Δημήτριος Χρ. Δουκάκης, «Μεσσηνιακά και ιδία περί Φαρών και Καλαμάτας από των αρχαιοτάτων xρόνων μέχρι του Καποδιστρίου», υπό Δημητρίου Χρ. Δουκάκη, τεύχη 3, Εκ του Τυπογραφείου Α. Καλαράκη, Εν Αθήναις 1905, Τεύχος Β΄, Κεφάλαιο ΛΕ': "Διαίρεσις της Πελοποννήσου εις νομούς επί Ενετοκρατίας", σελ. 143-147, σελ. 143-144: «Η Ενετική γερουσία άμα τη κατακτήσει της Πελοποννήσου διήρεσεν αυτήν εις τέσσαρα μεγάλα θέματα Ρωμανίας (νυν Αργολίδος) Αχαίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας ων πρωτεύουσαι ήσαν το Ναύπλιον, αι Πάτραι, η Μονεμβασία και το Νέον Ναυαρίνον. Εν εκάστω δε των θεμάτων διωρίσθη προβλεπτής (Πρεβεδούρος) δια την πολιτικήν και στρατιωτικήν διοίκησην, εις διευθυντής της δικαιοσύνης και εις οικονομικός επίτροπος. Ως γενικός δε προβλεπτής του Μωρέως διωρίσθη ο Ιάκωβος Κορνάρος από της 24 Απριλίου του 1688-19 Δεκεμβρίου 1690, εις δε τους γερουσιαστής Ιερόλυμον Ρεννιέρην, Δομένικον Γρίττην και Μαρίνον Μικιέλην ονομασθέντας συνδίκους ή καταστιχατόρους ανετέθη η διοργάνωσις του βασιλείου και ο διοικητικός και οικονομικός καταρτισμός.»