. σελ. 237-240, ενότητα σελ. 239-240: [...] "Δυο ναοί ήσαν πλησίον αλλήλων• ο μείζων της Νεμέσεως, ο δε ελάσσων Θέμιδος, αμφότεροι κείμενοι επί μεγάλου χειροποίητου οροπεδίου ανεχομένου υπό τείχους περιωκοδομημένου κάτωθεν του υψώματος. Το άγαλμα της Θέμιδος ου τεμάχια σώζονται ευρίσκεται ήδη εν τω Βρετανικώ μουσείω. Ο μείζων ναός, δηλ. ο της Νεμέσεως ην περίπτερος εξάστυλος, έχων δώδεκα κίονας καθ' εκάστην πλευράν και πρόναον και σηκόν και οπισθόδομον. Μεταξύ των ερειπίων του ναού της Νεμέσεως ευρέθησαν και τεμάχια ανάγλυφων αγαλματίων σχεδόν ποδιαίων εκ λευκού λίθου και τοσούτον τεχνηέντως κατεσκευασμένων ώστε φαίνονται έργα ή του Φειδίου ή άλλου τινός των επιτηδειοτέρων τεχνητών της εποχής εκείνης (1 = Ληκ. Δημ.).".[...]
Δημότες του ΡαμνούντοςΑρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): RAMNOUSIOS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
