Gdy Statut z r. 1566 znał tylko główszczyznę za zabicie człowieka prostego stanu, to Statut z r. 1588 wprowadzał karę śmierci za mężobójstwo między ludźmi prostego stanu (rozdz. XII art. 2), a nawet, w ograniczonym co prawda zakresie, karę śmierci za umyślne zabójstwo plebejusza przez szlachcica. Tekst przepisu zdaje się wskazywać, że jest wynikiem kompromisu między dawną zasadą a nową w której dostrzegamy wpływ idei reprezentowanych przez Modrzewskiego i Wolana (...) Można się wpływu tych poglądów dopatrzeć również w złagodzeniu represji karnej wobec plebejuszy za zabójstwo szlachcica. Według II Statutu można było karać śmiercią aż do siedmiu ludzi prostego stanu za zabójstwo jednego szlachcica (rozdz. XI art. 12); III Statut liczbę tę ograniczał do trzech (rozdz. XI art. 39). Tak w zakresie limitowanym przez istniejące stosunki społeczne realizowali ustawodawcy litewscy pracujący nad redakcją III Statutu postulat o równej karze za mężobójstwo, niezależnie od stanu ofiary i zabójcy.Juliusz Bardach, Statuty Wielkiego Księstwa Litewskiego – pomniki prawa doby odrodzenia, s. 768.
sejm.gov.pl
isap.sejm.gov.pl
Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 czerwca 2012 r. w sprawie uczczenia pamięci Andrzeja Frycza-Modrzewskiego M.P. z 2012 r. poz. 452.
