Jeffrey Davis, Bombing Bikini Again (This Time With Money): W dziesiątki lat po testach, w wyniku których ich atol omal nie wyparował w ogniu nuklearnych eksplozji, Bikiniańczycy zdecydowali się odsprzedać swą macierzystą wyspę Amerykanom – jako atomowy park tematyczny, New York Times Magazine, 1 maja 1994 bikiniatoll.com
List Jacka Niedenthala, dyrektora operacji turystycznych lokalnych władz atolu Bikini: www.bikiniatoll.com
Obraz został potwierdzony przez obserwatorów, aczkolwiek dwóch autorów opisów przebiegu eksperymentu uważa, że to, co brano za sylwetkę pancernika, było w rzeczywistości nienaturalną wyrwą w kolumnie wody powstałą na skutek dostania się „Arkansas” w sferę wybuchu i że pancernik w tym momencie wciąż pozostawał w pozycji horyzontalnej. Takie wyjaśnienie przedstawił po raz pierwszy w roku 1947 Schurcliff (Bombs at Bikini, ss. 155-156), a w roku 1991 za pewnik uznał to Delgado (Archeology of the Atomic Bomb, ss. 55, 88, i ponownie w roku 1996 (Ghost Fleet: The Sunken Ships of Bikini Atoll, University of Hawaii Press, Honolulu, s. 75). Delgado oparł swe twierdzenie na przejrzeniu, klatka po klatce, filmu przedstawiającego wybuch. Jednakże z kilku innych materiałów filmowych, ukazujących ten sam moment pod innym kątem, widać wyraźnie ciemny obiekt wielkości pancernika stojący niemal pionowo w kolumnie wody i odcinający się wyraźnie od tła horyzontu i wznoszącej się jasnej chmury Wilsona. Widok jest wyraźny przez dwie i pół sekundy, nim kadłub przewrócił się do góry dnem i zniknął w masach wody. Zobacz wideo
