Складзенымі колерамі (фр.: les couleurs rabattues, гл. Définition des couleurs rabattues(фр.)) называюць колеры, якія атрымліваюцца ад змешвання чыстага колеру з чорным, ад чаго ён становіцца нібы «пагашаным». Зламанымі (фр.: les couleurs rompues, гл. Définition des couleurs rompues(фр.)) называюць колеры, якія атрымліваюцца ад змешвання чыстага колеру з белым, што надае ім пастэльны выгляд.
wikipedia.org
ru.wikipedia.org
Згодна Арыю(руск.) (бел. (256—336), Хрыстос створаны Богам, і такім чынам, па-першае, мае пачатак свайго быцця, і, па-другое, не роўны яму
Юліян(руск.) (бел., архіепіскап таледскі, і Ісідор, архіепіскап севільскі, адхілілі такія прэтэнзіі.
Такое імя выкарыстаў яго вучань, Эметэрый, мастак Беатуса Сан-Мігель дэ Эскальда (962, Ms 644, Морганаўская бібліятэка(руск.) (бел., Нью-Ёрк). Ён таксама працаваў над Табарскім Беатусам, калі смерць перарвала яго працу, якую пазней скончыў Эметэрый
Месца, дзе манахі капіююць і ілюмінуюць рукапісы. У сваім рамане «Імя ружы(руск.) (бел.» Умберта Эка апісвае падзеі, якія адбываюцца ў скрыпторыі і бібліятэцы ўяўнага абацтва. Ён дае выдатныя апісанні. Умберта Эка, які апублікаваў працяглае даследаванне «Каментарыя да Апакаліпсіса» Беата Ліебанскага (1972, éd. Ricci), ведаў працу Эметэрыя і, несумненна, натхняўся Табарскай Вежай, калі змяшчаў бібліятэку абацтва ў такое месца.
Зусім іншае ў ірландскай ілюмінацыі, напрыклад, калі адчуваецца, што тэкст становіцца падставай для стварэння твора. Прыкладам з’яўляюцца старонкі з манаграмай Хрыста (старонкі Хі-Ро (ад першых дзвюх грэчаскіх літар слова Хрыстос) з Лічфілдскага Евангелля(англ.) (бел. і Келскай кнігі), табліцы канонаў(руск.) (бел. (або табліцы адпаведнасці паміж «Евангеллямі») у той жа Келскай кнізе і Санкт-Пецярбургскім Бедзе. Спляценні рэдкай складанасці змешваюцца з фантастычнымі істотамі. Рынсо(руск.) (бел. заканчваюцца абстрактнымі завіткамі, з якіх вынікае тэтраморф(руск.) (бел., што слепіць вочы і патрабуе часу, каб адрозніць галоўнае.
Мы таксама сустракаем дывановыя старонкі і ў ірландскіх рукапісах, але яны значна больш дэкаратыўныя, чым у Беатусах. Часам яны сустракаюцца на двайной старонцы з вялікімі літарамі «Хі-Ро», якія папярэднічаюць некаторым радкам тэксту. Прыклады можна сустрэць у Евангеллі з Бобіа(англ.) (бел.' (Турын, Ms. O. IV. 20), Дарэмскай кнізе (Трыніці-каледж(руск.) (бел., Дублін), Келскай кнізе (Трыніці-каледж(руск.) (бел., Дублін).
Зусім іншае ў ірландскай ілюмінацыі, напрыклад, калі адчуваецца, што тэкст становіцца падставай для стварэння твора. Прыкладам з’яўляюцца старонкі з манаграмай Хрыста (старонкі Хі-Ро (ад першых дзвюх грэчаскіх літар слова Хрыстос) з Лічфілдскага Евангелля(англ.) (бел. і Келскай кнігі), табліцы канонаў(руск.) (бел. (або табліцы адпаведнасці паміж «Евангеллямі») у той жа Келскай кнізе і Санкт-Пецярбургскім Бедзе. Спляценні рэдкай складанасці змешваюцца з фантастычнымі істотамі. Рынсо(руск.) (бел. заканчваюцца абстрактнымі завіткамі, з якіх вынікае тэтраморф(руск.) (бел., што слепіць вочы і патрабуе часу, каб адрозніць галоўнае.
Мы таксама сустракаем дывановыя старонкі і ў ірландскіх рукапісах, але яны значна больш дэкаратыўныя, чым у Беатусах. Часам яны сустракаюцца на двайной старонцы з вялікімі літарамі «Хі-Ро», якія папярэднічаюць некаторым радкам тэксту. Прыклады можна сустрэць у Евангеллі з Бобіа(англ.) (бел.' (Турын, Ms. O. IV. 20), Дарэмскай кнізе (Трыніці-каледж(руск.) (бел., Дублін), Келскай кнізе (Трыніці-каледж(руск.) (бел., Дублін).
fr.wikipedia.org
— 1° Для Эміля Маля самы прыгожы Беатус, які, хутчэй за ўсё, і аказаў найбольшы ўплыў, гэта Беатус Сен-Север(фр.) (бел. (Ён выразна сцвярджае гэта ў доктарскай дысертацыі L’art religieux du XIII en France, p. 457.). Цалкам лагічна, што майстар муасакскага тымпану абавязаны масарабскаму мастаку.
— 2° Эміль Маль сцвярджае, што калі дэталі тымпану занадта моцна адрозніваюцца ад вобразаў Беатуса Сен-Север, гэта таму, што скульптар меў перад вачыма толькі копію, якая прадстаўляла варыянты, нам не знаёмыя. Гэта гіпотэза заснаваная на агульнай з’яве, добра вядомай медыявістам і мы не можам яе абвергнуць. Пры гэтым нельга аргументавана вызначыць, наколькі адрозненні ў скульптуры абумоўлены вынаходлівай геніяльнасцю стваральнікаў тымпану.
— 3° Можа здацца дзіўным, што скульптар змадэляваў рукапіс (прысутны ў бібліятэцы альбо запазычаны), а ніводная вядомая кніга са скрыпторыя Муасака не выдае ніякага дачынення да Беатуса Сен-Севар (не больш чым з іншымі вядомымі Беатусамі). Але гэта не абгрунтаванае пярэчанне. Манускрыпты X—XI стагоддзяў наогул вельмі рэдкія, яны распаўсюджваліся і былі аб’ектам мноства дэструкцый.
— 4° Нарэшце, чаму вы хочаце адмовіць скульптару ў здольнасці адаптаваць мадэль да іншага асяроддзі? Са слоў Андрэ Мальро, тымпан не з’яўляецца скульптурнай ілюмінацыяй. У гэтым плане фатаграфія нас падманвае, што дазваляе размясціць мініяцюру і скульптуру (Раймонд Арсел(фр.) (бел., Floraison de la Sculpture romane, t. 2, p. 51-58, гл. раздзел Літаратура). Пярэчанне законнае. Але нельга адмаўляць, што чытачы ілюмінаваных рукапісаў і жыхары кляштараў належаць да аднаго свету. Калі тымпаны публічных цэркваў таксама бачаць непісьменныя вернікі, крыніца іх натхнення не менш духоўная і ажыўленая ў Сярэдневякоўі, яна не зачыняе дзверы для ўяўлення
