[...] "Decelea: (Δεκέλεια; Dekéleia). Attic Mesogeia deme of the Hippothonti phyles; four bouleutai. Part of the Attic Dodecapolis (Str. 9,1,20). In the former royal palace gardens of Tatoï (Thuc. 7,19,2) 120 stadiums north of Athens and south of the pass which, to the south-east of the Katsimidi, leads to Oropus and Tanagra (Thuc. 7,28,1; Hdt. 9,15). In 413 BC, the Spartans fortified D. (Thuc. 7,19,2; [1. 15 fig. 7; 3. 56f.; 4. 141f.]; hence the name of the ‘Decelean War’); they occupied D. until 404 BC". [...], Lohmann, Hans (Bochum), Decelea
empressattica.com
Δημότες της ΔεκελείαςΑρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): DEKELEEUS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
enacademic.com
greek_greek.enacademic.com
[...] "Δεκέλεια: Οικισμός ενσωματωμένος στον δήμο Αχαρνών του νομού Αττικής. Η Δ. ονομάζεται και Τατόι. Η ονομασία Δ. αναφέρεται και σε περιοχή της Αττικής κατά την αρχαιότητα, η οποία βρισκόταν στις νοτιοανατολικές πλαγιές της Πάρνηθας. Ήταν μία από τις 12 πόλεις της αρχαίας Αττικής που ίδρυσε ο Κέκροπας και αργότερα αποτέλεσε δήμο της Ιπποθοωντίδας φυλής. Η αρχαία Δ. απείχε περίπου 20 στάδια από την Αθήνα και, σύμφωνα με τις νεότερες αρχαιολογικές έρευνες, ταυτίζεται με το σημερινό κτήμα Τατοΐου. Στην περιοχή αυτή ανακαλύφθηκαν επιτύμβιες επιγραφές, μεταξύ των οποίων και το σημαντικό ψήφισμα των Δημοτιωναδών, καθώς επίσης και ερείπια του τείχους που είχαν ανεγείρει οι Λακεδαιμόνιοι το 413 π.Χ., όταν κατέλαβαν τη Δ. Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, στον δρόμο που συνέδεε την Αθήνα με τη Δ. βρισκόταν και ο τάφος του μεγάλου τραγικού ποιητή Σοφοκλή". [...], Δεκέλεια.
google.gr
books.google.gr
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados, Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 234-235: [...] "Δεκέλεια, δήμος φυλής Ιπποθοοντίδος, εις των προ του Θησέως δώδεκα αρχαίων, και κώμη επί της οδού της προς τον Ωρωπόν, απέχουσα 120 στάδια της πόλεως Αθηνών, και τοσούτον επίσης των ορίων της Βοιωτίας (5 = Θουκυδ. β. 7. κ. 19.). Προ της μάχης των Πλαταιών ο Μαρδόνιος μετα του Στρατεύματος αυτού δια της Δεκελείας μετέβη εκ της Αττικής εις την Βοιωτίαν (6 = ηροδοτ. β. 9. κ. 15.). Κατά δε το 19 έτος του Πελοποννησιακού πολέμου οι Λακεδαιμόνιοι υπό τον Άγιν ωχύρωσαν, κατά προτροπήν του Αλκιβιάδου, την Δεκέλειαν, και το οχύρωμα κατεσκευάσθη επί του πεδίου καθ' ο η χώρα ην μάλλον εκτεθειμένη εις τας επιδρομάς των πολεμίων• ην δε σύνοπτον μέχρι της πόλεως των Αθηναίων (7 = Θουκυδ. β. 6. κ. 93. και β. 7, κ. 18.19.), και είχον αυτό οι Λακεδαιμόνιοι ορμητήριον κατά τον από της Δεκελείας Δεκελικον ονομασθέντα πόλεμον (8 = Στραβ. β. 9. σ. 396.). Οι Λακεδαιμόνιοι προτερον κατά το τέλος εκάστου θέρους εβιάζοντο να αποσύρωνται της Αττικής, αλλά γενόμενοι κύριοι του όχυρώματος τούτου, συνεκεντρώθησαν ασφαλώς εν αυτώ, και διαμένοντες και διαχειμάζοντες, εδύναντο απ' αυτού να φθείρωσι πολύ μέρος της χώρας, και προυξένησαν του λοιπού πλείονα βλάβην εις τους Αθηναίους ή καθ' άπαντα τον προλαβόντα χρόνον του πολέμου, διότι η εξ Ευβοίας συνήθως δια του Ωρωπού μετακομιζομένη συγκομιδή κατέστη δυσχερής, ο γεωργός δέν εδύνατο πλέον να συλλέγη εν ασφαλεία τους καρπούς αυτού, αι εργασίαι των μεταλλείων διεταράχθησαν, οι δούλοι αγεληδόν απεδίδρασκον, και αι Αθήναι εκ των συνεχών εκδρομών της φρουράς της Δεκελείας ήσαν εις ακατάπαυστον στάσιν πολιορκίας• διο και κατέστη η Δεκέλεια τοσούτον λόγου αξία ως προς τα τότε πράγματα, ώστε ο από τούδε πόλεμος ωνομάσθη Δεκελικός (1 = Θουκυδ. β. 6. κ. 91.). Η άλωσις της Δεκελείας υπό των Λακεδαιμονίων εγένετο προς τους Αθηναίους αρχή σειράς αλληλοδιαδόχου χρηματικών αποριών και δυστυχημάτων στρατιωτικών ά επέφερον μετά οκτώ έτη την άλωσιν των Αθηνών εν αις εισήλθεν η φρουρά της Δεκελείας. Οι δημόται Δεκελείς. - Το χωρίον Τατόι κείται παρά την θέσιν της Δεκελείας (2 = Ληκ. Δημ.)". [...]
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 18-19: [...] "Δεκέλεια, ο δημότης Δεκελεύς• εκλήθη από του ήρωος Δεκέλου, ή Δεκελέως, ζήσαντος κατά τους ηρωϊκούς χρόνους. Απέχει δε των Αθηνών σταδίους εκατόν είκοσι κατά τον Θουκυδίδην, ωσαύτως και από Βοιωτίας πλήρεις σταδίους 120 (β.ζ. κ. ιθ'). Η πόλις αύτη υπήρξεν ονομαστή εν τω πελοποννησιακώ πολέμω δια την άλωσίν της υπό των Λακεδαιμονίων, και διότι εχρημάτισεν ορμητήριον αυτών κατά των Αθηναίων• ωνομάσθη δε ο απ' αυτής πόλεμος Δεκελειακός. Και η πόλις αυτη απώλεσε το όνομά της εκ της απαιδευσίας και βαρβαρότητος, μάλιστα δε από των Σταυροφόρων Φράγκων, Σικελών, Γάλλων, Ιταλών, των την Αττικήν κρατησάντων από του έτους 1203 μέχρι του 1456. Οι εντόπιοι εις την διαφθοράν της γλώσσης επρόφερον Δεκέλλαν την Δεκέλειαν• οι ειρημένοι Φράγκοι δεν ηδύναντο ειμή να την προφέρωσι de cella, όπερ σημαίνει ταμείον, αποθήκην τροφίμων, το καθ' ημάς κελλάρι• το de cella είνε συνώνυμον τω de cassa• το δε de μόριον ή άρθρον φέρει σημασίαν τιμής και προνομίου. Κατ' αυτούς τους χρόνους ο τόπος της Δεκελείας ήτον έρημος και ακατοίκητος, ως μέχρι σήμερον. Οι Φράγκοι διαβαίνοντες από Χαλκίδος δια της Δεκελείας εις Αθήνας (διότι κατείχον συγχρόνως και την Εύβοιαν) και μην ευρίσκοντες ουδεμίαν ανάπαυσιν, ουδέ καν τρόφιμόν τι εις την κατ' αυτούς de cella ή de cassa, εκάλεσαν αυτήν, και δικαίως, mala cella, mala cassa• και έκτοτε μέχρι σήμερον καλείται υπό των χωρικών Μαλακάσσα. Διϊσχυρίζομαι δε ότι η σημερινή Μαλακάσσα είνε η Δεκέλεια, πρώτον ότι η απόστασίς της απ' Αθηνών είνε κατά το μέτρον του Θουκυδίδου, δεύτερον ότι κείται πλησίον της παλαιάς οδού της φερούσης από Ωρωπού εις Αθήνας• και η θέσις αύτη είνε οχυροτέρα των πέριξ έτερων θέσεων. Ότι η Δεκέλεια έκειτο παρά την οδόν του Ωρωπού, βεβαιοί τούτο ο Θουκυδίδης εν οις λέγει• «η των επιτηδείων παρακομιδή εκ της Ευβοίας πρότερον, εκ του Ωρωπού κατά γην δια της Δεκελείας Θάσσον ούσα, περί το Σούνιον κατά θάλασσαν πολυτελής εγίγνετο» (β. ς'. κ. κή). Το δε όρος της Δεκελειας καλείται νυν υπό τινων μεν Μπελέτζι, υπό τινων Ντελέτζι, ήτοι κατά μετάθεσιν στοιχείου Δεκέλι, ό έστι Δεκέλεια. Το ορος τούτο έχει ύψος ουκ ολίγον, και εξ αυτού φαίνονται αι Αθήναι και ο Πειραιεύς". [...]
Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Δεκέλεια, δήμος της Ιπποθοωντίδος φυλής, από Δεκέλου
του ηγησαμένου τοις Διοσκούροις εις Αφίδνας, ως Ηρόδοτος εννάτω. (c.73). ο δημότης Δεκελειεύς. το τοπικον Δεκελειάθεν' τα γάρ από οξυτόνων εις α ή εις η γιγνόμενα δια του ηθεν ή αθεν προπερισπάται. παρά δε Καλλιμάχω Δεκελειόθεν. Δεκελειάζε, Δεκελειάσι". [...], σελ. 100.
packhum.org
epigraphy.packhum.org
Δεκελ Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org
uoc.gr
anemi.lib.uoc.gr
Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados, Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 234-235: [...] "Δεκέλεια, δήμος φυλής Ιπποθοοντίδος, εις των προ του Θησέως δώδεκα αρχαίων, και κώμη επί της οδού της προς τον Ωρωπόν, απέχουσα 120 στάδια της πόλεως Αθηνών, και τοσούτον επίσης των ορίων της Βοιωτίας (5 = Θουκυδ. β. 7. κ. 19.). Προ της μάχης των Πλαταιών ο Μαρδόνιος μετα του Στρατεύματος αυτού δια της Δεκελείας μετέβη εκ της Αττικής εις την Βοιωτίαν (6 = ηροδοτ. β. 9. κ. 15.). Κατά δε το 19 έτος του Πελοποννησιακού πολέμου οι Λακεδαιμόνιοι υπό τον Άγιν ωχύρωσαν, κατά προτροπήν του Αλκιβιάδου, την Δεκέλειαν, και το οχύρωμα κατεσκευάσθη επί του πεδίου καθ' ο η χώρα ην μάλλον εκτεθειμένη εις τας επιδρομάς των πολεμίων• ην δε σύνοπτον μέχρι της πόλεως των Αθηναίων (7 = Θουκυδ. β. 6. κ. 93. και β. 7, κ. 18.19.), και είχον αυτό οι Λακεδαιμόνιοι ορμητήριον κατά τον από της Δεκελείας Δεκελικον ονομασθέντα πόλεμον (8 = Στραβ. β. 9. σ. 396.). Οι Λακεδαιμόνιοι προτερον κατά το τέλος εκάστου θέρους εβιάζοντο να αποσύρωνται της Αττικής, αλλά γενόμενοι κύριοι του όχυρώματος τούτου, συνεκεντρώθησαν ασφαλώς εν αυτώ, και διαμένοντες και διαχειμάζοντες, εδύναντο απ' αυτού να φθείρωσι πολύ μέρος της χώρας, και προυξένησαν του λοιπού πλείονα βλάβην εις τους Αθηναίους ή καθ' άπαντα τον προλαβόντα χρόνον του πολέμου, διότι η εξ Ευβοίας συνήθως δια του Ωρωπού μετακομιζομένη συγκομιδή κατέστη δυσχερής, ο γεωργός δέν εδύνατο πλέον να συλλέγη εν ασφαλεία τους καρπούς αυτού, αι εργασίαι των μεταλλείων διεταράχθησαν, οι δούλοι αγεληδόν απεδίδρασκον, και αι Αθήναι εκ των συνεχών εκδρομών της φρουράς της Δεκελείας ήσαν εις ακατάπαυστον στάσιν πολιορκίας• διο και κατέστη η Δεκέλεια τοσούτον λόγου αξία ως προς τα τότε πράγματα, ώστε ο από τούδε πόλεμος ωνομάσθη Δεκελικός (1 = Θουκυδ. β. 6. κ. 91.). Η άλωσις της Δεκελείας υπό των Λακεδαιμονίων εγένετο προς τους Αθηναίους αρχή σειράς αλληλοδιαδόχου χρηματικών αποριών και δυστυχημάτων στρατιωτικών ά επέφερον μετά οκτώ έτη την άλωσιν των Αθηνών εν αις εισήλθεν η φρουρά της Δεκελείας. Οι δημόται Δεκελείς. - Το χωρίον Τατόι κείται παρά την θέσιν της Δεκελείας (2 = Ληκ. Δημ.)". [...]
Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 18-19: [...] "Δεκέλεια, ο δημότης Δεκελεύς• εκλήθη από του ήρωος Δεκέλου, ή Δεκελέως, ζήσαντος κατά τους ηρωϊκούς χρόνους. Απέχει δε των Αθηνών σταδίους εκατόν είκοσι κατά τον Θουκυδίδην, ωσαύτως και από Βοιωτίας πλήρεις σταδίους 120 (β.ζ. κ. ιθ'). Η πόλις αύτη υπήρξεν ονομαστή εν τω πελοποννησιακώ πολέμω δια την άλωσίν της υπό των Λακεδαιμονίων, και διότι εχρημάτισεν ορμητήριον αυτών κατά των Αθηναίων• ωνομάσθη δε ο απ' αυτής πόλεμος Δεκελειακός. Και η πόλις αυτη απώλεσε το όνομά της εκ της απαιδευσίας και βαρβαρότητος, μάλιστα δε από των Σταυροφόρων Φράγκων, Σικελών, Γάλλων, Ιταλών, των την Αττικήν κρατησάντων από του έτους 1203 μέχρι του 1456. Οι εντόπιοι εις την διαφθοράν της γλώσσης επρόφερον Δεκέλλαν την Δεκέλειαν• οι ειρημένοι Φράγκοι δεν ηδύναντο ειμή να την προφέρωσι de cella, όπερ σημαίνει ταμείον, αποθήκην τροφίμων, το καθ' ημάς κελλάρι• το de cella είνε συνώνυμον τω de cassa• το δε de μόριον ή άρθρον φέρει σημασίαν τιμής και προνομίου. Κατ' αυτούς τους χρόνους ο τόπος της Δεκελείας ήτον έρημος και ακατοίκητος, ως μέχρι σήμερον. Οι Φράγκοι διαβαίνοντες από Χαλκίδος δια της Δεκελείας εις Αθήνας (διότι κατείχον συγχρόνως και την Εύβοιαν) και μην ευρίσκοντες ουδεμίαν ανάπαυσιν, ουδέ καν τρόφιμόν τι εις την κατ' αυτούς de cella ή de cassa, εκάλεσαν αυτήν, και δικαίως, mala cella, mala cassa• και έκτοτε μέχρι σήμερον καλείται υπό των χωρικών Μαλακάσσα. Διϊσχυρίζομαι δε ότι η σημερινή Μαλακάσσα είνε η Δεκέλεια, πρώτον ότι η απόστασίς της απ' Αθηνών είνε κατά το μέτρον του Θουκυδίδου, δεύτερον ότι κείται πλησίον της παλαιάς οδού της φερούσης από Ωρωπού εις Αθήνας• και η θέσις αύτη είνε οχυροτέρα των πέριξ έτερων θέσεων. Ότι η Δεκέλεια έκειτο παρά την οδόν του Ωρωπού, βεβαιοί τούτο ο Θουκυδίδης εν οις λέγει• «η των επιτηδείων παρακομιδή εκ της Ευβοίας πρότερον, εκ του Ωρωπού κατά γην δια της Δεκελείας Θάσσον ούσα, περί το Σούνιον κατά θάλασσαν πολυτελής εγίγνετο» (β. ς'. κ. κή). Το δε όρος της Δεκελειας καλείται νυν υπό τινων μεν Μπελέτζι, υπό τινων Ντελέτζι, ήτοι κατά μετάθεσιν στοιχείου Δεκέλι, ό έστι Δεκέλεια. Το ορος τούτο έχει ύψος ουκ ολίγον, και εξ αυτού φαίνονται αι Αθήναι και ο Πειραιεύς". [...]
web.archive.org
Δημότες της ΔεκελείαςΑρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): DEKELEEUS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
