Από το δέκατο έκτο μέχρι τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα υπάρχουν πυκνές επαφές με την Πόλη, τη Σμύρνη και τη Μικρά Ασία. Η επικοινωνία γινόταν κυρίως με ιστιοφόρα πλοία που εκτελούσαν τακτικά δρομολόγια. Γύρω στα 1900 ταχυδρόμοι των ορεινών χωριών μετέφεραν επιστολές και είδη προς και από την Κωνσταντινούπολη. Στα Βουρλά της Μικράς Ασίας οι Ναξιώτες είχαν δημιουργήσει αληθινή αποικία και επιδίδονταν στην αμπελουργία. Πυκνές επαφές, κυρίως από το 1830 μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες μετά το 1900, υπήρχαν και με τη Σύρο. Από το 1890 ξεκινά η υπερωκεάνια μετανάστευση προς την Αμερική και μετακίνηση πληθυσμού προς τον Πειραιά και την Αθήνα. Στα 1934 σύλλογος Ναξιωτών από την Κεραμώτή, την Κόρωνο, το Σκαδό, τη Μέση και την Κωμιακή που μένουν στην Αθήνα, αριθμεί περί τα 800 μέλη. Λεπτομέρειες για τα θέματα αυτά, δίνει ο Χρήστος Σιδερής στο μελέτημά του "Βόρεια Ορεινή Νάξος - Τόποι προορισμού των μεταναστών από τη βόρεια ορεινή Νάξο" [2].
archive.org
"Μετά ταύτα ο Δουξ διήρεσε την Νάξον εις 56 τοπαρχίας", αναφέρει ο Grimaldi, "και τας έδωσε εις τους ευγενείς να τας διοικούν. Υποσημειούμεν τα ονόματα των τοπαρχιών ων αι περισσότεραι διεφύλαξαν τα αρχαία των ονόματα" συνεχίζει, και παραθέτει κατά σειρά τις 56 τοπαρχίες ως εξής. (Διατηρώ την ορθογραφία του κειμένου του): Στιλίδα,Πολύχνι,Αβολιαντίς, Όσκελος, Σιδηρόπετρα, Αγιασσώ, Τάλι, Μεγάλη Βίγλα, Σιάγριον, Τρίπος, Κεχριές, Εβριακές, Αρχατός, Μαραθός, Αργία, Μικρά Αργία, Ετέρα Αργία, Δαμαριώνας, Απλύκι, Έτερο Απλύκι, Πάνορμος, Χείμαρος, Ανάκια, Χαλάδρι,Καλοστοιχιά, Φωτοδότης, Μυρσίνη, Λάκος, Δρύς, Αγία Κυριακή, Αμόμαξη, Βόθροι, Μέση, Κωμιακή, Αγία, Κανά, Σκιπώνοι, Χαράδρα, Άγιον Πνεύμα, Γραβούτις, Κινήδαρος, Κεραμωτή, Συμέρονες, Φανάρη, Φανίλια, Φιλότης, Αμελαθειού, Ράχη, Φλεριό, Απάνω Κάστρο, Μέλαναις, Μεγάλαις Πέτραις, Άγιος Δημήτριος, Άγιος Μάμμας, Κοράκια, Ξηρόκαμπος.
Το κείμενο αυτό του Grimaldi παρατίθεται σε παραρτήματα με το γενικό τίτλο "Extracts from Authorities" του βιβλίου του John Fotherigham "Marco Sanudo Conqueror of the Archipelago", Oxford Press 1915.[1]. Η "Ιστορία της Νάξου" του Grimaldi υπάρχει μόνο χειρόγαφη και γράφτηκε το 1840.
Αναγράφεται ως Τρικουκιαί. «ΦΕΚ Α4/1835» σελ. 31 και 38 (σελ. 3 και 10 του pdf ) από ΕΕΤΑΑ. Δημοσιεύθηκε 26 Φεβρ.1835. Αρχειοθετήθηκε 08/03/2018. Ανακτήθηκε 27/02/2018.
Αναγράφεται και με τα δύο παλαιότερα ονόματα Τρικουκιαί ή Βόθροι. «ΦΕΚ 26Α 17/07/1858» σελ. 155 και 156 (σελ. 3 και 4 του pdf), από ΕΕΤΑΑ. Αρχειοθετήθηκε 16/03/2018. Ανακτήθηκε 16/03/2018.
Αναγράφεται ως Τρικουκιαί. «ΦΕΚ Α4/1835» σελ. 31 και 38 (σελ. 3 και 10 του pdf ) από ΕΕΤΑΑ. Δημοσιεύθηκε 26 Φεβρ.1835. Αρχειοθετήθηκε 08/03/2018. Ανακτήθηκε 27/02/2018.
Αναγράφεται και με τα δύο παλαιότερα ονόματα Τρικουκιαί ή Βόθροι. «ΦΕΚ 26Α 17/07/1858» σελ. 155 και 156 (σελ. 3 και 4 του pdf), από ΕΕΤΑΑ. Αρχειοθετήθηκε 16/03/2018. Ανακτήθηκε 16/03/2018.
