Antipope Honorius II (English Wikipedia)

Analysis of information sources in references of the Wikipedia article "Antipope Honorius II" in English language version.

refsWebsite
Global rank English rank
3rd place
3rd place
182nd place
981st place
low place
low place
6th place
6th place
471st place
409th place

archive.org

books.google.com

  • Ferdinand Ughelli (1717). Niccolò Coleti (ed.). Italia sacra, sive De Episcopis Italiae, et insularum adjacentium (in Latin). Vol. Tomus II. Venice: apud Sebastianum Coleti. pp. 166–167.
  • Ferdinand Gregorovius (1896). History of the City of Rome in the Middle Ages. Vol. IV, Part I. London: G. Bell & sons. pp. 124–146.
  • Cardinales autem ambitionem Hildebrandi non ignorantes, imperatorem multis precibus coegerunt, ut eis in electo suo Parmensi episcopo Cadalo favorem et auxilium prestaret. Kuno Francke, ed. (1892). Monumenta Germaniae Historica: Libelli de lite imperatorum et pontificum saeculis XI. et XII. conscripti (in German and Latin). Vol. Tomus II. Hannover: Hahn. p. 310. Gregorovius IV, p. 126.
  • Gregorovius, p. 129, derived from Peter Damiani, "Disceptatio synodalis" Monumenta Germaniae historica: Libelli de lite imperatorum et pontificum saeculis XI. et XII. conscripti (in German and Latin). Vol. I. Hannover: Hahn. 1891. pp. 87–88.: Sed ut totam inauditae calamitatis nostrae percurramus historiam, Stephanus cardinalis presbiter apostolicae sedis, vir videlicet tantae gravitatis et honestatis nitore conspicuus, tantis denique, sicut non obscutum est, virtutum floribus insignitus, cum apostolicis litteris ad aulam regiam missus, ab aulicis amministratoribus non est admissus, sed per quinque fere dies ad beati Petri et apostolicae sedis iniuriam pro foribus mansit exclusus. Quod ille, utpote vir gravis et patiens, aequanimiter tulit, legati tamen officium, quo fungebatur, implere non potuit.
  • Peter Damiani, "Disceptatio synodalis" Monumenta Germaniae historica: Libelli de lite. Vol. I. 1891. p. 78. Papae vero, quia universalis est pontifex, non modo Romanus populus, sed et Romanus imperator, qui caput est populi, obedientiam debet. Censendumne ergo est, ut papam sine capite suo populus eligat, et ei, quem non elegit, imperator oboediat? Constat ergo, quia, nisi Romani regis assensus accesserit, Romani pontificis electio perfecta non erit.
  • G. Pertz, ed. (1868). Annales altahenses maiores. Monumenta Germaniae Historica (in German and Latin). Hannover: Hahn. p. 71.
  • G. Pertz, ed. (1868). Annales altahenses maiores. Monumenta Germaniae Historica (in German and Latin). Hannover: Hahn. p. 71.
  • Lambertini Annales, year 1064: tamen quoad vixit ab iure suo non cedebat; ...missas quoque seorsum celebrans, ordinationes facere et sua per ecclesias decreta et epistolas more sedis apostolicae destinare non desistebat. Monumenta Germaniae Historica: Scriptorum: Annales et chronica aevi Salici (in Latin). Vol. V. Hannover: Hahn. 1844. p. 168.
  • Eodem tempore Cadolus Parmensis episcopus corpore et anima defunctus est; et non multo post Ravennas episcopus mortuus est. Monumenta Germaniae historica: Libelli de lite. Vol. I. 1891. p. 600.
  • Ireneo Affò (1793). Storia della città di Parma (in Italian). Vol. Tomo secondo. Parma: Carmignani. pp. 91 n. b.

documentacatholicaomnia.eu

  • J. D. Mansi (ed.), Sacrorum Conciliorum nova et amplissima collectio, editio novissima, Tomus decimus nonus (19) (Venice: A. Zatta 1774), pp. 680-682.

newadvent.org

  • Thomas Oestereich (1908), "Cadalous." The Catholic Encyclopedia Vol. 3. New York: Robert Appleton Company. Retrieved: 9 May 2021.

treccani.it

  • In a deed executed on 24 May 1045, shortly after becoming bishop of Parma, Cadalo describes himself as "filius bone memorie Ingoni de loco Sablone." S. Cerrini (2000), "Onorio II, antipapa," Enciclopedia dei Papi, p. 186.
  • S. Cerrini (2000), "Onorio II, antipapa," Enciclopedia dei Papi.
  • The old date of 11 April 1047 has been shown to be a misreading. F. Schneider, "Aus San Giorgio in Braida zu Verona, in Papsttum und Kaisertum." Forschungen für Paul Kehr zum 65. Geburtstag dargebracht, (ed. A. Brackmann), München 1926, p. 192. S. Cerrini (2000), "Onorio II, antipapa," Enciclopedia dei Papi.