Κοντά στον παλαιό οικισμό Νιοχώρι Πρέβεζας ομάδα Τσέχων τουριστών και ερευνητών υπό τον καθηγητή Rostislav Moravek ανακάλυψε, το 1995, ένα μηριαίο οστό μαμούθ, αλλά οι έρευνες ουδέποτε συνεχίστηκαν. Το μηριαίο οστό φυλάσσεται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Νεοχωρίου Πρέβεζας. Βλ. Rostislav Morávek, Ιστοσελίδα Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και φωτογραφία. Πρβλ. Νίκος Δ. Καράμπελας, Οι οχυρώσεις ενός στρατηγικού Περάσματος, Πρέβεζα, 2017, σελ. 100.
Βλ. Χρονικόν Μορέως, (κώδιξ Κοπεγχάγης) στ. 9103-9109, εδώ διορθωμένο κατ' αντιπαραβολή με το πρωτότυπο f. 234v, στ. 15-23. Το αντίστοιχο κείμενο του ελληνικού χειρογράφου του Παρισιού, που χρονολογείται το 16ο αιώνα, έχει ως εξής: Ἐκείνη ἡ ὑποδρομή, τὸ κοῦρσον ὅπου ἐγίνη, οὐδὲν ἐπολυεπέρασεν μόνον καὶ δύο ἡμέρας· εὐτὺς μαντᾶτα ἤφεραν ἐτότε τοῦ Δεσπότου, τὸ πῶς ἐκεταλάβασιν εἰς τὸν κόρφον τῆς Ἄρτας, κάτεργα ἑξῆντα ἤλθασιν, τὰ ἔνι τῶν Γενουβίσων· στὴν Πρέβεζαν ἀπόζεψαν, κουρσεύουν τὰ χωρία, καὶ ὥρμησαν καὶ ἔρχονταν ὁλόρθα εἰς τὴν Ἄρταν. Βλ. Χρονικόν Μορέως, (κώδιξ Παρισίων) στ. 7760-7766 (αρίθμηση Buchon). Πρβλ. Νίκος Δ. Καράμπελας, Το Κάστρο της Μπούκας. Η οχυρωμένη Πρέβεζα μέσα από τις πηγές, σελ. 396.
Βλ. Nikos D. Karabelas, The Ottoman conquest of Preveza and its first castle, Άγκυρα, 2015, σελ. 974-975, καθώς και Νίκος Δ. Καράμπελας, Η κατάκτηση της «Πρέβεζας» από τον Μωάμεθ Β΄, Ιωάννινα, 2015, σελ. 112-113. Μία βραχύβια κατάληψη της περιοχής από τους Οθωμανούς το 1452, την οποία αναφέρει ο Αραβαντινός το 1857, πρέπει να ελεγχθεί. Βλ. Νίκος Δ. Καράμπελας, Η κατάκτηση της «Πρέβεζας» από τον Μωάμεθ Β΄, Ιωάννινα, 2015, σελ. 120-121. Την άποψη του Π. Αραβαντινού υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, και η φιλόλογος καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης Θέμις Χατζηγεωργίου, η οποία σημειώνει ότι η κατάληψη της Πρέβεζας έγινε το 1452: «… το έτος 1452 μ.Χ. ο Οθωμανός στρατηγός Χατζήμπεης καταλαμβάνει ύστερα από σκληρό αγώνα τα οχυρά της Πάργας, της Ρηνιάσας, της Στροβίλλης, της Θεσπρωτίας, και του Βουθρωτού». Βλ. Θέμις Χατζηγεωργίου, «Το Δεσποτάτο της Ηπείρου», Αθήνα, 1962, σελ. 143.
Βλ. Ηλίας Βασιλάς, Η μάχη της Νικοπόλεως και ο Χαλασμός της Πρέβεζας, Ηπειρωτική Εστία 1954-55. Το άρθρο συμπεριέχεται στα Άπαντα του Βασιλά, Πρέβεζα, 2012, σελ. 250-318.
Για τη μάχη βλ. James S. Curlin, "Remember the Moment when Previsa fell": The 1798 Battle of Nicopolis and Preveza, Πρέβεζα, 2010, σελ. 265-296. Για την ελληνική μετάφραση των απομνημονευμάτων του Καμύ ντε Ρισμώντ, βλ. Ηλίας Βασιλάς, Η μάχη της Νικοπόλεως και ο Χαλασμός της Πρέβεζας, στα Άπαντά του, Πρέβεζα, 2012, σελ. 250-318. Βλ. επίσης: Μάνος Δημήτριος, Αλή Πασάς Τεπελενλής (Εκδόσεις: Άλφα), Αθήνα. Μιχαήλ Ντασκαγιάννης, Ο Χαλασμός της Πρέβεζας, Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, Απρίλιος 2005. Vincent Cronin, Napoleon, (εκδόσεις: Harper Collins), Λονδίνο, 1994, σελ. 141-143. Christopher J. Herold, The Age of Napoleon, (εκδόσεις: Houghton Mifflin), Boston, 1987, σελ. 58-59. Felix Markham, Napoleon (εκδόσεις: A Mentor), New York, 1966, σελ. 53-54. David G. Chandler, Dictionary of the Napoleonic Wars, (έκδοση: Simon & Schuster), New York, 1993.
Το περιστατικό αναφέρεται τόσο στα Βραχέα Χρονικά, βλ. Peter Schreiner, Die byzantinischen Kleinchroniken I-III, Βιέννη, 1975-1979, τόμος Ι, σελ. 289-290, 295, αρ. 36.30, όσο και στο χρονικό του Ιωαννικίου Καρτάνου, βλ. Karl Hopf, Chroniques gréco-romanes inédites ou peu connues, Βερολίνο, 1873, σελ. 268-269. Η αναφορά έχει ως εξής: «καί … ἐξέβη ἡ ἀρμάτα καὶ ὑπῆγε εἰς τὸ Κάβω δὲ Δουκάτω, καὶ ἐκεῖ ἐσμίχθηκαν τὰ κάτεργα τῆς Πρεβέντζας, ἄρμενα είκοσιοκτώ, καὶ μετὰ ταῦτα ἐδιάβησαν εἰς τὴν Μοθώνην.».
Βλ. Νόμο ϡϟζ΄/1882, ΦΕΚ 44 τεύχος Α΄, σελ. 196. Βλ. και Χάρης Λ. Καραμπαρμπούνης, Διά της Διπλωματικής Οδού. Το ιστορικό και θεσμικό πλαίσιο διαμόρφωσης του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, (εκδόσεις Σιδέρης), Αθήνα 2007, σελ. 338.
isalos.net
Βλ. Η Συμβολή της Ναυτιλιακής Εκπαίδευσης - Εβδομήντα Χρόνια από την Ιδέα Σύστασης Κεφαλαίου Ναυτικής Εκπαίδευσης, Gratia Εκδοτική, Αθήνα, 2017, σελ. 165.
Την άποψη περί ιταλικής προέλευσης του ονόματος υποστήριξε μόνο ο Παναγιώτης Αραβαντινός, το 1857, ενώ οι περισσότεροι μεταγενέστεροι ερευνητές αποδέχονται την άποψη των Max Vasmer, Peter Soustal και Johannes Koder περί σλαβικής προέλευσης του ονόματος που κατέληξε στη σημερινή του μορφή μέσω της αλβανικής γλώσσας, βλ. Max Vasmer, Die Slaven in Griechenland, Βερολίνο 1941, σελ. 64, λήμμα Πρέβεζα.
Πέτρος Α. Φουρίκης, Η Πρέβεζα. Θέσις - Κτίσις - Όνομα, Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, Αθήνα 1924, σελ. 283-293 Max Vasmer, Die Slaven in Griechenland, Βερολίνο 1941, σελ. 64, λήμμα Πρέβεζα. Φώτιος Γ. Οικονόμου, Η εν Νικοπόλει και Πρεβέζη εκκλησία από της πρώτης διαδόσεως του Χριστιανισμού μέχρι των καθ' ημών χρόνων, Αθήνα 1973, σελ. 14-15.
