A.R. Rangabé (Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής), Antiquités helléniques, ou, Répertoire d'inscriptions et d'autres antiquités découvertes depuis l'affranchissement de la Grèce, Typ. et lithographie royales, Athènes, 1842, σελ. 42.
Karl Nieberding, De Ionis Chii vita moribus et studiis doctrinae scripsit fragmentaque collegit, Hartmann, Lipsia, 1836, σελ. 2. ... qni natales Ionis statuat Olympiadis 74 annum inter primum et quartum esse collocandos.
Karl Nieberding, De Ionis Chii vita moribus et studiis doctrinae scripsit fragmentaque collegit, Hartmann, Lipsia, 1836, σελ. 4. ... in proxima Isthmia sive in Olymp. 78, 3.
Karl Nieberding, De Ionis Chii vita moribus et studiis doctrinae scripsit fragmentaque collegit, Hartmann, Lipsia, 1836, σελ. 4. Samo insula a Pericle novem mensibus debellata, circiter Olymp. 85,1 Athenis eum fuisse, significatur fragmento secundo τῶν ὑπομνημάτων.
Diels Hermann, Kranz Walther, Die Fragmente der Vorsokratiker, Weidmannsche buchhandlung, Berlin, 1903, σελ. 230, Corpus Inscriptiorum Atticarum I 395. Επιγραφή των μέσων του 5ου αιώνα: [Ἴ]ων ἀνέθηκεν ἄγ[αλμα - - τ]ῆι ᾿Αθηναίηι.
Charles Michel, Recueil d'Inscriptions Grecques, H. Lamertin, Bruxelles, 1900, σελ. 820.
Karl Nieberding, De Ionis Chii vita moribus et studiis doctrinae scripsit fragmentaque collegit, Hartmann, Lipsia, 1836, σελ. 4. Olymp. 87, 4 rursus Athenis cum Euripide et Jophonte tragoedia certavit...
Karl Nieberding, De Ionis Chii vita moribus et studiis doctrinae scripsit fragmentaque collegit, Hartmann, Lipsia, 1836, σελ. 68. Heroes, quibus poeta libari vult, rem Argis agi significare videntur. Ibi enim Hercules, Alcmena et Persei progenies praecipuo honore colebantur. Quis ille Procles sit, ignoro equidem, cogites de Procle Heraclida, cujus progenies Spartae regnavit.
Hakan Tell, Bryn Mawr Classical Review 2008.10.13Αρχειοθετήθηκε 2011-06-07 στο Wayback Machine., The World of Ion of Chios, Κολλέγιο Ντάρτμουθ. Han Baltussen opens the fourth and last part of the book, which is devoted to the philosophical writings of Ion, by asking whether Ion was a philosopher, what his relationship was with Pythagoreanism, and what to make of Ion's philosophical work Triagmos. Agreeing with Dover, Baltussen argues that Ion should be classified as a philosopher. After all, his one preserved philosophical work "fits the style of early cosmological explanations" (p. 300). As for Ion's Pythagorean influences, Baltussen points out that his use of the number three certainly supports such a view with the modification that "for Ion, Pythagoreanism is more a source of inspiration than a matter of strict allegiance" (p. 310). Finally, Baltussen considers the title of Ion's philosophical work, Triagmos, and suggests that the uniqueness of this title might support us in tracing it back to Ion himself, given his well-documented penchant for originality in the use of language.
Λέξη η οποία στα αρχαία ελληνικά αποτύπωνε την ενασχόληση ενός δημιουργού σε περισσότερα του ενός λογοτεχνικά είδη. Αν και δεν ήταν κάτι το ανήκουστο, ο Ίωνας συνιστούσε ξεχωριστή περίπτωση με το εύρος των ειδών που αναπτύχθηκε η λογοτεχνική του παραγωγή. Σημειώνεται ότι είχε αρνητική χροιά μιας και ο πλατωνικός διάλογος Ίων, μολονότι αναφέρεται σε άλλο πρόσωπο, διαπραγματεύεται μεταξύ άλλων και αυτό το θέμα. Στο διάλογο αυτό ο Σωκράτης φέρεται να υποστηρίζει ότι ένας ποιητής μπορεί να διαπρέψει μόνο σε ένα είδος ποίησης. (Πλάτων, Ίων, 534c.) Σε άλλο παράδειγμα, ο Ερατοσθένης είχε δεχτεί τα υποτιμητικά προσωνύμια Βήτα και Πένταθλος ακριβώς εξαιτίας της πολυειδείας του. (Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 58.)
Ernest Siegfried Köpke, De Jonis Chii poetae vita et fragmentis, Schadii, Berolini, 1836, σελ. 4. ... Historiola, quae in hoc fragmento legitur, sine dubio ad Cimonis victoriam ad Eurymedontem spectat, anno 469 a Ch. n. reportatam. Si igitur anno 468 credis, Jonem Athenas venisse, vitae ejus aetas ad 12 —13 annos constituenda est...
Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 2.
Karl Nieberding, De Ionis Chii vita moribus et studiis doctrinae scripsit fragmentaque collegit, Hartmann, Lipsia, 1836, σελ. 68.
Ernest Siegfried Köpke, De Jonis Chii poetae vita et fragmentis, Schade, 1836, σελ. 7.
Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 67.
Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 3.
John E. Thorburn, The Facts On File Companion To Classical Drama, Infobase Publishing, 2005, Ion (1).
Friedrich Christian Jacobs, Anthologia Graeca ad fidem codicis olim Palatini, nunc Parisini, ex apographo Gothano edita, Lipsiae, 1813, VII.43.
Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 76.
Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 5.
Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 6.
Αρποκρατίων, Λέξεις των δέκα ρητόρων, Ίων. ἀναγράφουσι δὲ ἐν αὐτῷ τάδε ‘‘ἀρχὴ ἥδε μοι τοῦ λόγου. πάντα τρία καὶ πλέον οὐδὲν οὐδὲ ἔλασσον. τούτων τῶν τριῶν ἑνὸς ἑκάστου ἀρετὴ τριὰς, σύνεσις καὶ κράτος καὶ τύχη.’’
Kathleen Freeman, Ancilla to the Pre-Socratic Philosophers: A Complete Translation of the Fragments in Diels, Fragmente Der Vorsokratiker, Forgotten Books, 1948, σελ.95. The beginning of my work is: everything is Three and nothing more or less than these three. The virtue of each thing is a Triad: intelligence, strength, luck.
Ernest Siegfried Köpke, De Jonis Chii poetae vita et fragmentis, Schade, 1836, σελ. 1.
Alan H. Sommerstein, Greek Drama and Dramatists, Routledge, 2002, σελ. 60.
Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 40.
Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 61.
Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 7-14.
greekepigraphicsociety.org.gr
Άγγελος Π. Ματθαίου, Γεωργία Ε. Μαλούχου, Συνοπτικός Κατάλογος των Επιγραφών της Ακροπόλεως, Ελληνική Επιγραφική Εταιρεία, Αθήνα, 2012, σελ. 8[νεκρός σύνδεσμος].
Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, edited by William Smith, Little, Brown, and Company, Boston, 1867, Ion of Chios. He was the son of Orthomenes, and was surnamed the son of Xuthus : the latter was probably a nickname given him by the comic poets, in allusion to Xuthus, the father of the mythical Ion.
Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, edited by William Smith, Little, Brown, and Company, Boston, 1867, Ion of Chios. The ὑπομνήματα are by some writers identified with the ἐπιδημίαι or ἐκδημητικός (Pollux, 2.88.), which contained either an account of his own travels, or of the visits of great men to Chios.
Hakan Tell, Bryn Mawr Classical Review 2008.10.13Αρχειοθετήθηκε 2011-06-07 στο Wayback Machine., The World of Ion of Chios, Κολλέγιο Ντάρτμουθ. Han Baltussen opens the fourth and last part of the book, which is devoted to the philosophical writings of Ion, by asking whether Ion was a philosopher, what his relationship was with Pythagoreanism, and what to make of Ion's philosophical work Triagmos. Agreeing with Dover, Baltussen argues that Ion should be classified as a philosopher. After all, his one preserved philosophical work "fits the style of early cosmological explanations" (p. 300). As for Ion's Pythagorean influences, Baltussen points out that his use of the number three certainly supports such a view with the modification that "for Ion, Pythagoreanism is more a source of inspiration than a matter of strict allegiance" (p. 310). Finally, Baltussen considers the title of Ion's philosophical work, Triagmos, and suggests that the uniqueness of this title might support us in tracing it back to Ion himself, given his well-documented penchant for originality in the use of language.
Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, edited by William Smith, Little, Brown, and Company, Boston, 1867, Ion of Chios. He was the son of Orthomenes, and was surnamed the son of Xuthus : the latter was probably a nickname given him by the comic poets, in allusion to Xuthus, the father of the mythical Ion.
Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, edited by William Smith, Little, Brown, and Company, Boston, 1867, Ion of Chios. The ὑπομνήματα are by some writers identified with the ἐπιδημίαι or ἐκδημητικός (Pollux, 2.88.), which contained either an account of his own travels, or of the visits of great men to Chios.
Λέξη η οποία στα αρχαία ελληνικά αποτύπωνε την ενασχόληση ενός δημιουργού σε περισσότερα του ενός λογοτεχνικά είδη. Αν και δεν ήταν κάτι το ανήκουστο, ο Ίωνας συνιστούσε ξεχωριστή περίπτωση με το εύρος των ειδών που αναπτύχθηκε η λογοτεχνική του παραγωγή. Σημειώνεται ότι είχε αρνητική χροιά μιας και ο πλατωνικός διάλογος Ίων, μολονότι αναφέρεται σε άλλο πρόσωπο, διαπραγματεύεται μεταξύ άλλων και αυτό το θέμα. Στο διάλογο αυτό ο Σωκράτης φέρεται να υποστηρίζει ότι ένας ποιητής μπορεί να διαπρέψει μόνο σε ένα είδος ποίησης. (Πλάτων, Ίων, 534c.) Σε άλλο παράδειγμα, ο Ερατοσθένης είχε δεχτεί τα υποτιμητικά προσωνύμια Βήτα και Πένταθλος ακριβώς εξαιτίας της πολυειδείας του. (Victoria Jennings, Andrea Katsaros, The World of Ion of Chios, Brill, Leiden, 2007, σελ. 58.)
