У царкоўных і каляцаркоўных колах з 1910-х гг. і дагэтуль існуе легенда пра тое, што ў сакавіку-маі 1905 года на адной з сустрэч з сінадаламі Мікалай II прапанаваў ім аднавіць патрыярства і адначасна разгледзець яго кандыдатуру ў патрыярхі — для чаго ён гатовы быў зрачыся прастола (у карысць цэсарэвіча Аляксея, пры рэгенцтве брата Міхаіла) і пайсці ў манахі. Прапанова была для іерархаў РПЦ гэтак нечаканай, што яны прамаўчалі — фактычна адмовіўшы цару (гл: Лебедев Л. Великороссия: жизненный путь. РПЦЗ, Санкт-Петербургская и Северо-русская Епархия, 1999Архівавана 20 снежня 2012.; Воспоминания товарища Обер-Прокурора Святейшего Синода князя Н. Д. Жевахова. — СПб., 2007. — С. 839—841; Нилус С. Н. На берегу Божией реки. — М., 2003. — С. 757—761.) Эти сведения подвергались сомнению как до 1917 г. (см. Из дневника Л. А. Тихомирова [Запись от 21 сентября 1916 г.]), так и в последние годы. Так, в докладе д. и. н. С. Л. Фирсова эта история названа «православным апокрифом» (см.: Фирсов С. Л. Император Николай II как Православный Государь (к вопросу о религиозных взглядах и религиозном восприятии Самодержца) // Ежегодная Богословская конференция Православного Свято-Тихоновского Богословского института. Материалы. — М., 2000. — С. 187—189.), но и сегодня есть сторонники истинности такой версии событий (С. Фомин. Непонятая жертва II)
«Со святыми упокой…»Архівавана 1 сакавіка 2017. Статья В. М. Лаврова, доктора исторических наук, заместителя директора Института российской истории РАН // «Огонёк». 2008, № 28.
У царкоўных і каляцаркоўных колах з 1910-х гг. і дагэтуль існуе легенда пра тое, што ў сакавіку-маі 1905 года на адной з сустрэч з сінадаламі Мікалай II прапанаваў ім аднавіць патрыярства і адначасна разгледзець яго кандыдатуру ў патрыярхі — для чаго ён гатовы быў зрачыся прастола (у карысць цэсарэвіча Аляксея, пры рэгенцтве брата Міхаіла) і пайсці ў манахі. Прапанова была для іерархаў РПЦ гэтак нечаканай, што яны прамаўчалі — фактычна адмовіўшы цару (гл: Лебедев Л. Великороссия: жизненный путь. РПЦЗ, Санкт-Петербургская и Северо-русская Епархия, 1999Архівавана 20 снежня 2012.; Воспоминания товарища Обер-Прокурора Святейшего Синода князя Н. Д. Жевахова. — СПб., 2007. — С. 839—841; Нилус С. Н. На берегу Божией реки. — М., 2003. — С. 757—761.) Эти сведения подвергались сомнению как до 1917 г. (см. Из дневника Л. А. Тихомирова [Запись от 21 сентября 1916 г.]), так и в последние годы. Так, в докладе д. и. н. С. Л. Фирсова эта история названа «православным апокрифом» (см.: Фирсов С. Л. Император Николай II как Православный Государь (к вопросу о религиозных взглядах и религиозном восприятии Самодержца) // Ежегодная Богословская конференция Православного Свято-Тихоновского Богословского института. Материалы. — М., 2000. — С. 187—189.), но и сегодня есть сторонники истинности такой версии событий (С. Фомин. Непонятая жертва II)
У царкоўных і каляцаркоўных колах з 1910-х гг. і дагэтуль існуе легенда пра тое, што ў сакавіку-маі 1905 года на адной з сустрэч з сінадаламі Мікалай II прапанаваў ім аднавіць патрыярства і адначасна разгледзець яго кандыдатуру ў патрыярхі — для чаго ён гатовы быў зрачыся прастола (у карысць цэсарэвіча Аляксея, пры рэгенцтве брата Міхаіла) і пайсці ў манахі. Прапанова была для іерархаў РПЦ гэтак нечаканай, што яны прамаўчалі — фактычна адмовіўшы цару (гл: Лебедев Л. Великороссия: жизненный путь. РПЦЗ, Санкт-Петербургская и Северо-русская Епархия, 1999Архівавана 20 снежня 2012.; Воспоминания товарища Обер-Прокурора Святейшего Синода князя Н. Д. Жевахова. — СПб., 2007. — С. 839—841; Нилус С. Н. На берегу Божией реки. — М., 2003. — С. 757—761.) Эти сведения подвергались сомнению как до 1917 г. (см. Из дневника Л. А. Тихомирова [Запись от 21 сентября 1916 г.]), так и в последние годы. Так, в докладе д. и. н. С. Л. Фирсова эта история названа «православным апокрифом» (см.: Фирсов С. Л. Император Николай II как Православный Государь (к вопросу о религиозных взглядах и религиозном восприятии Самодержца) // Ежегодная Богословская конференция Православного Свято-Тихоновского Богословского института. Материалы. — М., 2000. — С. 187—189.), но и сегодня есть сторонники истинности такой версии событий (С. Фомин. Непонятая жертва II)
У царкоўных і каляцаркоўных колах з 1910-х гг. і дагэтуль існуе легенда пра тое, што ў сакавіку-маі 1905 года на адной з сустрэч з сінадаламі Мікалай II прапанаваў ім аднавіць патрыярства і адначасна разгледзець яго кандыдатуру ў патрыярхі — для чаго ён гатовы быў зрачыся прастола (у карысць цэсарэвіча Аляксея, пры рэгенцтве брата Міхаіла) і пайсці ў манахі. Прапанова была для іерархаў РПЦ гэтак нечаканай, што яны прамаўчалі — фактычна адмовіўшы цару (гл: Лебедев Л. Великороссия: жизненный путь. РПЦЗ, Санкт-Петербургская и Северо-русская Епархия, 1999Архівавана 20 снежня 2012.; Воспоминания товарища Обер-Прокурора Святейшего Синода князя Н. Д. Жевахова. — СПб., 2007. — С. 839—841; Нилус С. Н. На берегу Божией реки. — М., 2003. — С. 757—761.) Эти сведения подвергались сомнению как до 1917 г. (см. Из дневника Л. А. Тихомирова [Запись от 21 сентября 1916 г.]), так и в последние годы. Так, в докладе д. и. н. С. Л. Фирсова эта история названа «православным апокрифом» (см.: Фирсов С. Л. Император Николай II как Православный Государь (к вопросу о религиозных взглядах и религиозном восприятии Самодержца) // Ежегодная Богословская конференция Православного Свято-Тихоновского Богословского института. Материалы. — М., 2000. — С. 187—189.), но и сегодня есть сторонники истинности такой версии событий (С. Фомин. Непонятая жертва II)
«Со святыми упокой…»Архівавана 1 сакавіка 2017. Статья В. М. Лаврова, доктора исторических наук, заместителя директора Института российской истории РАН // «Огонёк». 2008, № 28.
Княгіня Марыя Аляксандраўна Мяшчэрская — унучка графа М. П. Паніна(руск.) (бел..
Курс на збліжэнне з Турцыяй яшчэ раней пачаў актыўна праводзіцца прызначаным у ліпені 1909 года паслом у Канстанцінопаль М. В. Чарыковым(руск.) (бел. і падтрымліваўся, пасля няўдач дыпламатычнай лініі міністра Ізвольскага, кіраўніком урада Сталыпіным, якому належала ідэя аб’яднання балканскіх дзяржаў і Турцыі ў агульны Балканскі саюз.