Δημότες του ΈρμουΑρχειοθετήθηκε 2016-06-22 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): ERMEIOS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
auth.gr
digital.lib.auth.gr
[...] "Η εν Αθήναις εκδιδομένη Εφημερίς των μαθητών δημοσιεύει ότι ο υπουργός των εκκλησιαστικών και της παιδείας, συμπαραλαβών τον έφορον των αρχαιοτήτων, τον διευθυντήν των σχολείων και ένα ζωολόγον καθηγητήν, μετέβη εις το Έρμα της Αττικής, το χυδαϊκώς Πυτζέρμι λεγόμενον, και υπ’ αυτής της εφημερίδος χυδαϊκώτερον Πικέρμι γραφόμενον, όπερ ο κύριος Σουρμελής ευφυώς ετυμολογεί, ανακαλύψας τον δήμον τούτον εκ της θέσεώς του διά την ύπαρξιν των ερμάτων". [...] Για παλαιοντολογικά ευρήματα στο Πικέρμι, "Αθηνά", 3, 26/08/1853.
brillonline.com
referenceworks.brillonline.com
[...] "Hermus: (Ἑρμός; Hermós). [1] Att. asty deme of the phyle Acamantis. Attic asty deme of the phyle Acamantis, with two bouleutaí. Position: on the ‘Sacred Road’ to Eleusis at the entrance to the pass near modern Daphni, modern Chaidari; there is the tomb of Pythionice, the wife of Harpalus (Plut. Phoc. 22,2; Paus. 1,37,5; [1]). Near Daphni there are funerary inscriptions of Hermeioi: IG II2 6072". [...], Lohmann, Hans (Bochum), Hermus
enacademic.com
greek_greek.enacademic.com
[...] "ἕρμα - έρμα, το (AM ἕρμα), πρόσθετο βάρος το οποίο τοποθετείται στο κύτος πλοίου ή λέμβου για να αυξήσει την ευστάθειά τους, η σαβούρα. Αρχ.: 1. οι δοκοί, στις οποίες στηρίζονται όρθια τα πλοία που ανασύρονται στην ξηρά 2. (για άντρες) στήριγμα τών άλλων, προστάτης («ἕρμα πόληος» — προστάτης, υπερασπιστής πόλης) 3. ύφαλος στη θάλασσα («ἕρμα γῆς ἁπαλόν» — πηλώδης ύφαλος) 4. ύψωμα, λοφίσκος, σωρός χώματος ή λίθων 5. στον πληθ. τά ἕρματα α) τα σκουλαρίκια β) δεσμός, ταινία, βρόχος γ) οι σπείρες τού σώματος τού ερπετού. [...] έρμα
[...] "Έρμος, I. Αρχαίος δήμος της Αττικής που ανήκε στην Ακαμαντίδα φυλή. Η θέση του αμφισβητείται, αλλά φαίνεται πως βρισκόταν στην περιοχή του Αττικού Ολύμπου (μεταξύ της Πάρνηθας και του Αιγάλεω)". Έρμος
google.gr
books.google.gr
Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Έρμος, ως Έρκος, ουδετέρως, δήμος της Ακαμαντίδος φυλής, ο δημότης Έρμειος, το εις τόπον εις Έρμους ή Ερμόσε, το εν τόπω εν Ερμεί". [...], σελ. 122.
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados, Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 274-275: [...] "Έρμος (το), δήμος φυλής Ακαμαντίδος, εν αγνώστω θέσει• οι δημόται Ερμείοι. Ο Ησύχιος (10 = Ησύχ. Έρμος ή Ερμοί), ο Σουΐδας (11 = Σουίδ. Έρμος), ο Αρποκρατίων (1 = Αρποκρατ. Έρμος) και ο Στέφανος (2 = Στέφ. Βυζάντ. Έρμος ως έρκος ουδετέρως, δήμος της Ακαμαντίδος φυλής.) αναφέρουσι τον δήμον τούτον, ουδείς δε ορίζει την θέσιν αυτού. - Διαφωνία υπάρχει μεταξύ των νεωτέρων περί της θέσεως του Έρμου• ο Μεούρσιος (3 = Μεούρσ. di pop. Atticae εις Έρμος.) αρχαιότερον, ο Λήκιος (4 = Ληκ. Δημ.) μεταγενέστερον και ο Ρος (5 = Ρος Δημ.) επ' εσχάτοις θεωρούσι τον δήμον τούτον ως κείμενον επί της Ιεράς οδού της μεταξύ Αθηνών και Ελευσίνας, εξάγοντες την γνώμην ταύτην εκ τινος χωρίου του Πλουτάρχου, ος ομιλών περί του κατασκευασθέντος υπό του Αρπάλου μνημείου της αποθανούσης εταίρας και ερωμένης αυτού Πυθιονίκης, ην ωνόμασεν Αφροδίτην Πυθιονίκην, λέγει ούτω «Διαμένει γαρ έτι νυν εν Έρμει, η βαδίζομεν εξ άστεος εις Ελευσίνα» (6 = )• κατά δε τον Κρούσιον (7 = Κρούσ. Τ. 2, κ. 6, σ. 233.), μετ' ολίγα λεπτά από της Αιγιλίας νοτίως, επί της προς τον Ανάφλυστον οδού κείται το χωρίον Έλμον, ο υπό του Γκέλλ Έλυμον (8 = Γκελλ, Οδολογ. Ελλ. σ. 75.), υπό δε του Δοδουέλλ Έλιμπος (9 = Δοδουέλλ 1, σ. 547.) ονομάζεται• κείται δε τούτο μεταξύ δύο ταπεινών σειρών ορέων προς δυσμάς του Ελμοβουνίου, ο υπό του Στουάρτου ονομάζεται Έρμος (10 = Στουάρτ. Αρχαιοτ. Αθην. β. 3, κ. 10.), και ο δήμος Έρμος έκειτο πιθανώς ενταύθα". [...]
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 71-72: [...] "Έρμος, ουδετέρως• Ερμείος και Έρμειος ο δημότης, και Ερμειεύς εν τη υπ' αρ. 248 επιγραφή της αρχ. εφημ. Ο Αρποκρατίών εις λέξιν Έρμος λέγει ότι• «ζώπυρος εν τοις περί ποταμών έρμον φησίν είναι εν τη Αττική, και δήμον ομώνυμον αυτώ». Ο ποταμός εξηράνθη προ αμνημονεύτων χρόνων, και είνε την σήμερον ξηρός χείμαρρος• φαίνεται όμως ότι ήτο ποτέ ρέων ποταμός. Όλοι σχεδόν οι ποταμοί της Αττικής εξηράνθησαν, και μόνος ρέει, ολίγος όμως, και ουχί ως πρότερον, ο Κηφισός των Αθηνών. Οι νεώτεροι δημογραφούντες την Αττικήν αρχαιολόγοι εθεώρησαν και τον δήμον τούτον αμφισβητούμενον, αφ' ενός ως άμοιροι τοπικών γνώσεων, και αφ' ετέρου παρασυρόμενοι εξ ακρισίας από κακάς διορθώσεις τολμηρών διορθωτών των κειμένων των Ελλήνων Συγγραφέων. Επειδή το ρητόν τούτο του Πλουτάρχου (εις Φωκίωνα) «Διαμένει ετι νυν εν Ερμείω, η βαδίζομεν εξ Άστεως εις Ελευσίνα» Εθεώρησέ τις κακός κριτικός, ότι έχει χρείαν διορθώσεως, έγραψεν Έρμει, ο εστιν η δοτικη του Έρμος, αντί του καλώς κειμένου ερμείω• δια τούτο οι ρηθέντες αρχαιολόγοι παραδεχόμενοι την κακήν διόρθωσιν ως θέσφατον λόγιον, έπρεπε να θέσωσι το έρμος κατά την οδόν Ελευσίνος. Το έρμος παράγεται παρά το έρμα, όπερ προς τοις άλλοις σημαίνει σωρόν λίθων, χαλίκων, και άλλης ύλης, και προσέτι και μνημείον και τάφον. Ο δήμος ούτος εθεμελιώθη εις θέσιν, ένθα έκειντο, ως και μέχρι σημερον κείνται, πληθος οστέων απολιθωμένων και χαλίκων. Οι πρώτοι κάτοικοι του τόπου βλέποντες τα οστά σεσωρευμένα, είκασαν ότι είνε μνήματα και τάφοι• και εκ τούτου εκάλεσαν τόν τόπον Έρμος. Εις εκείνην την αρχαίαν έποχην τα όστα ήσαν βεβαίως εις την επιφάνειαν της γης, και με την πρόοδον των αιώνων εκαλύφθησαν, διότι η γη λαμβάνει στρώματα και επιστρώματα. Το περιστατικόν τούτο των απολιθωμένων οστέων, και των μετ' αυτών χαλικίων ανεκαλύφθη προ ολίγων ετών επί των ημερών ημών δι' ανασκαφής, ην ενήργησεν ανήρ περίεργος παρατηρητής. Ποίος νουν έχων βλέπων τα κείμενα έρματα και ιξεύρων ότι έκαστος των δημων ωνομάσθη ή από ηρώων και οικιστών, ή από θεοτήτων, ή εκ της κειμένης ύλης, δύναται ν' αμφιλογήση ότι το Έρμος ο δήμος είνε το νυν λεγόμενον Πυτζέρμι, όπερ μεταγενεστέρως προφερόμενον Έρμι αντί Έρμοι ούτω λεγόμενον και γραφόμενον υπό του Ησυχίου και Φαβωρίνου, προσέλαβεν εσχάτως το πύτζ εις εποχήν βάρβαρον, και παρωνομάσθη Πυτζέρμι". [...]
Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Ερμός, ή Έρμος, δήμος της Αττικής, εκ της Ακαμαντίδος φυλής (Κάτοικ. Έρμειος)". [...], σελ. 129.
Σπυρ. Π. Λάμπρος, «Η ονοματολογία της Αττικής και η εις την χώραν εποίκησις των Αλβανών», σελ. 156-192, στο: Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, "Επετηρίς, Α΄έτοςΑρχειοθετήθηκε 2017-05-03 στο Wayback Machine.", Εν Αθήναις 1896. στην ιστοσελίδα: http://lsparnas.gr/ σελ. 158, σημείωση 1: "Τοιαύτας παρετυμολογίας εν αφθονία παρέχει η συγγραφή του Σουρμελή. Αντεξετάζεται δε προς αύτας η ερμηνεία του ονόματος του Μιστρά ή Μυζιθρά, ως ωνομάζετο έν αρχαιοτέροις χρόνοις, ην παρέσχεν ο άλλοτε γυμνασιάρχης Άγγελος Καππώτας, όστις βέβαιοι (Μονογραφία περι της λέξεως Μηστρά. Εν Καλάμαις 1880 σ. 41), ότι η λέξις Μυζιθράς «εστί παρεφθαρμένη εκ των γαλλικών λέξεων maison du trône, και σημαίνει την διαμονήν ή έδραν του θρόνου, ήτοι την πρωτεύουσαν, καθ' ην εννοιαν λέγεται la maison du roi, όπερ σημαίνει την καθ' ημάς αυλήν του βασιλέως, ήτοι τους περί τον βασιλέα»!!"
Σπυρ. Π. Λάμπρος, «Η ονοματολογία της Αττικής και η εις την χώραν εποίκησις των Αλβανών», σελ. 156-192, στο: Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, "Επετηρίς, Α΄έτοςΑρχειοθετήθηκε 2017-05-03 στο Wayback Machine.", Εν Αθήναις 1896. στην ιστοσελίδα: http://lsparnas.gr/ σελ. 157-158: [...] "Ομοίως του αρχαίου δήμου Έρμου την θέσιν επέχει κατά τον Σουρμελήν το νέον Πυτζέρμι, και ταύτα διότι το Έρμος, Έρμου, «μεταγενεστέρως προφερόμενον Έρμι ... προσέλαβεν εσχάτως το πύτζ, εις εποχήν βάρβαρον και παρωνομάσθη Πυτζέρμι». Το πώς δε και δια τί το πύτζ συνηνώθη μετά του έρμι ούτως, «ώστε εκ των δύο συνωνύμων κακεμφάτων ονομάτων συνετέθη εις εποχήν βάρβαρον το χωρίον Πυτζέρμι» πειράται ναποδείξη ο Σουρμελής, λέγων μεν ότι παρέχει όχι εύσχημον εξήγησιν, άλλα μη αισθανόμενος, ότι η σύνθεσις, περί ης ομολογεί, ότι είνε τω όντι παράδοξος καί περίεργος, είνε προ παντός εξόχως άκριτος (σελ. 158, σημείωση 1). Και όμως το Πυτζέρμι του Σουρμελή είνε απλούστατα το γνωστόν Πικέρμι, εν τη αττική επιχωρίω προφορά Πιτσέρμι, καθ' ον τρόπον οι ιθαγενείς Αθηναίοι προέφερον και τσεφάλι αντί του κεφάλι. Το δε Πικέρμι ουδέν έχει το δυσερμήνευτον, αν μάλιστα γραφή, καθ' ά επιβάλλεται, Πικέρνη, και ταύτα διότι ήτο προφανώς κτήμα Βυζαντίου τινός επικέρνη (πιγκέρνη), ήτοι αρχιοινοχόου ή τίνος φέροντος το εκ του τοιούτου αξιώματος έπώνυμον". [...]
packhum.org
epigraphy.packhum.org
Ερμει Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados, Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 274-275: [...] "Έρμος (το), δήμος φυλής Ακαμαντίδος, εν αγνώστω θέσει• οι δημόται Ερμείοι. Ο Ησύχιος (10 = Ησύχ. Έρμος ή Ερμοί), ο Σουΐδας (11 = Σουίδ. Έρμος), ο Αρποκρατίων (1 = Αρποκρατ. Έρμος) και ο Στέφανος (2 = Στέφ. Βυζάντ. Έρμος ως έρκος ουδετέρως, δήμος της Ακαμαντίδος φυλής.) αναφέρουσι τον δήμον τούτον, ουδείς δε ορίζει την θέσιν αυτού. - Διαφωνία υπάρχει μεταξύ των νεωτέρων περί της θέσεως του Έρμου• ο Μεούρσιος (3 = Μεούρσ. di pop. Atticae εις Έρμος.) αρχαιότερον, ο Λήκιος (4 = Ληκ. Δημ.) μεταγενέστερον και ο Ρος (5 = Ρος Δημ.) επ' εσχάτοις θεωρούσι τον δήμον τούτον ως κείμενον επί της Ιεράς οδού της μεταξύ Αθηνών και Ελευσίνας, εξάγοντες την γνώμην ταύτην εκ τινος χωρίου του Πλουτάρχου, ος ομιλών περί του κατασκευασθέντος υπό του Αρπάλου μνημείου της αποθανούσης εταίρας και ερωμένης αυτού Πυθιονίκης, ην ωνόμασεν Αφροδίτην Πυθιονίκην, λέγει ούτω «Διαμένει γαρ έτι νυν εν Έρμει, η βαδίζομεν εξ άστεος εις Ελευσίνα» (6 = )• κατά δε τον Κρούσιον (7 = Κρούσ. Τ. 2, κ. 6, σ. 233.), μετ' ολίγα λεπτά από της Αιγιλίας νοτίως, επί της προς τον Ανάφλυστον οδού κείται το χωρίον Έλμον, ο υπό του Γκέλλ Έλυμον (8 = Γκελλ, Οδολογ. Ελλ. σ. 75.), υπό δε του Δοδουέλλ Έλιμπος (9 = Δοδουέλλ 1, σ. 547.) ονομάζεται• κείται δε τούτο μεταξύ δύο ταπεινών σειρών ορέων προς δυσμάς του Ελμοβουνίου, ο υπό του Στουάρτου ονομάζεται Έρμος (10 = Στουάρτ. Αρχαιοτ. Αθην. β. 3, κ. 10.), και ο δήμος Έρμος έκειτο πιθανώς ενταύθα". [...]
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 71-72: [...] "Έρμος, ουδετέρως• Ερμείος και Έρμειος ο δημότης, και Ερμειεύς εν τη υπ' αρ. 248 επιγραφή της αρχ. εφημ. Ο Αρποκρατίών εις λέξιν Έρμος λέγει ότι• «ζώπυρος εν τοις περί ποταμών έρμον φησίν είναι εν τη Αττική, και δήμον ομώνυμον αυτώ». Ο ποταμός εξηράνθη προ αμνημονεύτων χρόνων, και είνε την σήμερον ξηρός χείμαρρος• φαίνεται όμως ότι ήτο ποτέ ρέων ποταμός. Όλοι σχεδόν οι ποταμοί της Αττικής εξηράνθησαν, και μόνος ρέει, ολίγος όμως, και ουχί ως πρότερον, ο Κηφισός των Αθηνών. Οι νεώτεροι δημογραφούντες την Αττικήν αρχαιολόγοι εθεώρησαν και τον δήμον τούτον αμφισβητούμενον, αφ' ενός ως άμοιροι τοπικών γνώσεων, και αφ' ετέρου παρασυρόμενοι εξ ακρισίας από κακάς διορθώσεις τολμηρών διορθωτών των κειμένων των Ελλήνων Συγγραφέων. Επειδή το ρητόν τούτο του Πλουτάρχου (εις Φωκίωνα) «Διαμένει ετι νυν εν Ερμείω, η βαδίζομεν εξ Άστεως εις Ελευσίνα» Εθεώρησέ τις κακός κριτικός, ότι έχει χρείαν διορθώσεως, έγραψεν Έρμει, ο εστιν η δοτικη του Έρμος, αντί του καλώς κειμένου ερμείω• δια τούτο οι ρηθέντες αρχαιολόγοι παραδεχόμενοι την κακήν διόρθωσιν ως θέσφατον λόγιον, έπρεπε να θέσωσι το έρμος κατά την οδόν Ελευσίνος. Το έρμος παράγεται παρά το έρμα, όπερ προς τοις άλλοις σημαίνει σωρόν λίθων, χαλίκων, και άλλης ύλης, και προσέτι και μνημείον και τάφον. Ο δήμος ούτος εθεμελιώθη εις θέσιν, ένθα έκειντο, ως και μέχρι σημερον κείνται, πληθος οστέων απολιθωμένων και χαλίκων. Οι πρώτοι κάτοικοι του τόπου βλέποντες τα οστά σεσωρευμένα, είκασαν ότι είνε μνήματα και τάφοι• και εκ τούτου εκάλεσαν τόν τόπον Έρμος. Εις εκείνην την αρχαίαν έποχην τα όστα ήσαν βεβαίως εις την επιφάνειαν της γης, και με την πρόοδον των αιώνων εκαλύφθησαν, διότι η γη λαμβάνει στρώματα και επιστρώματα. Το περιστατικόν τούτο των απολιθωμένων οστέων, και των μετ' αυτών χαλικίων ανεκαλύφθη προ ολίγων ετών επί των ημερών ημών δι' ανασκαφής, ην ενήργησεν ανήρ περίεργος παρατηρητής. Ποίος νουν έχων βλέπων τα κείμενα έρματα και ιξεύρων ότι έκαστος των δημων ωνομάσθη ή από ηρώων και οικιστών, ή από θεοτήτων, ή εκ της κειμένης ύλης, δύναται ν' αμφιλογήση ότι το Έρμος ο δήμος είνε το νυν λεγόμενον Πυτζέρμι, όπερ μεταγενεστέρως προφερόμενον Έρμι αντί Έρμοι ούτω λεγόμενον και γραφόμενον υπό του Ησυχίου και Φαβωρίνου, προσέλαβεν εσχάτως το πύτζ εις εποχήν βάρβαρον, και παρωνομάσθη Πυτζέρμι". [...]
uth.gr
ir.lib.uth.gr
Αμαλία Διώτη, "Αρχαίοι δήμοι της δυτικής Αττικής. Ο αρχαίος δήμος του Χολαργού[νεκρός σύνδεσμος]. Α: Ιστορικά στοιχεία Β: Αρχαιολογικά Ευρήματα" και Αρχαίοι δήμοι της δυτικής Αττικής, ο αρχαίος δήμος του Χολαργού : α: Ιστορικά στοιχεία, β: αρχαιολογικά ευρήματα[νεκρός σύνδεσμος],(πτυχιακή εργασία), επόπτες: Ιφιγένεια Λεβέντη, Δημήτρης Παλαιοθόδωρος, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας - Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Βόλος 2005, σελ. 5: [...] "Ο Κηφισός που αποτελεί και την κεντρική υδάτινη αρτηρία του λεκανοπεδίου, πηγάζει από τη βόρειο-δυτική κλιτύ του Πεντελικού όρους, την βορειοανατολική της Πάρνηθας και τα υψώματα ανάμεσα στα δύο όρη, και εκβάλλει στον όρμο του Φαλήρου, οριοθετώντας το δυτικό τμήμα του λεκανοπεδίου. Σήμερα, παρά το γεγονός ότι κατά το μεγαλύτερο μέρος του είναι σκεπασμένος και αποτελεί τη βάση οδικής αρτηρίας, παραμένει ορμητικός και χειμαρρώδης, όπως θα πρέπει να τον φανταζόμαστε και στην αρχαιότητα. Κατά την πορεία του ενισχύεται από χειμάρρους οι οποίοι οδηγούν στην κοίτη του τα νερά της οροσειράς κυρίως του βορείου τμήματος του Αιγάλεω. Τέτοιες αρτηρίες είναι ο χείμαρρος Έρμου (Χαϊδαρόρεμα), στην περιοχή Χαϊδαρίου, το ρέμα Αγίου Βασιλείου στο σημερινό Περιστέρι, το Βαθύ Ρέμα και τα ρέματα Φλέβας και Καναπιτσέρι στο Ιλιον, καθώς και το ρέμα των Ευπυρίδων στα Άνω Λιόσια και το Καματερό. (σημείωση 3: Τα περισσότερα από αυτά τα τελευταία χρόνια σκεπάστηκαν δημιουργώντας οδικούς άξονες)." [...]
Αμαλία Διώτη, "Αρχαίοι δήμοι της δυτικής Αττικής. Ο αρχαίος δήμος του Χολαργού[νεκρός σύνδεσμος]. Α: Ιστορικά στοιχεία Β: Αρχαιολογικά Ευρήματα" και Αρχαίοι δήμοι της δυτικής Αττικής, ο αρχαίος δήμος του Χολαργού : α: Ιστορικά στοιχεία, β: αρχαιολογικά ευρήματα[νεκρός σύνδεσμος],(πτυχιακή εργασία), επόπτες: Ιφιγένεια Λεβέντη, Δημήτρης Παλαιοθόδωρος, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας - Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Βόλος 2005, σελ. 33: [...] "Εξίσου δεδομένη θα πρέπει να θεωρηθεί και η θέση του δήμου Έρμου, καθώς η αναφορά του Πλουτάρχου, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών: «Διαμένει γάρ (ενν. ο τάφος της εταίρας Πυθιονίκης) έτι νύν εν Ερμεϊ, ή βαόίζομεν έξ άστεως εις '‘Ελευσίνα...» 12’5. Η οδός την οποία βαδίζει κάποιος για να πάει από το άστυ των Αθηνών στην Ελευσίνα, δεν είναι άλλη από την Ιερά Οδό, της οποίας η θέση μας είναι γνωστή, καθώς υπάρχει μέχρι σήμερα. Επομένως ο δήμος Έρμου βρισκόταν σε κάποιο σημείο της οδού αυτής, μάλλον στο σημερινό Χαϊδάρι." [...]
Σπυρ. Π. Λάμπρος, «Η ονοματολογία της Αττικής και η εις την χώραν εποίκησις των Αλβανών», σελ. 156-192, στο: Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, "Επετηρίς, Α΄έτοςΑρχειοθετήθηκε 2017-05-03 στο Wayback Machine.", Εν Αθήναις 1896. στην ιστοσελίδα: http://lsparnas.gr/ σελ. 158, σημείωση 1: "Τοιαύτας παρετυμολογίας εν αφθονία παρέχει η συγγραφή του Σουρμελή. Αντεξετάζεται δε προς αύτας η ερμηνεία του ονόματος του Μιστρά ή Μυζιθρά, ως ωνομάζετο έν αρχαιοτέροις χρόνοις, ην παρέσχεν ο άλλοτε γυμνασιάρχης Άγγελος Καππώτας, όστις βέβαιοι (Μονογραφία περι της λέξεως Μηστρά. Εν Καλάμαις 1880 σ. 41), ότι η λέξις Μυζιθράς «εστί παρεφθαρμένη εκ των γαλλικών λέξεων maison du trône, και σημαίνει την διαμονήν ή έδραν του θρόνου, ήτοι την πρωτεύουσαν, καθ' ην εννοιαν λέγεται la maison du roi, όπερ σημαίνει την καθ' ημάς αυλήν του βασιλέως, ήτοι τους περί τον βασιλέα»!!"
Σπυρ. Π. Λάμπρος, «Η ονοματολογία της Αττικής και η εις την χώραν εποίκησις των Αλβανών», σελ. 156-192, στο: Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, "Επετηρίς, Α΄έτοςΑρχειοθετήθηκε 2017-05-03 στο Wayback Machine.", Εν Αθήναις 1896. στην ιστοσελίδα: http://lsparnas.gr/ σελ. 157-158: [...] "Ομοίως του αρχαίου δήμου Έρμου την θέσιν επέχει κατά τον Σουρμελήν το νέον Πυτζέρμι, και ταύτα διότι το Έρμος, Έρμου, «μεταγενεστέρως προφερόμενον Έρμι ... προσέλαβεν εσχάτως το πύτζ, εις εποχήν βάρβαρον και παρωνομάσθη Πυτζέρμι». Το πώς δε και δια τί το πύτζ συνηνώθη μετά του έρμι ούτως, «ώστε εκ των δύο συνωνύμων κακεμφάτων ονομάτων συνετέθη εις εποχήν βάρβαρον το χωρίον Πυτζέρμι» πειράται ναποδείξη ο Σουρμελής, λέγων μεν ότι παρέχει όχι εύσχημον εξήγησιν, άλλα μη αισθανόμενος, ότι η σύνθεσις, περί ης ομολογεί, ότι είνε τω όντι παράδοξος καί περίεργος, είνε προ παντός εξόχως άκριτος (σελ. 158, σημείωση 1). Και όμως το Πυτζέρμι του Σουρμελή είνε απλούστατα το γνωστόν Πικέρμι, εν τη αττική επιχωρίω προφορά Πιτσέρμι, καθ' ον τρόπον οι ιθαγενείς Αθηναίοι προέφερον και τσεφάλι αντί του κεφάλι. Το δε Πικέρμι ουδέν έχει το δυσερμήνευτον, αν μάλιστα γραφή, καθ' ά επιβάλλεται, Πικέρνη, και ταύτα διότι ήτο προφανώς κτήμα Βυζαντίου τινός επικέρνη (πιγκέρνη), ήτοι αρχιοινοχόου ή τίνος φέροντος το εκ του τοιούτου αξιώματος έπώνυμον". [...]
Δημότες του ΈρμουΑρχειοθετήθηκε 2016-06-22 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): ERMEIOS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
