[...] "Aphidna: (Ἄφιδνα, Ἀφίδναι; Áphidna, Aphídnai). Large Attic deme, sole component of the mesogeia trittys of the Aeantis [1] phyle, then of the Ptolemais; from AD 126/27 of the Hadrianis. 16 bouleutai. The settlement site on the Great Kotroni, already important in the mid-Helladic era (assigned by Str. 9,1,20 to the Attic dodecapolis [2. 330 ff., especially 338 no. 6]), with its own mythic tradition ( Aphidnus), is virtually unresearched. The territory of the A. deme comprised a number of settlements known to us by name (Eunostidae, Hyporeia, Clopidae, Perrhidae, Petalidai, Thyrgonidai, Titakidai)". [...], Lohmann, Hans (Bochum), Aphidna
Δημότες των ΑφιδνώνΑρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): AFIDNAIOS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
enacademic.com
new_ell.enacademic.com
[...] "Άφιδνα, η και Αφίδνες, οι: Αρχαία πόλη της Αττικής (σήμερα Κιούρκα)". [...], Άφιδνα[νεκρός σύνδεσμος]
greek_greek.enacademic.com
[...] "Αφίδναι/-ες: Μία από τις δώδεκα αρχικές πόλεις που ιδρύθηκαν στην Αττική από τον μυθικό βασιλιά Κέκροπα. Κατά την άλλη παράδοση, στις Α. -υπάρχει και τύπος Άφιδνα– είχε κρύψει ο Θησέας την Ελένη της Σπάρτης. Την ανακάλυψαν και τη γύρισαν στην πόλη της τα αδέλφια της οι Διόσκουροι, όταν ο Δέκελος, επώνυμος ήρωας της γειτονικής Δεκέλειας, τους φανέρωσε το κρησφύγετό της. Η προϊστορική ακρόπολη των αρχαίων Α. έχει ταυτιστεί σήμερα με τον λόφο Κοτρόνι, που βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Καπανδρίτι και Κιούρκα. Οι Α. συνέχισαν τη ζωή τους και διάφοροι δημότες τους (Αφιδναίοι) τιμήθηκαν από τους Αθηναίους". [...],
Αφίδναι/-ες
google.gr
books.google.gr
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados, Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 235-236: [...] "Άφιδνα, δήμος φυλής Λεοντίδος ή Αίαντίδος κατά τον Στέφανον (3 = Στεφ. Βυζ. Άφιδνα), τον Αρποκρατίωνα (4 = Αρποκράτ. Θυργωνίδαι), και τον Δημοσθένη (5 = Δημοσθ. κατά Νεαιρ.)• κατά μόνον δε τον Ησύχιον Πτολεμαΐδος• οι δημόται ελέγοντο Αφιδναίοι εν τω δήμω τούτω περιείχετο πόλις Άφιδνα κειμένη κατ' ανατολάς της Δεκέλειας και κατά δυσμάς του Μαραθώνος• η πόλις αυτή ην ωχυρωμένη, και ότε ο Θησεύς απήλθε μετά του Πειρίθου εις τους Θεσπρωτούς, οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης είλον αυτήν, και απήγαγον εις Λακεδαίμονα την αδελφήν αυτών Ελένην (1 = Παυσ. Κορ. κ, 22,) αρπαγείσαν και κατατεθείσαν ενταύθα υπ' εκείνου, και κατήγαγον προς τούτοις βασιλέα τον Μενεσθέα (2 = Παυσ. Αττ. κ. 17.)• οι Διόσκουροι υπό των Δεκελέων ωδηγήθησαν εις Άφιδναν και έμαθον και τον τόπον εν ω ο Θησεύς εκράτει κεκρυμμένην την Ελένην. Όθεν οι Λακεδαιμόνιοι προς ευγνωμοσύνην ου μόνον εχορήγησαν εις τους Δεκελείς πολλά προνόμια εν Σπάρτη, αλλά και κατά τον Πελοποννησιακόν πόλεμον, διαπορθούντες την Αττικήν κατ' εκείνα τα μέρη, μόνον των αγρών των Δεκελέων εφείδοντο (3 = ηροδοτ. β. 9. κ. 73)• ότι δε η Άφιδνα ην ωχυρωμένη αποδεικνύεται και εκ τίνος ψηφίσματος της βουλής και του δήμου των Αθηναίων μνημονευομένου εν τινι των λόγων του Δημοσθένους (4 = Δημοσθ. περί Στεφ. σ. 228 &. 37.)• δια του ψηφίσματος τούτου οι Αθηναίοι καταπλαγέντες εκ της εις Φωκίδα εισβολής του Φιλίππου (346 π.Χ.)» εξέδωκαν εντολήν προς πάντας τους κατοίκους της Αττικής να ασφαλίσωσι τας ουσίας αυτών εις τα φρούρια, και όσοι κατώκουν εντός 120 σταδίων (6 ωρών) από της πόλεως νά εισκομίσωσιν αυτάς εις Αθήνας ή εις Πειραιά• όσοι δε πέραν της αποστάσεως ταύτης εις Ελευσίνα, Φυλήν, Άφιδναν, Ραμνούντα και Σούνιον. - Η Αφιδνα εκείτο πιθανώς πλησίον του σήμερον χωρίου Καπανδριτίου (5 = Ρος Δημ.)". [...]
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 15-16: [...] "Άφιδνα, και Άφιδναι• ο δημότης Αφιδναίος, και Αφιδνεύς κατά τον Λαέρτιον• η πόλις αυτη εκειτο μεταξύ Δεκελείας και Μαραθώνος, ή Τετραπόλεως, ην οι Διόσκουροι δια δηλώσεως του Δεκέλου, αφ' ού η Δεκέλεια, φοβηθέντος μη πάθη η Άττικη άπασα δια τό πληθος του εχθρικού στρατού, κατεπολέμησαν και παρέλαβον εκείθεν την αδελφήν των Ελένην, παραδοθείσαν αυτόθι εις φύλαξιν υπό του Θησέως εν απουσία του, αποδημούντος εις Θεσπρωτούς μετά του φίλου του Πειρίθου (Ηροδ. β. θ'. κ. 73) έτεροι δε, εν οις και ο Πλούταρχος (εις Θησέα), προσθέτουσι και τούτο• ότι οι Διόσκουροι επολιόρκησαν πρώτον τάς Αθήνας, ο δε Ακάδημος εμαρτύρησεν ότι η Ελένη εφυλάττετο εις Αφίδνας, και ότι τότε άρχων της πόλεως ταύτης ήτον ο Αφίδνας ή Άφιδνος, όστις παρέδωκε την Ελένην εις τους αδελφούς της• και υιοθέτησεν αυτούς δια να μυηθώσι κατά τον νόμον τα μυστήρια• και ότι οι Λακεδαιμόνιοι εις τον Πελοποννησιακόν πόλεμον δεν έβλαψαν την Ακαδημίαν ένεκα της μαρτυρίας του Ακάδημου του κτίτορος αύτης.". [...]
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 16-17: [...] "Η πόλις αύτη κατά τον Μεσαιωνα εις την είσβολην των βαρβάρων ερημώθη, και κατεδαφίσθη το φρούριόν της, εποικοδομημένον επί λόφου εκ φύσεως εχυρού και ικανού να χρησιμεύση εις ασφάλειαν των κατοίκων του τόπου• ότι η πόλις αύτη είχεν ισχυρόν φρούριον βεβαιούται εκ του ψηφίσματος του δημου Αθηναίων, γενομένου ότε ο Φίλιππος ο βασιλεύς εισέβαλεν εις Φωκίδα, φοβούμενοι οι Αθηναίοι μήπως επιδράμη και την Αττικην, εφώ και διέταξαν τους δήμους τους απέχοντας των Αθηνών και του Πειραιώς επέκεινα των εκατόν είκοσι σταδίων, ν' ασφαλίσωσι τας περιουσίας των εν Έλευσίνι, Φυλή, Αφίδνη, Ραμνούντι και Σουνίω (όρα τον περί Στεφ. λόγον του Δημοσθένους κέφ. κ' σελ. 238). Η Άφιδνα, αφού εξερημώθη απώλεσε και το όνομά της, και η απαιδευσία ενέδυσεν αυτή νέον βάρβαρον όνομα, Κοτρόνιον καλέσασα. Τούτο λοιπόν το Κοτρόνιον με την περιοχήν του είνε αναμφισβητητως η Άφιδνα. Δύο υσχυροί λόγοι υποστηρίζουσι την γνώμην μου ταύτην: ο πρώτος είνε του Δικαιάρχου η μαρτυρία εν τω βίω Ελλάδος, λέγουσα ούτως• «εντεύθεν (εξ Αθηνών) εις Ωρωπόν δι' Αφιδνών (α) και του Αμφιαράου Διός ιερού οδών ελευθέρω βαδίζοντι ημέρας πρόσαντα»• δηλαδη εξ Αθηνών πορευόμενοι εις Ωρωπόν διαβαίνομεν δι' Αφιδνών και του ιερού του Αμφιαράου• ο δεύτερος λόγος είνε, ότι η οδός η άγουσα εις Ωρωπον δια του Αμφιαράου διέρχεται δια του χωρίου τούτου, δηλαδή μεταξύ Κοτρονίου και Καπαδριτίου• όστις ιδή, τον λόφον ή βουνον τούτον του Κοτρονίου, θέλει πιστεύση ότι ούτος ην το φρούριον των Αφιδνών κατ' εκείνους τους χρόνους της αρχαιότητος". [...]
Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Άφιδνα (η) καί Άφιδναι (αι), δήμος της Αττικής ανήκων εις την Αιαντίδα ή την Λεοντίδα φυλήν, (ο δημ. Αφιδναίος)." [...], σελ. 34.
Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Άφιδνα, δήμος Αττικής της Λεοντίδος φυλής, από Αφίδνου αυτόχθονος. ο δημότης Αφιδναίος, ως Πυδναίος. τα τοπικά δήλα Αφίδνηθεν, Αφίδναζε, Αφίδνησιν. Έστι και πληθυντικόν Αφίδναι. έστι και της Λακωνικής, όθεν ήσαν αι Λευκίππιδες Φοίβη και Ιλάειρα". [...], σελ. 67.
Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Άφιδνα, ή Αφίδναι, δήμος της Αττικής, εκ της Λεοντίδος φυλής (Κάτοικ. Αφιδναίος, και Επιρρ. Αφιδνήθεν)". [...], σελ. 63.
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados, Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 235-236: [...] "Άφιδνα, δήμος φυλής Λεοντίδος ή Αίαντίδος κατά τον Στέφανον (3 = Στεφ. Βυζ. Άφιδνα), τον Αρποκρατίωνα (4 = Αρποκράτ. Θυργωνίδαι), και τον Δημοσθένη (5 = Δημοσθ. κατά Νεαιρ.)• κατά μόνον δε τον Ησύχιον Πτολεμαΐδος• οι δημόται ελέγοντο Αφιδναίοι εν τω δήμω τούτω περιείχετο πόλις Άφιδνα κειμένη κατ' ανατολάς της Δεκέλειας και κατά δυσμάς του Μαραθώνος• η πόλις αυτή ην ωχυρωμένη, και ότε ο Θησεύς απήλθε μετά του Πειρίθου εις τους Θεσπρωτούς, οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης είλον αυτήν, και απήγαγον εις Λακεδαίμονα την αδελφήν αυτών Ελένην (1 = Παυσ. Κορ. κ, 22,) αρπαγείσαν και κατατεθείσαν ενταύθα υπ' εκείνου, και κατήγαγον προς τούτοις βασιλέα τον Μενεσθέα (2 = Παυσ. Αττ. κ. 17.)• οι Διόσκουροι υπό των Δεκελέων ωδηγήθησαν εις Άφιδναν και έμαθον και τον τόπον εν ω ο Θησεύς εκράτει κεκρυμμένην την Ελένην. Όθεν οι Λακεδαιμόνιοι προς ευγνωμοσύνην ου μόνον εχορήγησαν εις τους Δεκελείς πολλά προνόμια εν Σπάρτη, αλλά και κατά τον Πελοποννησιακόν πόλεμον, διαπορθούντες την Αττικήν κατ' εκείνα τα μέρη, μόνον των αγρών των Δεκελέων εφείδοντο (3 = ηροδοτ. β. 9. κ. 73)• ότι δε η Άφιδνα ην ωχυρωμένη αποδεικνύεται και εκ τίνος ψηφίσματος της βουλής και του δήμου των Αθηναίων μνημονευομένου εν τινι των λόγων του Δημοσθένους (4 = Δημοσθ. περί Στεφ. σ. 228 &. 37.)• δια του ψηφίσματος τούτου οι Αθηναίοι καταπλαγέντες εκ της εις Φωκίδα εισβολής του Φιλίππου (346 π.Χ.)» εξέδωκαν εντολήν προς πάντας τους κατοίκους της Αττικής να ασφαλίσωσι τας ουσίας αυτών εις τα φρούρια, και όσοι κατώκουν εντός 120 σταδίων (6 ωρών) από της πόλεως νά εισκομίσωσιν αυτάς εις Αθήνας ή εις Πειραιά• όσοι δε πέραν της αποστάσεως ταύτης εις Ελευσίνα, Φυλήν, Άφιδναν, Ραμνούντα και Σούνιον. - Η Αφιδνα εκείτο πιθανώς πλησίον του σήμερον χωρίου Καπανδριτίου (5 = Ρος Δημ.)". [...]
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 15-16: [...] "Άφιδνα, και Άφιδναι• ο δημότης Αφιδναίος, και Αφιδνεύς κατά τον Λαέρτιον• η πόλις αυτη εκειτο μεταξύ Δεκελείας και Μαραθώνος, ή Τετραπόλεως, ην οι Διόσκουροι δια δηλώσεως του Δεκέλου, αφ' ού η Δεκέλεια, φοβηθέντος μη πάθη η Άττικη άπασα δια τό πληθος του εχθρικού στρατού, κατεπολέμησαν και παρέλαβον εκείθεν την αδελφήν των Ελένην, παραδοθείσαν αυτόθι εις φύλαξιν υπό του Θησέως εν απουσία του, αποδημούντος εις Θεσπρωτούς μετά του φίλου του Πειρίθου (Ηροδ. β. θ'. κ. 73) έτεροι δε, εν οις και ο Πλούταρχος (εις Θησέα), προσθέτουσι και τούτο• ότι οι Διόσκουροι επολιόρκησαν πρώτον τάς Αθήνας, ο δε Ακάδημος εμαρτύρησεν ότι η Ελένη εφυλάττετο εις Αφίδνας, και ότι τότε άρχων της πόλεως ταύτης ήτον ο Αφίδνας ή Άφιδνος, όστις παρέδωκε την Ελένην εις τους αδελφούς της• και υιοθέτησεν αυτούς δια να μυηθώσι κατά τον νόμον τα μυστήρια• και ότι οι Λακεδαιμόνιοι εις τον Πελοποννησιακόν πόλεμον δεν έβλαψαν την Ακαδημίαν ένεκα της μαρτυρίας του Ακάδημου του κτίτορος αύτης.". [...]
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 16-17: [...] "Η πόλις αύτη κατά τον Μεσαιωνα εις την είσβολην των βαρβάρων ερημώθη, και κατεδαφίσθη το φρούριόν της, εποικοδομημένον επί λόφου εκ φύσεως εχυρού και ικανού να χρησιμεύση εις ασφάλειαν των κατοίκων του τόπου• ότι η πόλις αύτη είχεν ισχυρόν φρούριον βεβαιούται εκ του ψηφίσματος του δημου Αθηναίων, γενομένου ότε ο Φίλιππος ο βασιλεύς εισέβαλεν εις Φωκίδα, φοβούμενοι οι Αθηναίοι μήπως επιδράμη και την Αττικην, εφώ και διέταξαν τους δήμους τους απέχοντας των Αθηνών και του Πειραιώς επέκεινα των εκατόν είκοσι σταδίων, ν' ασφαλίσωσι τας περιουσίας των εν Έλευσίνι, Φυλή, Αφίδνη, Ραμνούντι και Σουνίω (όρα τον περί Στεφ. λόγον του Δημοσθένους κέφ. κ' σελ. 238). Η Άφιδνα, αφού εξερημώθη απώλεσε και το όνομά της, και η απαιδευσία ενέδυσεν αυτή νέον βάρβαρον όνομα, Κοτρόνιον καλέσασα. Τούτο λοιπόν το Κοτρόνιον με την περιοχήν του είνε αναμφισβητητως η Άφιδνα. Δύο υσχυροί λόγοι υποστηρίζουσι την γνώμην μου ταύτην: ο πρώτος είνε του Δικαιάρχου η μαρτυρία εν τω βίω Ελλάδος, λέγουσα ούτως• «εντεύθεν (εξ Αθηνών) εις Ωρωπόν δι' Αφιδνών (α) και του Αμφιαράου Διός ιερού οδών ελευθέρω βαδίζοντι ημέρας πρόσαντα»• δηλαδη εξ Αθηνών πορευόμενοι εις Ωρωπόν διαβαίνομεν δι' Αφιδνών και του ιερού του Αμφιαράου• ο δεύτερος λόγος είνε, ότι η οδός η άγουσα εις Ωρωπον δια του Αμφιαράου διέρχεται δια του χωρίου τούτου, δηλαδή μεταξύ Κοτρονίου και Καπαδριτίου• όστις ιδή, τον λόφον ή βουνον τούτον του Κοτρονίου, θέλει πιστεύση ότι ούτος ην το φρούριον των Αφιδνών κατ' εκείνους τους χρόνους της αρχαιότητος". [...]
Δημότες των ΑφιδνώνΑρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): AFIDNAIOS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
