Νίκος Τόμπρος, «Η Μεσσηνία σε επαναστατική τροχιά (1766-1828)», (σελ. 439-479), από το συλλογικό έργο «Μεσσηνία: Συμβολές στην ιστορία και τον πολιτισμό της», έκδοση: Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Εισηγητές: Αιμιλία Μπάνου, Βασίλειος Λ. Κωνσταντινόπουλος, Ελένη Ζυμή, Andrew Farrington, Δημήτριος Κ. Πανομήτρος, Μαρία Ξανθοπούλου, Ιωάννης Κακούρος, Γιώργος Στείρης, Νικόλαος Δ. Κοντογιάννης, Φωτεινή Β. Πέρρα, Νίκος Φ. Τόμπρος, Θανάσης Χρήστου, Ιωάννης Πλεμμένος, Αριστείδης Ν. Δουλαβέρας, Μαρία Βελιώτη - Γεωργοπούλου, Ιωάννα Κ. Σπηλιοπούλου, επιμέλεια: Α. Ν. Δουλαβέρας, Ι. Κ. Σπηλιοπούλου, Γεωργία Ξανθάκη - Καραμάνου, εκδόσεις "Παπαζήση", Αθήνα 2012, ISBN 978-960-02-2668-3, Ενότητα: Ο Ιμπραήμ (1825-1828), σελ. 462-463.
G. P. Antoniou, "The Architecture and Evolution of the Aqueduct of Pylos - Navarino", in "IWA Specialized Conference on Water&Wastewater Technologies in Ancient Civilizations, 22-24 March 2012", Istanbul 2012, "The older Aqueduct fed from Paleonero", σελ. 411.
archaiologia.gr
Ιδρύθηκε « μια τάξις τετραταξίου Γυμνασίου εν Πύλω, υπό τον όρον όπως η Κοινότης Πύλου Α) εξεύρη και παράσχη ιδίαις αυτής δαπάναις το δια την λειτουργίας του σχολείου τούτου κατάλληλον διδακτήριον, και Β) εφοδιάση αυτό δια των αναγκαίων διδακτικών οργάνων και επίπλων, Εν Αθήναις τη 23 Σεπτεμβρίου 1921. » Ξεκίνησε επίσημα τη λειτουργία του λίγες μέρες αργότερα, στις 4 Οκτωβρίου 1921, σε ένα μικρό ισόγειο κτήριο της πόλης. Στη συνέχεια, το 1924, το ιστορικό κτήριο κατασκευάστηκε και εγκαινιάστηκε το 1927 (με σημαντική οικονομική αρωγή των Ελλήνων ομογενών της Αμερικής). Το ιστορικό Γυμνάσιο Πύλου λειτούργησε μέχρι την άνοιξη του 1987. Ιστορικό Γυμνάσιο Πύλου (1921–1987), Archaiologia.gr, 4 Ιουνίου 2020.
Το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε το Παλιό Γυμνάσιο της Πύλου ως « ιστορικό διατηρητέο μνημείο, που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν1469/1950, το παλαιό Γυμνάσιο Πύλου στο Νομό Μεσσηνίας ιδιοκτησίας του Δήμου Πύλου και ορίζουμε ζώνη προστασίας γύρω απ ‘ αυτό στα όρια του οικοπέδου, διότι αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα σχολικού κτιρίου της δεκαετίας του 1920, αξιόλογο για τη μελέτη της ιστορίας της Αρχιτεκτονικής και είναι άμεσα συνδεδεμένο με τις μνήμες των κατοίκων της περιοχής ». Ιστορικό Γυμνάσιο Πύλου (1921–1987), Archaiologia.gr, 4 Ιουνίου 2020.
archive.org
Karl Otfried Müller (1797-1840), μετάφραση George Cornewall Lewis (1806-1863) και Henry Tufnell (1805-1854), επιμ. (1839). The history and antiquities of the Doric race (στα Αγγλικά). Λονδίνο: Murray. σελίδες Τόμος Β'. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2009.
Eugène Sue, "Combat de NavarinΑρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine." (ΗΜάχη του Ναβαρίνου), Paris, 1842. Ο Εζέν Συ όντως συμμετείχε στη ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827 και έγραψε μια λεπτομερή περιγραφή.
Γεώργιος Νικολάου, «Εξισλαμισμοί και εκχριστιανισμοί στην Πελοπόννησο (1715-περ.1832», (διατριβή) και Georgios Nikolaou, "Islamisations et Christianisations dans le Peloponnese (1715- 1832)". didaktorika.gr. Universite des Sciences Humaines - Strasbourg II: 183. doi:10.12681/eadd/8139. Retrieved 9 December 2015. "A suivi l'abandon de Navarin. La flotille russe quitta le Péloponnèse entre le 26 mai et le 6 juin, n'emmenant avec elle que les chefs de la révolte: quelques évêques et des notables. La foule, qui implorait en vain leur aide, fut contrainte de se réfugier dans l'îlot voisin de Sphaktiria pour se sauver. La plupart d'entre eux furent exterminés par les Albanais", 1997.
Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, «Αποδείξεις Ιστοριών Δέκα», Patrologiae cursus completus. Series graeca, τόμος 159, Jacques Paul Migne, Garnier, 1866, (περιέχεται στην Patrologia Graeca του Migne, τόμος 159, στήλες 13-555), σελ. 468: [...] "Ταύτα γενόμενα υπό βασιλέως ως επυνθάνετο και τα λοιπά της Πελοποννήσου αυτίκα προσεχώρησεν υπό δέους, πρέσβεις πέμποντα ως βασιλέα, άλλα τε και Σαλβάριον και Αρκαδία, επίνειον της ταύτη χώρας, προς τη Πύλω ωκημένη, πόλις εχυρωτάτη. Τούτους μεν ως παρέλαβε βασιλεύς τοιν πολέοιν, τους άνδρας τε και γυναίκας ες φυλακήν εποιήσατο σύμπαντας, ες μυρίους μάλιστα συναθροισθέντας. Και ώρμητο μεν ως αποτενών, μετά δε έπεμπεν ες την Βυζάντιον χώραν ες τα προάστεια, ως oικήσοντας". [...]
Υπουργείον Εσωτερικών, Στατιστική της Ελλάδος, "Πληθυσμός του έτους 1861, εκ του βασιλικού τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1862. Και φωτομηχανική ανατύπωση με προλεγόμενα - επιμέλεια ανατύπωσης: Γιάννης Μπαφούνης, "Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού", παράρτημα περιοδικού "Μνήμων", αρ. 7, έκδοση: "Πολιτιστικό Τεχνολογικό Ίδρυμα ETBA", Αθήνα 1991. ISBN 960-7089-02-2 και ISBN 960-244-020-1. Επίσης: "Πληθυσμός του έτους 1861", σελ. 94.
Το Χρυσό Βραβείο Τουρισμού 2020 (Gold Tourism Award 2020 στην κατηγορία "specialty travel - Πολιτιστικός Τουρισμός") απονεμήθηκε στους « Ναυαρίνεια – Δήμος Πύλου–Νέστορος, Επιτροπή Ναυαρινείων και Active Media Group ». Στο winners.tourismawards.gr
Υπουργείον Εσωτερικών, Στατιστική της Ελλάδος, "Πληθυσμός του έτους 1861, εκ του βασιλικού τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1862. Και φωτομηχανική ανατύπωση με προλεγόμενα - επιμέλεια ανατύπωσης: Γιάννης Μπαφούνης, "Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού", παράρτημα περιοδικού "Μνήμων", αρ. 7, έκδοση: "Πολιτιστικό Τεχνολογικό Ίδρυμα ETBA", Αθήνα 1991. ISBN 960-7089-02-2 και ISBN 960-244-020-1. Επίσης: "Πληθυσμός του έτους 1861", σελ. 94.
Eugène Sue, "Combat de NavarinΑρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine." (ΗΜάχη του Ναβαρίνου), Paris, 1842. Ο Εζέν Συ όντως συμμετείχε στη ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827 και έγραψε μια λεπτομερή περιγραφή.
