Семья Дмитрия Михайловича(нявызн.). Межрегиональное детское военно-патриотическое общественное движение «Юные карбышевцы».. Архівавана з першакрыніцы 11 студзеня 2013. Праверана 9 студзеня 2013.
Татьяна ЯКОВЛЕВА.. Уехал и не вернулся.(нявызн.)(недаступная спасылка). Газета «Деловой вторник» (20 чэрвеня 2006). Архівавана з першакрыніцы 23 ліпеня 2014. Праверана 9 студзеня 2013.
Татьяна ЯКОВЛЕВА.. Уехал и не вернулся.(нявызн.)(недаступная спасылка). Газета «Деловой вторник» (20 чэрвеня 2006). Архівавана з першакрыніцы 23 ліпеня 2014. Праверана 9 студзеня 2013.
Семья Дмитрия Михайловича(нявызн.). Межрегиональное детское военно-патриотическое общественное движение «Юные карбышевцы».. Архівавана з першакрыніцы 11 студзеня 2013. Праверана 9 студзеня 2013.
Пры арышце Уладзіміра Карбышава была захоплена яго перапіска, з якой высветлілася, што многія пакаленні сям’і Карбышавых не выкарыстоўвалі свой дваранскі (обер-афіцэраў і патомных дваран) прывілей і не прыватызавалі свой зямельны надзел не толькі з-за занятасці па службе і нежадання прычыняць нязручнасці іншым станічнікам, але і таму, што былі праціўнікамі прыватнай уласнасці на святую рускую зямлю. З перапіскі вынікала таксама, што ўсе Карбышавы і Лузгіны нягледзячы на адданасць праваслаўю і прыналежнасць да вышэйшага слоя грамадства былі ультралевымі, і сімпатыі Уладзіміра Карбышава да партыі «Пралетарыят»(руск.) (бел. і нават «Народнай волі» А. І. Ульянава за прапаганду ідэй марксізму ў Расіі былі не выпадковымі. Паколькі сям’я Уладзіміра Ільіча Ульянава, які быў членам у той жа арганізацыі, лічылася добранадзейнай, нягледзячы на пакаранне старэйшага брата Аляксандра, дзейнасць якога паліцыянты разглядалі як зусім выпадковы эксцэс, то сам У. І. Ульянаў быў толькі сасланы ў сямейны маёнтак Какушкіна(руск.) (бел.. Уладзімір Карбышаў жа вярнуўся ў Омск дадому хворым на туберкулёз і памёр у турме, куды быў без суда і следства прафілактычна зняволены на некалькі дзён падчас візіту ў Омск спадкаемца прастолу. Д. М. Карбышаў усё жыццё быў верны поглядам і ідэалам сваёй сям’і, і нават у ВКП(б) уступіў толькі пасля далучэння Заходняй Беларусі і Заходняй Украіны(укр.) (бел. і звязанай з гэтым зменай стаўлення ВКП(б) да праваслаўных, бо менавіта праваслаўе звязвала заходнерускія землі з СССР.
Браславец К. М. История в названиях на карте Сахалинской области. — Южно-Сахалинск: Дальневосточное книжное издательство(руск.) (бел., 1983. — С. 46. — 144 с. — 10 000 экз.
uk.wikipedia.org
Пры арышце Уладзіміра Карбышава была захоплена яго перапіска, з якой высветлілася, што многія пакаленні сям’і Карбышавых не выкарыстоўвалі свой дваранскі (обер-афіцэраў і патомных дваран) прывілей і не прыватызавалі свой зямельны надзел не толькі з-за занятасці па службе і нежадання прычыняць нязручнасці іншым станічнікам, але і таму, што былі праціўнікамі прыватнай уласнасці на святую рускую зямлю. З перапіскі вынікала таксама, што ўсе Карбышавы і Лузгіны нягледзячы на адданасць праваслаўю і прыналежнасць да вышэйшага слоя грамадства былі ультралевымі, і сімпатыі Уладзіміра Карбышава да партыі «Пралетарыят»(руск.) (бел. і нават «Народнай волі» А. І. Ульянава за прапаганду ідэй марксізму ў Расіі былі не выпадковымі. Паколькі сям’я Уладзіміра Ільіча Ульянава, які быў членам у той жа арганізацыі, лічылася добранадзейнай, нягледзячы на пакаранне старэйшага брата Аляксандра, дзейнасць якога паліцыянты разглядалі як зусім выпадковы эксцэс, то сам У. І. Ульянаў быў толькі сасланы ў сямейны маёнтак Какушкіна(руск.) (бел.. Уладзімір Карбышаў жа вярнуўся ў Омск дадому хворым на туберкулёз і памёр у турме, куды быў без суда і следства прафілактычна зняволены на некалькі дзён падчас візіту ў Омск спадкаемца прастолу. Д. М. Карбышаў усё жыццё быў верны поглядам і ідэалам сваёй сям’і, і нават у ВКП(б) уступіў толькі пасля далучэння Заходняй Беларусі і Заходняй Украіны(укр.) (бел. і звязанай з гэтым зменай стаўлення ВКП(б) да праваслаўных, бо менавіта праваслаўе звязвала заходнерускія землі з СССР.
