Ανάλογο παράδειγμα δίνει και ο Παυσανίας στα Μεσσηνιακά του: τοῦτον οὖν τὸν ἄνδρα ἐκέλευεν ὁ ὄνειρος, ἔνθα ἂν τῆς Ἰθώμης εὕρῃ πεφυκυῖαν σμίλακα καὶ μυρσίνην, τὸ μέσον ὀρύξαντα αὐτῶν ἀνασῶσαι τὴν γραῦν: κάμνειν γὰρ ἐν τῷ χαλκῷ καθειργμένην θαλάμῳ καὶ ἤδη λιποψυχεῖν αὐτήν (|Μεσσηνιακά. 26.7)
που σημαίνει:
"Ο Όνειρος, τον προέτρεπε να βρει το μέρος της Ιθώμης, όπου φύτρωναν μαζί μια σμίλακα και μια μυρτιά και, αφού σκάψει ανάμεσα σ' αυτά τα δέντρα, να σώσει τη γριά που ήταν κλεισμένη μέσα σε χάλκινο θάλαμο και λιπόθυμη."
