Αυτό που έχει σημασία είναι το σήμερα. Ο μόνος πιο σημαντικός παράγοντας της ύπαρξής του είναι το τώρα. Ο Μερσώ λαχταρά τη μαμά, για την ευτυχία και την αγάπη της, αλλά βρίσκει την έκφραση αυτών των συναισθημάτων δύσκολη. Η απώλεια της μαμάς την τοποθετεί ανάμεσα στη δυνατότητα του Μερσώ να ζήσει για το σήμερα και την αναγνώριση από τον ίδιο ενός χρόνου, όταν δε θα είναι πλέον ένα σήμερα. Αυτή η απώλεια οδηγεί αναπόφευκτα τη δράση του μυθιστορήματος στο τέλος, στην τελευταία περίοδο, σε αυτό που απλώνεται πάνω απ' όλα: το θάνατο. (The New Yorker)
