Λαμπρινού 1990, «Τους δυο τελευταίους αιώνες η ανθρωπότητα προχώρησε τόσο, απομυστικοποίησε και νοικοκύρεψε με τη λογική και την επιστημονική σκέψη τον ανθρώπινο νου, με αποτέλεσμα να γνωρίζουμε πως οι θεοί και οι θρησκείες χρησίμεψαν στον πρωτόγονο άνθρωπο και την άγνοιά του να ερμηνεύσει τα ανεξήγητα. Μετά, στην εξέλιξη των αιώνων, οι θρησκείες έγιναν υλικό εκμετάλλευσης κι υποταγής της ανθρωπότητας και καταστολής του πνευματικού πλουτισμού, αναστολής της προόδου γενικά. [...] ο Θεός είναι ένα είδος αφεντικού που του αναθέτεις να τακτοποιήσει ορισμένα πράγματα.». Λαμπρινού, Κατερίνα (1990). Τρεις Δρόμοι: Έλλη Αλεξίου, Λιλή Ζωγράφου, Άννα Σικελιανού. Αθήνα: Αυτογνωσία. ISBN9780008472498.
Τρουλλινού 2016, «Χθες, απόγευμα Πάσχα τηλεφωνήθηκα… λυτρωμένη ότι δεν θα φύγω τελείως μόνη.». Τρουλλινού, Νίκη (2 Οκτωβρίου 2016). «Λιλή Ζωγράφου, σκέτο». oanagnostis.gr. Ο Αναγνώστης. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2023.
Ζωγράφου 1980, Την Κυριακή 18 του Νοέμβρη 1973 κατάφερα να επιστρέψω σπίτι μου. (Κάθομαι απέναντι από την ΕΣΑ). Με την απόφαση να καταγγείλω το Έγκλημα στην Ευρώπη. Πέρασα στη μηχανή μου πέντε ψιλές κόλλες χαρτί κι άρχισα να καταγράφω ώρα την ώρα τις νωπές αναμνήσεις μου. [...] άνοιξα στο πάτωμα πέντε τόμους της εγκυκλοπαίδειας του Πυρσού. Κάθε που τέλειωνα μια σελίδα, μοίραζα από ένα αντίγραφο και σ' ένα τόμο. Μόλις άκουγα βήματα στην αυλή, έκλεινα τους τόμους και τους τοποθετούσα στη βιβλιοθήκη. Έτσι κατάφερα να τελειώσω τούτο το Χρονικό στις 22 του Νοέμβρη [...]., σελ. οπισθόφυλλο. Ζωγράφου, Λιλή (1980). Πώς φτάσαμε στη νύχτα της μεγάλης σφαγής - 17 Νοεμβρίου 1973. Αθήνα: Γραμμή.