Κορυδαλλός Ιπποθοωντίδας (Greek Wikipedia)

Analysis of information sources in references of the Wikipedia article "Κορυδαλλός Ιπποθοωντίδας" in Greek language version.

refsWebsite
Global rank Greek rank
4,082nd place
15th place
1st place
1st place
27th place
11th place
9,599th place
53rd place
low place
2,561st place
1,199th place
529th place
low place
736th place
5,585th place
492nd place
low place
4,622nd place

brillonline.com

referenceworks.brillonline.com

  • [...] "Corydallus: (Κορυδαλλός, Korydallós). Attic asty deme of the Hippothontis phyle, from 200 BC of Attalis, the mountains of the same name (Str. 9,14; 23; Diod. Sic. 4,59,5; Ath. from 9,390ab; Ael. NA 3,25 [2]); one (?) bouleutḗs. The deme centre suspected [2] near Palaiokastro/Palaiochora. The so-called ‘heroa’ [1; 2. 10ff.] are farmsteads, not the sanctuary of the Kore Soteira attested by Ammonius (Perì diapheroýsōn léxeōn 84, s.v. Κόρυδος valckenaer)". [...], Lohmann, Hans (Bochum), Corydallus

empressattica.com

enacademic.com

greek_greek.enacademic.com

  • [...] "Κορυδαλλός: I. Αρχαίος δήμος της Αττικής που βρισκόταν, κατά τον Στράβωνα, στον λόφο του Κορυδαλλού, απέναντι από τη Σαλαμίνα. Ο δήμος αυτός ανήκε αρχικά στην Ιπποθοωντίδα φυλή και αργότερα στην Ατταλίδα. Οι κάτοικοί του ονομάζονταν Κορυδαλλείς". [...] Κορυδαλλός Αρχειοθετήθηκε 2020-08-10 στο Wayback Machine.

google.gr

books.google.gr

  • Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 142: [...] "Κορυδαλλός, Κορυδαλλεύς ο δημότης. Ο δήμος ούτος κείμενος εν τω όρει Κορυδαλλώ καλουμένω ωνομάσθη από τούτου, η θέσις εις ην ήτον ο δήμος ονομάζεται Χαϊδάρι, λέξις Τουρκική, σημαίνουσα εξοχήν ορινήν• και τω όντι το Χαϊδάρι είνε τοιουτον. Και επειδη Διόδωρος ο Σικελιώτης λέγει ότι ο περιβόητος ληστης Προκρούστης, ον εφόνευσεν ο Θησεύς, κατώκει εν τω δημω τούτω, η θέσις αυτή φαίνεται κατάλληλος εις κατοικίαν ληστού.". [...]
  • Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 142-144: [...] "Επειδή δε οι νεώτεροι χωρογράφοι της Αττικής υπέλαβον Κορυδαλλόν μεν τον Ικάριον, μετέθεσαν δε τον Ικάριον παρά τον Μαραθώνα, πρέπει νά δηλώσω ποίον είνε το όρος Κορυδαλλός. Ο Στράβων ως ονομαστά όρη των Αθηνών αναφέρει τον Υμηττόν, Βριληττόν, Πάρνηθα, Λυκαβηττόν, και Κορυδαλλόν. Εν τούτοις αναφέρονται υπ' άλλων και άλλα όρη περί την αύτην χώραν Αθηνών, οίον Αιγάλεως, Ικάριος, Ηράκλειον, Ποικίλον, Πεντελικόν, Άγχεσμος• και τον Άγχεσμον και το Ποικίλον μόνος ο Παυσανίας μνημονεύει, και ουδείς άλλος• το δε Ηράκλειον ο Πλούταρχος παρά του Φανοδήμου. Εις το σύγγραμμά μου Συνοπτικη Κατάστασις της πόλεως Αθηνών επιγραφόμενον απέδειξα την ταυτότητα του Λυκαβηττού μετά του Αγχέσμου, και την του Βριληττού μετά του Πεντελικοϋ (σελ. 48 εκδ. γ')• έρχομαι ήδη ν' αποδείξω και την ταυτότητα του Κορυδαλλου μετά του Αιγάλεω, και την θέσιν του Ικαρίου και του Ηρακλείου. Κορυδαλλός δε έλέγετο το από του Καματερού αρχόμενον όρος μέχρι του Δαφνίου, και ην όνομαστόν, διότι έκειτο απέναντι τών Αθηνών, και δεν είχε, καθώς δεν έχει, άλλο τι πλεονέκτημα. Η δε αρκτικοδυτική αυτου πλευρά, η βλέπουσα προς Ελευσίνα μέχρι του χάσματος του Δαφνίου εκαλείτο Αιγάλεως. Ο Θουκυδίδης και Ηρόδοτος, οι δύο Αρχαίοι περίφημοι Ιστορικοί βεβαιούσι την ονομασίαν αυτού, εν οις λέγουσιν, ο μεν πρώτος, ότι οι Λακεδαιμόνιοι εισβάλλοντες εις την Αττικήν επρόβαινον δια Κρωπειάς εις Αχαρνάς εν δεξιά έχοντες το Αιγάλεων (Συγγρ. Β'. 19)• ο δε Ηρόδοτος, ότι ο Ξέρξης καθήμενος υπό τω όρει τω απέναντι Σαλαμίνος, ο καλείται Αιγάλεως, εθεώρει την Ναυμαχίαν (Βιβλ. 8. 90.) Ηράκλειον δε εκαλείτο το από του Κερατοπύργου μέχρι του πορθμού Σαλαμίνος• και τούτο μαρτυρεί ο Πλούταρχος εις Θεμιστοκλέα• ένθα λέγει, ότι κατά τον Φανόδημον ο Ξέρξης εποπτεύων τον στόλον και την παράταξιν, εκάθητο υπέρ το Ηράκλειον, η βραχεί πόρω διείργεται της Αττικης η Νησος (Κ. ιγ'.) Ικάριον δε λέγεται το νυν Κανιάρον, αρχόμενον από της οδού Δαφνίου προς νότον μέχρι της οδού Σαλαμίνος, το βλέπον προς το πεδίον Αθηνών, η δε δυτική αυτού πλευρά η πρός Σαλαμίνα βλέπουσα, καλείται νυν Σκαρμαγκάς. Η δε Αμφιάλη Άκρα καλείται νυν Φιλιατούρι. Ότι το όρος Κορυδαλλός και Αιγάλεως είνε το αυτό, με την διαφοράν, ότι η δυτική πλευρά έχει άλλην ονομασίαν, και η ανατολική άλλην, δύναται τις να το θεωρήση δυσπαράδεκτον. Πριν όμως λύσωμεν την απορίαν, του βάλλομεν υπ' όψιν το προηγούμενον όρος, όπερ ημείς οι νεώτεροι καλούμεν την μεν πρός Αθήνας πλευράν Κανιάρον, την δε προς δυσμάς Σκαρμαγκάν. Δια τί λοιπον οι νεώτεροι ημείς επί ενός και του αυτού όρους εδώκαμεν δύο ονομασίας το Κανιάρον και τον Σκαρμαγκαν; Ιδού δε η λύσις της απορίας• η Αττική προ του Θησέως, και επί των υιών του Πανδίονος, διηρείτο εις τέσσαρα Κράτη, το μεν από της δυτικης πλευράς του Δαφνίου μέχρι Μεγαρίδος, το δε περιείχεν όλην την χώραν των Αθηνών μέχρι του Σφηττού, το δε τα Μεσόγεια• και το τέταρτον ήν το λεγόμενον σημερον Κατάδιμα (Στράβ. και άλλοι). Ουχ ήττον δε επιβεβαιοί τούτο και ο Θουκυδίδης• «επί Κέκροπος και των πρώτων βασιλέων η Αττική ες Θησέα αεί κατά πόλεις ωκείτο, Πρυτανεία τε έχουσα και άρχοντας, και οπότε μη τι δείσειαν, ου ξυνήεσαν βουλευσόμενοι ως τον βασιλέα, αλλ' αυτοί έκαστοι επολιτεύοντο και εβουλεύοντο». Οι παλαιοί καθώς και όλοι οι άνθρωποι δίδουσιν όνομα και εις πράγματα, και εις τόπους, ή όρη, και εις ζώα, όπως λάβωσιν αφορμήν. Οι κάτοικοι λοιπόν της δυτικής Αττικής έχοντες προς ανατολάς το όρος τούτο Αιγάλεων, έδωκαν το όνομα εκ τινος περιστάσεως, εις ην οι του άλλου Κράτους Αθηναίοι δεν μετείχον. Ούτοι δε έχοντες οικείον τον Πάρνηθα παραχθέντα παρά τον Πάρνωπα (α) (είδος ακρίδος) εκάλεσαν το υπό τον Πάρνην όρος Κορυδαλλόν. Ώστε επεκράτησαν τα δύο ονόματα και μετά τον συνοικισμόν των δήμων υπό Θησεως εις μίαν πολιτείαν". [...]
  • Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados, Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 162-163: [...] "Κορυδαλός, μέρος του Αιγαλέου όρους το προς το βορ-ανατολικόν υπερκείμενον της ακτής του Ελευσίνιου κόλπου• επί του όρους τούτου ην ποτέ δήμος Κορυδαλός, και οι δημόται Κορυδαλείς, φυλής Ιπποθοωντίδος• κατά το νότιον του όρους επί του πορθμού της Σαλαμίνος ην ο λιμήν των Φώρων (2 = Στραβ. β. 9. σ. 395. Ιδ. και Ληκ. Δημ. Αττ.). - Σκαραμαγκάς. Κατά τους πρόποδας του μέρους του Αιγαλέου όρους του κειμένου προς το νότιον της Ιεράς Οδού ή του στενού του Δαφνίου σώζονται αξιόλογα λείψανα δήμου παρά την είσοδον ετέρου στενού άγοντος δια του ειρημένου όρους εις το μετόχιον το λεγόμενον του Σκαραμαγκά, και συνιστάμενον εις τρεις ή τέσσαρας καλύβας επί χερσονήσου κειμένης κατά το ανατολικόν του κόλπου της Ελευσίνος. Τα λείψανα ταύτα εισίν, ως φαίνεται, τα του δήμου των Κορυδαλέων. Ολίγον απώτερον επί του στενού εισί προσέτι λείψανα Ελληνικού όχυρώματος ανήκοντος βεβαίως εις τον ειρημένον δήμον και χρησιμεύοντος εις παραφύλαξιν πάσης από Ελευσίνος εις Αθήνας ενδεχομένης προσβάσεως (1 = Ληκ. αυτ.).". [...]
  • Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Κορύδαλλος, δήμος της Ιπποθοωντίδος φυλής. ο δημότης Κορυδαλλεύς. τα τοπικά Κορυδαλλόθεν, Κορυδαλλόνδε, Κορυδαλλοί". [...], σελ. 166.
  • Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Κορυδαλλός (ορθότ. του) Κορυδαλός (ο), χωρ. και δήμος της Αττ., επί του ομωνύμου όρους, κειμένου αντικρύ της Σαλαμίνος, ανήκων εις την Ιπποθοωντίδα φυλήν, (ο δημ. Κορυδαλεύς)". [...], σελ. 95.

korydallos.gr

packhum.org

epigraphy.packhum.org

  • Κορυδαλ Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org

uoc.gr

anemi.lib.uoc.gr

  • Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 142: [...] "Κορυδαλλός, Κορυδαλλεύς ο δημότης. Ο δήμος ούτος κείμενος εν τω όρει Κορυδαλλώ καλουμένω ωνομάσθη από τούτου, η θέσις εις ην ήτον ο δήμος ονομάζεται Χαϊδάρι, λέξις Τουρκική, σημαίνουσα εξοχήν ορινήν• και τω όντι το Χαϊδάρι είνε τοιουτον. Και επειδη Διόδωρος ο Σικελιώτης λέγει ότι ο περιβόητος ληστης Προκρούστης, ον εφόνευσεν ο Θησεύς, κατώκει εν τω δημω τούτω, η θέσις αυτή φαίνεται κατάλληλος εις κατοικίαν ληστού.". [...]
  • Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 142-144: [...] "Επειδή δε οι νεώτεροι χωρογράφοι της Αττικής υπέλαβον Κορυδαλλόν μεν τον Ικάριον, μετέθεσαν δε τον Ικάριον παρά τον Μαραθώνα, πρέπει νά δηλώσω ποίον είνε το όρος Κορυδαλλός. Ο Στράβων ως ονομαστά όρη των Αθηνών αναφέρει τον Υμηττόν, Βριληττόν, Πάρνηθα, Λυκαβηττόν, και Κορυδαλλόν. Εν τούτοις αναφέρονται υπ' άλλων και άλλα όρη περί την αύτην χώραν Αθηνών, οίον Αιγάλεως, Ικάριος, Ηράκλειον, Ποικίλον, Πεντελικόν, Άγχεσμος• και τον Άγχεσμον και το Ποικίλον μόνος ο Παυσανίας μνημονεύει, και ουδείς άλλος• το δε Ηράκλειον ο Πλούταρχος παρά του Φανοδήμου. Εις το σύγγραμμά μου Συνοπτικη Κατάστασις της πόλεως Αθηνών επιγραφόμενον απέδειξα την ταυτότητα του Λυκαβηττού μετά του Αγχέσμου, και την του Βριληττού μετά του Πεντελικοϋ (σελ. 48 εκδ. γ')• έρχομαι ήδη ν' αποδείξω και την ταυτότητα του Κορυδαλλου μετά του Αιγάλεω, και την θέσιν του Ικαρίου και του Ηρακλείου. Κορυδαλλός δε έλέγετο το από του Καματερού αρχόμενον όρος μέχρι του Δαφνίου, και ην όνομαστόν, διότι έκειτο απέναντι τών Αθηνών, και δεν είχε, καθώς δεν έχει, άλλο τι πλεονέκτημα. Η δε αρκτικοδυτική αυτου πλευρά, η βλέπουσα προς Ελευσίνα μέχρι του χάσματος του Δαφνίου εκαλείτο Αιγάλεως. Ο Θουκυδίδης και Ηρόδοτος, οι δύο Αρχαίοι περίφημοι Ιστορικοί βεβαιούσι την ονομασίαν αυτού, εν οις λέγουσιν, ο μεν πρώτος, ότι οι Λακεδαιμόνιοι εισβάλλοντες εις την Αττικήν επρόβαινον δια Κρωπειάς εις Αχαρνάς εν δεξιά έχοντες το Αιγάλεων (Συγγρ. Β'. 19)• ο δε Ηρόδοτος, ότι ο Ξέρξης καθήμενος υπό τω όρει τω απέναντι Σαλαμίνος, ο καλείται Αιγάλεως, εθεώρει την Ναυμαχίαν (Βιβλ. 8. 90.) Ηράκλειον δε εκαλείτο το από του Κερατοπύργου μέχρι του πορθμού Σαλαμίνος• και τούτο μαρτυρεί ο Πλούταρχος εις Θεμιστοκλέα• ένθα λέγει, ότι κατά τον Φανόδημον ο Ξέρξης εποπτεύων τον στόλον και την παράταξιν, εκάθητο υπέρ το Ηράκλειον, η βραχεί πόρω διείργεται της Αττικης η Νησος (Κ. ιγ'.) Ικάριον δε λέγεται το νυν Κανιάρον, αρχόμενον από της οδού Δαφνίου προς νότον μέχρι της οδού Σαλαμίνος, το βλέπον προς το πεδίον Αθηνών, η δε δυτική αυτού πλευρά η πρός Σαλαμίνα βλέπουσα, καλείται νυν Σκαρμαγκάς. Η δε Αμφιάλη Άκρα καλείται νυν Φιλιατούρι. Ότι το όρος Κορυδαλλός και Αιγάλεως είνε το αυτό, με την διαφοράν, ότι η δυτική πλευρά έχει άλλην ονομασίαν, και η ανατολική άλλην, δύναται τις να το θεωρήση δυσπαράδεκτον. Πριν όμως λύσωμεν την απορίαν, του βάλλομεν υπ' όψιν το προηγούμενον όρος, όπερ ημείς οι νεώτεροι καλούμεν την μεν πρός Αθήνας πλευράν Κανιάρον, την δε προς δυσμάς Σκαρμαγκάν. Δια τί λοιπον οι νεώτεροι ημείς επί ενός και του αυτού όρους εδώκαμεν δύο ονομασίας το Κανιάρον και τον Σκαρμαγκαν; Ιδού δε η λύσις της απορίας• η Αττική προ του Θησέως, και επί των υιών του Πανδίονος, διηρείτο εις τέσσαρα Κράτη, το μεν από της δυτικης πλευράς του Δαφνίου μέχρι Μεγαρίδος, το δε περιείχεν όλην την χώραν των Αθηνών μέχρι του Σφηττού, το δε τα Μεσόγεια• και το τέταρτον ήν το λεγόμενον σημερον Κατάδιμα (Στράβ. και άλλοι). Ουχ ήττον δε επιβεβαιοί τούτο και ο Θουκυδίδης• «επί Κέκροπος και των πρώτων βασιλέων η Αττική ες Θησέα αεί κατά πόλεις ωκείτο, Πρυτανεία τε έχουσα και άρχοντας, και οπότε μη τι δείσειαν, ου ξυνήεσαν βουλευσόμενοι ως τον βασιλέα, αλλ' αυτοί έκαστοι επολιτεύοντο και εβουλεύοντο». Οι παλαιοί καθώς και όλοι οι άνθρωποι δίδουσιν όνομα και εις πράγματα, και εις τόπους, ή όρη, και εις ζώα, όπως λάβωσιν αφορμήν. Οι κάτοικοι λοιπόν της δυτικής Αττικής έχοντες προς ανατολάς το όρος τούτο Αιγάλεων, έδωκαν το όνομα εκ τινος περιστάσεως, εις ην οι του άλλου Κράτους Αθηναίοι δεν μετείχον. Ούτοι δε έχοντες οικείον τον Πάρνηθα παραχθέντα παρά τον Πάρνωπα (α) (είδος ακρίδος) εκάλεσαν το υπό τον Πάρνην όρος Κορυδαλλόν. Ώστε επεκράτησαν τα δύο ονόματα και μετά τον συνοικισμόν των δήμων υπό Θησεως εις μίαν πολιτείαν". [...]
  • Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής, "Τα Ελληνικά, ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Συνταχθείσα υπό Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, εις τρεις τόμους. Ων ο Α' διαλαμβάνει την Στερεάν, Ανατολικήν και Δυτικήν Ελλάδα, ο Β' την Πελοπόννησον και ο Γ' τας νήσους τας τε ελευθέρας και μη, και τον πίνακα, και εκδοθείσα υπό Κωνσταντίνου Αντωνιάδου."... τόμοι 1-3, Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου. Εν Αθήναις 1853-1854, Ta Hellenkika: etoi perigraphe, geographike, historike, archaiologike, kai statistike tes archaias kai neas Hellados, Iakobos R. Rankabes, Ek tou typ. K. Antoniadou, 1853, Τόμος 1, σελ. 162-163: [...] "Κορυδαλός, μέρος του Αιγαλέου όρους το προς το βορ-ανατολικόν υπερκείμενον της ακτής του Ελευσίνιου κόλπου• επί του όρους τούτου ην ποτέ δήμος Κορυδαλός, και οι δημόται Κορυδαλείς, φυλής Ιπποθοωντίδος• κατά το νότιον του όρους επί του πορθμού της Σαλαμίνος ην ο λιμήν των Φώρων (2 = Στραβ. β. 9. σ. 395. Ιδ. και Ληκ. Δημ. Αττ.). - Σκαραμαγκάς. Κατά τους πρόποδας του μέρους του Αιγαλέου όρους του κειμένου προς το νότιον της Ιεράς Οδού ή του στενού του Δαφνίου σώζονται αξιόλογα λείψανα δήμου παρά την είσοδον ετέρου στενού άγοντος δια του ειρημένου όρους εις το μετόχιον το λεγόμενον του Σκαραμαγκά, και συνιστάμενον εις τρεις ή τέσσαρας καλύβας επί χερσονήσου κειμένης κατά το ανατολικόν του κόλπου της Ελευσίνος. Τα λείψανα ταύτα εισίν, ως φαίνεται, τα του δήμου των Κορυδαλέων. Ολίγον απώτερον επί του στενού εισί προσέτι λείψανα Ελληνικού όχυρώματος ανήκοντος βεβαίως εις τον ειρημένον δήμον και χρησιμεύοντος εις παραφύλαξιν πάσης από Ελευσίνος εις Αθήνας ενδεχομένης προσβάσεως (1 = Ληκ. αυτ.).". [...]

web.archive.org

wikisource.org

el.wikisource.org

  • Στράβων, «Γεωγραφικά», «Βιβλίο Θ΄», 1.13-14: [...] "1.13 Εἶτα τὸ Θριάσιον πεδίον καὶ ὁμώνυμος αἰγιαλὸς καὶ δῆμος• εἶθ᾽ ἡ ἄκρα ἡ Ἀμφιάλη καὶ τὸ ὑπερκείμενον λατόμιον καὶ ὁ εἰς Σαλαμῖνα πορθμὸς ὅσον διστάδιος, ὃν διαχοῦν ἐπειρᾶτο Ξέρξης, ἔφθη δὲ ἡ ναυμαχία γενομένη καὶ φυγὴ τῶν Περσῶν. ἐνταῦθα δὲ καὶ αἱ Φαρμακοῦσσαι, δύο νησία ὧν ἐν τῶι μείζονι Κίρκης τάφος δείκνυται. 1.14 Ὑπὲρ δὲ τῆς ἀκτῆς ταύτης ὄρος ἐστὶν ὃ καλεῖται Κορυδαλλός, καὶ ὁ δῆμος οἱ Κορυδαλλεῖς• εἶθ᾽ ὁ Φώρων λιμὴν καὶ ἡ Ψυττάλεια, νησίον ἔρημον πετρῶδες ὅ τινες εἶπον λήμην τοῦ Πειραιῶς• πλησίον δὲ καὶ ἡ Ἀταλάντη ὁμώνυμος τῆι περὶ Εὔβοιαν καὶ Λοκρούς, καὶ ἄλλο νησίον ὅμοιον τῆι Ψυτταλείαι καὶ τοῦτο• εἶθ᾽ ὁ Πειραιεὺς καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς δήμοις ταττόμενος καὶ ἡ Μουνυχία". [...]
  • Διόδωρος Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», Δ΄, 59: [...] "Ἐπεὶ δὲ περὶ Ἡρακλέους καὶ τῶν ἀπογόνων αὐτοῦ διήλθομεν, οἰκεῖον ἂν εἴη περὶ Θησέως εἰπεῖν διὰ τὸ τοῦτον ζηλωτὴν γενέσθαι τῶν Ἡρακλέους ἄθλων. Θησεὺς τοίνυν γεγονὼς Αἴθρας τῆς Πιτθέως καὶ Ποσειδῶνος, τραφεὶς ἐν Τροιζῆνι παρὰ Πιτθεῖ τῷ μητροπάτορι, καὶ τὰ μυθολογούμενα σύμβολα ἀνῃρημένος τὰ ὑπὸ Αἰγέως ὑπό τινι πέτρᾳ τεθειμένα, κατήντησεν εἰς τὰς Ἀθήνας. διεξιὼν δ´, ὥς φασι, τὴν παραθαλάττιον, καὶ ζηλωτὴς ὢν τῆς Ἡρακλέους ἀρετῆς, ἐπεβάλετο τελεῖν ἄθλους περιέχοντας ἀποδοχήν τε καὶ δόξαν. πρῶτον μὲν οὖν ἀνεῖλε τὸν ὀνομαζόμενον Κορυνήτην, χρώμενον τῇ προσαγορευομένῃ κορύνῃ, ὅπερ ἦν ὅπλον ἀμυντήριον, καὶ τοὺς παριόντας ἀποκτείνοντα, δεύτερον δὲ τὸν ἐν Ἰσθμῷ κατοικοῦντα Σίνιν. οὗτος γὰρ δύο πίτυς κάμπτων, καὶ πρὸς ἑκατέραν τὸν ἕνα βραχίονα προσδεσμεύων, ἄφνω τὰς πίτυς ἠφίει• διόπερ τῶν σωμάτων διὰ τὴν βίαν ἀποσπωμένων συνέβαινε τοὺς ἀτυχοῦντας μετὰ μεγάλης τιμωρίας τελευτᾶν. τρίτον δὲ τὴν ἐν Κρομμυῶνι ὑπάρχουσαν ὗν ἀγρίαν, διαφέρουσαν ἀλκῇ τε καὶ μεγέθει καὶ πολλοὺς ἀνθρώπους ἀναιροῦσαν, ἀπέκτεινεν. ἐκόλασε δὲ καὶ Σκείρωνα τὸν οἰκοῦντα τῆς Μεγαρίδος τὰς ὀνομαζομένας ἀπ´ ἐκείνου Σκειρωνίδας πέτρας• οὗτος γὰρ εἰώθει τοὺς παριόντας ἀναγκάζειν ἀπονίπτειν ἑαυτὸν ἐπί τινος ἀποκρήμνου τόπου, λακτίσματι δ´ ἄφνω τύπτων περιεκύλιε κατὰ τῶν κρημνῶν εἰς θάλατταν κατὰ τὴν ὀνομαζομένην Χελώνην. ἀνεῖλε δὲ καὶ περὶ τὴν Ἐλευσῖνα Κερκυόνα τὸν διαπαλαίοντα τοῖς παριοῦσι καὶ τὸν ἡττηθέντα διαφθείροντα. μετὰ δὲ ταῦτα τὸν ὀνομαζόμενον Προκρούστην ἀπέκτεινε, τὸν οἰκοῦντα ἐν τῷ λεγομένῳ Κορυδαλλῷ τῆς Ἀττικῆς• οὗτος δὲ τοὺς παριόντας ὁδοιπόρους ἠνάγκαζεν ἐπί τινος κλίνης ἀναπίπτειν, καὶ τῶν μὲν μακροτέρων τὰ ὑπερέχοντα μέρη τοῦ σώματος ἀπέκοπτε, τῶν δ´ ἐλαττόνων τοὺς πόδας προέκρουεν, ἀφ´ οὗπερ Προκρούστης ὠνομάσθη. κατορθώσας δὲ τὰ προειρημένα κατήντησεν εἰς τὰς Ἀθήνας, καὶ τὸν Αἰγέα διὰ τῶν συμβόλων ἀνεγνώρισε. μετὰ δὲ ταῦτα τὸν ἐν Μαραθῶνι ταῦρον, ὃν Ἡρακλῆς τελῶν ἆθλον ἐκ Κρήτης ἀπήγαγεν εἰς Πελοπόννησον, συμπλακεὶς καὶ κρατήσας τοῦ ζῴου ἀπήγαγεν εἰς τὰς Ἀθήνας• τοῦτον δ´ Αἰγεὺς παραλαβὼν ἔθυσεν Ἀπόλλωνι". [...]
  • Παυσανίας, «Ελλάδος περιήγησις», «Αττικά», 39.3: [...] "—μετὰ δὲ τῶν Ἀργείων τοὺς τάφους ἐστὶν Ἀλόπης μνῆμα, ἣν τεκοῦσαν Ἱπποθόωντα ἐκ Ποσειδῶνος ἀποθανεῖν ἐνταῦθά φασιν ὑπὸ τοῦ πατρὸς Κερκυόνος. εἶναι δὲ ὁ Κερκυὼν λέγεται καὶ τὰ ἄλλα ἄδικος ἐς τοὺς ξένους καὶ παλαίειν οὐ βουλομένοις• καὶ ὁ τόπος οὗτος παλαίστρα καὶ ἐς ἐμὲ ἐκαλεῖτο Κερκυόνος, ὀλίγον τοῦ τάφου τῆς Ἀλόπης ἀπέχων. λέγεται δὲ ὁ Κερκυὼν τοὺς καταστάντας ἐς πάλην διαφθεῖραι πλὴν Θησέως, Θησεὺς δὲ κατεπάλαισεν αὐτὸν σοφίᾳ τὸ πλέον• παλαιστικὴν γὰρ τέχνην εὗρε Θησεὺς πρῶτος καὶ πάλης κατέστη ὕστερον ἀπ᾽ ἐκείνου διδασκαλία• πρότερον <δὲ> ἐχρῶντο μεγέθει μόνον καὶ ῥώμῃ πρὸς τὰς πάλας". [...]
  • Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, «Δειπνοσοφισταί», Βιβλίον θ΄, p. 264: [...] "ἐπὶ τάδε πέρδικες τοῦ Κορυδαλλοῦ πρὸς τὸ ἄστυ κακκαβίζουσιν, οἱ δ᾽ ἐπέκεινα τιττυβίζουσιν.’ Βάσιλις ' ἐν τῷ δευτέρῳ". [...]