Γκότοβος, Αθανάσιος (2013). Ετερότητα και Σύγκρουση: Ταυτότητες στην Κατοχική Θεσπρωτία και ο Ρόλος της Μουσουλμανικής Μειονότητας. University of Ioannina, Dodoni Journal. σελίδες 36, 67. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2019.. p. 36 "Σε ό,τι αφορά τη λαϊκή γλώσσα, για τον προσδιορισμό της θρησκευτικής ταυτότητας στην περιοχή της Θεσπρωτίας (όπως και αλλού), επικρατούσε, τουλάχιστον μέχρι την κατοχή, ο όρος Τούρκοι για την αναφορά σε Μουσουλμάνους, ανεξαρτήτως καταγωγής, γλώσσας και εθνότητας. Ο ίδιος προσδιορισμός είναι σε χρήση ακόμη και σήμερα από άτομα της τρίτης ηλικίας που ζουν στην περιοχή."
Umut Özkırımlı & Spyros A. Sofos (2008). Tormented by history: nationalism in Greece and Turkey.Columbia University Press. (ISBN978-0-231-70052-8), σ. 50: "...the so-called Tourkalvanoi, a composite term literally translated as 'Turkalbanians' and used to denote the Turkish and Albanian Muslim elites and military units that represented Ottoman domination in the Balkans)
Νίτσιος, Βασίλης (2010). Στα σύνορα: Διασυνοριακή κινητικότητα, εθνοτικές ομάδες και σύνορα στα σύνορα Αλβανίας-Ελλάδας . LIT Verlag. Π. 200. "Ποιος και τι ήταν αυτός ο άνθρωπος, πέρα από τον μύθο του" Τούρκου Αλβανού σατράπη "που καλλιεργούσε στην Ελλάδα, σκέφτομαι πόσο έκπληκτοι οι μαθητές μου βλέπουν πάντα όταν τους λέω ότι ο Αλή Πασά δεν ήταν Τούρκος αλλά Αλβανός. Ο ασαφής, ιδεολογικά και συναισθηματικά χρωματισμένος όρος, "τουρκικά-αλβανικά", αναφέρεται μόνο στους Μουσουλμάνους Αλβανούς, μέσω μιας γενικής ταυτοποίησης των Τούρκων με Μουσουλμάνους, η οποία σχετίζεται με το σύστημα διοίκησης που χρησιμοποιούν οι Οθωμανοί.
Skoulidas, Ilias (2001). «The Relations Between the Greeks and the Albanians during the 19th Century: Political Aspirations and Visions (1875-1897)». didaktorika.gr (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων): 265. doi:10.12681/eadd/12856. «"Μάλιστα, υπάρχει και πρόοδος στην όλη κατασκευή. Η εικόνα Τουρκαλβανός = Αλβανός και Τούρκος = ταύτιση στη μακρά διάρκεια, ανατρέπεται και προβάλλεται μια νέα εικόνα, όπου οι Έλληνες και οι Αλβανοί είναι οι δύο λαοί των Βαλκανίων, που δεν έχουν κοινούς δεσμούς με άλλους και πρέπει να βρίσκονται σε αγαστές σχέσεις. Έτσι, εμφανίζονται νέα μεικτά επίθετα. [ Indeed, there is progress in the whole structure. The image of Turco-Albanians = Albanians and Turks = identification in the long term, upset and displayed a new image, where Greeks and Albanians are the two peoples of the Balkans, who have no common bonds with others and must be in good faith relations. So was displayed new mixed adjectives."».
Baltsiotis, Lambros (2011). The Muslim Chams of Northwestern Greece: The grounds for the expulsion of a "non-existent" minority community. European Journal of Turkish Studies. "Until the Interwar period Arvanitis (plural Arvanitēs) was the term used by Greek speakers to describe an Albanian speaker regardless of his/hers religious background. In official language of that time the term Alvanos was used instead. The term Arvanitis coined for an Albanian speaker independently of religion and citizenship survives until today in Epirus (see Lambros Baltsiotis and Léonidas Embirikos, “De la formation d’un ethnonyme. Le terme Arvanitis et son evolution dans l’État hellénique”, in G. Grivaud-S. Petmezas (eds.), Byzantina et Moderna, Alexandreia, Athens, 2006, pp. 417-448."
Γκότοβος, Αθανάσιος (2013). Ετερότητα και Σύγκρουση: Ταυτότητες στην Κατοχική Θεσπρωτία και ο Ρόλος της Μουσουλμανικής Μειονότητας. University of Ioannina, Dodoni Journal. σελίδες 36, 67. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2019.. p. 36 "Σε ό,τι αφορά τη λαϊκή γλώσσα, για τον προσδιορισμό της θρησκευτικής ταυτότητας στην περιοχή της Θεσπρωτίας (όπως και αλλού), επικρατούσε, τουλάχιστον μέχρι την κατοχή, ο όρος Τούρκοι για την αναφορά σε Μουσουλμάνους, ανεξαρτήτως καταγωγής, γλώσσας και εθνότητας. Ο ίδιος προσδιορισμός είναι σε χρήση ακόμη και σήμερα από άτομα της τρίτης ηλικίας που ζουν στην περιοχή."
