Analysis of information sources in references of the Wikipedia article "Σινοβρετανική Κοινή Διακήρυξη του 1984" in Greek language version.
Τα εδάφη [οι Νέες Περιοχές] αυτά αναλογούν στο 92% της επικράτειας του Χονγκ Κονγκ και η σύμβαση συμφωνήθηκε να λήξει σε 99 χρόνια δηλαδή το 1997. Χωρίς τα παραχωρηθέντα εδάφη, το υπόλοιπο 8% που κατά τις δύο πρώτες συμφωνίες ανήκει ες αεί στην Βρετανία δεν είναι, όπως επισημαίνει το Φόρεϊν Οφφις, «βιώσιμο». Εν γνώσει αυτού, η κ. Μάργκαρετ Θάτσερ πήρε εγκαίρως τον δρόμο προς το Πεκίνο.
Η ημερομηνία δεν είναι τυχαία, καθώς το 1982 η «Σιδηρά Κυρία» είχε τον αέρα της νίκης στα Φόκλαντς στα πανιά της. Ήλπιζε να πείσει τους Κινέζους να αφήσουν το καθεστώς αναλλοίωτο, ώστε το Χονγκ Κονγκ να παραμείνει υπό βρετανική διοίκηση, με αντάλλαγμα την παραχώρηση στην Κίνα «ονομαστικής κυριαρχίας» επί των νήσων. Με επικεφαλής τον Ντενγκ Χσιαοπίνγκ, η κινεζική ηγεσία κατέστησε σαφές στην κ. Θάτσερ ότι είχε στον νου της μια εντελώς διαφορετική εξέλιξη: το Χονγκ Κονγκ θα επέστρεφε στην Κίνα, ακόμη και αν επρόκειτο να μείνει ένας έρημος βράχος. [...] το Πεκίνο δεν ήθελε να ωθήσει τα πράγματα στα άκρα· ο ίδιος ο Ντενγκ είχε συστήσει στους επενδυτές που είχαν συμφέροντα στο Χονγκ Κονγκ "να μην ανησυχούν"
