Analysis of information sources in references of the Wikipedia article "Name of Armenia" in English language version.
There remains the linguistic succession. The assumption of a development from the hypothetical Haiasa language to Old Armenian has no base in any known linguistic fact whatever. It rests entirely on a certain similarity between the name of the country Haiasa (probably /xaiasa-/, with the Arm. sound x) and the self-appellation of the Armenian--hayk' (with the sound h) (52). From what has already been said above about the nature of ethnonyms in general it is evident that this similarity can in no way serve as proof of an organic connection between these terms. Moreover, as the Old Armenian words of analogous structure show, it is difficult to say how the initial form of the word hayk' sounded. The initial consonant might have been either *p-, as in hayr "father," from I.-E. *pe"ter, or the Proto-Indo-European laryngeal *H-, as in haw "grandfather," or *h-, which itself has a different derivation in the Indo-European languages, for example, from *s-. The diphthong -ai- might also be traced to different sound combinations, including -ate-, -ati-. The stem of the word hayk' is hayo- (and not, let [114] us say, *haya- (53). Kapantsjan interprets the suffix -sa in Haiasa as the ancient Luwian toponymical suffix -ssas (54), which was certainly widely in use throughout all of Asia Minor. But there is one area where this suffix is not found at all, and this area is Armenia. Therefore in the word "Haiasa" the element -sa, if it is a suffix, has no relation to Old Armenian.
"…Today we will find ourselves in a beautiful and heartwarming reality. Today, we have the Armenian Republic in the Ararat province, which has been the epicenter of our political and intellectual life," the newspaper writes. It is noteworthy that the press in the Diaspora called the newly created state "Araratian Republic." It showed that the Armenians were demanding, and the republic declared in 1918 regarded only a small part of Armenia. Original text: …Մենք այսօր կգտնվենք գեղեցիկ ու սրտապնդիչ իրականության հանդեպ։ Այսօր ունենք Հայկական Հանրապետություն Արարատյան նահանգի մեջ, որ եղել է մեր քաղաքական եւ իմացական կյանքի ոլորանը»,–գրում է թերթը։ Հատկանշական է, որ սփյուռքում լույս տեսնող մամուլը նորաստեղծ պետությունն անվանում էր «Արարատյան Հանրապետություն»։ Դա ցույց էր տալիս, որ հայը պահանջատեր է, իսկ 1918 թվականին հռչակված հանրապետությունը դիտարկում է որպես Հայաստանի միայն մի փոքր հատվածը։
The PIE initial *p- yields Arm. h-, and the intervocalic *-t- drops: hayr 'father': Skt. pitā, Gr. πατήρ, Lat. pater, OHG fater, Toch. B pācer
The origin of Arm. hay "Armenian" is uncertain, but it may come from the name of the Hittites, through whose territory the early colonizers passed: Proto-Arm. *hatiyos yields *hayo, shortened to hay (I. M. D'yakonov, Predystoriya armyanskogo naroda, Erevan, 1968, p. 236).
Armina is named as a province (satrapy) of the Achaemenid empire; the inhabitants are called Arminiya- "Armenian." [...] it is rendered phonetically in Elamite as Har-mi-nu-ya (-ip), etc. The inscriptions' Babylonian versions, however, use KURú-ra-áš-ṭu "Urartu" and LUú-ra-áš-ṭa-a-a "Urartean," i.e., the name of the kingdom (and its inhabitants)
AYRARAT, region of central Armenia in the broad plain of the upper Araxes (q.v.); the name is undoubtedly connected with the Assyrian Urautri, later Urartu, the biblical Ararat (Genesis 12:20, Jeremiah 15:13), and with the people called Alarodioi by Herodotus (3.94) in the fifth century B.C. The name Ayrarat is unknown to classical authors who were well acquainted with Armenia, and it appears to have been in purely local usage to describe the central lands of Armenia which formed the royal domains of the Arsacid kings and probably those of their Orontid and Artaxiad predecessors. In this case it may well represent the Araxenōn Pediōn (Araxena plain) of Strabo (11.14.3), which in its Armenian form Erasxajor was otherwise restricted to one district within Aurarat.
"For General Andranik and for all the Turkish-Armenian leaders and people in general, the core of Armenia was the Armenian Highland - Erzurum, Van, Mush and Sasun. The small Russian-Armenian Republic of Yerevan was a small province on the eastern outskirts of Armenia... and the liberation of that province would have no solution to the liberation of Turkish-Armenians. The axis of the Armenian Revolutionary Movement and the political goals pursued by the Armenian parties would be the liberation of the Armenian Highland. Andranik had fought for 30 years to liberate Mother Armenia." [...] "Andranik, who had fortified himself in Zangezur, holding a hostile attitude towards the republic 'created by the Turks', was largely reflective of the Western Armenian mentality of that time. The National Delegation headed by Poghos Nubar in Paris enjoyed more authority among Western Armenians than the Government of the Republic of Armenia. The word "Republic of Armenia" was not acceptable to many, it was just 'Ararat Republic'," Vratsyan writes. Original text: «Զորավար Անդրանիկի եւ առհասարակ բոլոր թրքահայ ղեկավարներուն եւ ժողովուրդին համար բուն Հայաստանը Հայկական լեռնաշխարհն էր - Էրզրումը, Վանը, Մուշն ու Սասունը։ Ռուսահայոց Երեւանյան փոքրիկ Հանրապետությունը, բուն Հայաստանի արեւելյան ծայրամասերուն վրա փոքրիկ նահանգ մըն էր... եւ այդ նահանգին ազատագրումը ոչ մեկ լուծում կբերեր Թրքահայաստանի ազատագրության։ Հայ հեղափոխական շարժման եւ հայ կուսակցություններու հետապնդած քաղաքական նպատակներուն առանցքը կկազմեր Հայկական լեռնաշխարհին ազատագրումը։ Անդրանիկ 30 տարի պայքարած էր, որպեսզի ազատագրե Մայր Հայաստանը» («Զորավար Անդրանիկ եւ հայ հեղափոխական շարժումը. կենսագրական ակնարկ» Երեւան, 1990): [...] «Անդրանիկը, որ ամրացել էր Զանգեզուրում՝ թշնամական դիրք բռնելով «թուրքերի ձեռքով ստեղծած» հանրապետության վերաբերմամբ, զգալի չափով արտահայտիչ էր արեւմտահայերի այն ժամանակվա մտայնությանը։ Ազգային պատվիրակությունը Փարիզում Պողոս Նուբարի գլխավորությամբ ավելի հեղինակություն էր վայելում արեւմտահայերի մեջ, քան Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը։ «Հայաստանի Հանրապետություն» խոսքն էլ ընդունելի չէր շատերի համար, եղածը սոսկ «Արարատյան Հանրապետություն» էր»,- գրում է Վրացյանը։
The PIE initial *p- yields Arm. h-, and the intervocalic *-t- drops: hayr 'father': Skt. pitā, Gr. πατήρ, Lat. pater, OHG fater, Toch. B pācer
There remains the linguistic succession. The assumption of a development from the hypothetical Haiasa language to Old Armenian has no base in any known linguistic fact whatever. It rests entirely on a certain similarity between the name of the country Haiasa (probably /xaiasa-/, with the Arm. sound x) and the self-appellation of the Armenian--hayk' (with the sound h) (52). From what has already been said above about the nature of ethnonyms in general it is evident that this similarity can in no way serve as proof of an organic connection between these terms. Moreover, as the Old Armenian words of analogous structure show, it is difficult to say how the initial form of the word hayk' sounded. The initial consonant might have been either *p-, as in hayr "father," from I.-E. *pe"ter, or the Proto-Indo-European laryngeal *H-, as in haw "grandfather," or *h-, which itself has a different derivation in the Indo-European languages, for example, from *s-. The diphthong -ai- might also be traced to different sound combinations, including -ate-, -ati-. The stem of the word hayk' is hayo- (and not, let [114] us say, *haya- (53). Kapantsjan interprets the suffix -sa in Haiasa as the ancient Luwian toponymical suffix -ssas (54), which was certainly widely in use throughout all of Asia Minor. But there is one area where this suffix is not found at all, and this area is Armenia. Therefore in the word "Haiasa" the element -sa, if it is a suffix, has no relation to Old Armenian.
Armina is named as a province (satrapy) of the Achaemenid empire; the inhabitants are called Arminiya- "Armenian." [...] it is rendered phonetically in Elamite as Har-mi-nu-ya (-ip), etc. The inscriptions' Babylonian versions, however, use KURú-ra-áš-ṭu "Urartu" and LUú-ra-áš-ṭa-a-a "Urartean," i.e., the name of the kingdom (and its inhabitants)
AYRARAT, region of central Armenia in the broad plain of the upper Araxes (q.v.); the name is undoubtedly connected with the Assyrian Urautri, later Urartu, the biblical Ararat (Genesis 12:20, Jeremiah 15:13), and with the people called Alarodioi by Herodotus (3.94) in the fifth century B.C. The name Ayrarat is unknown to classical authors who were well acquainted with Armenia, and it appears to have been in purely local usage to describe the central lands of Armenia which formed the royal domains of the Arsacid kings and probably those of their Orontid and Artaxiad predecessors. In this case it may well represent the Araxenōn Pediōn (Araxena plain) of Strabo (11.14.3), which in its Armenian form Erasxajor was otherwise restricted to one district within Aurarat.
"For General Andranik and for all the Turkish-Armenian leaders and people in general, the core of Armenia was the Armenian Highland - Erzurum, Van, Mush and Sasun. The small Russian-Armenian Republic of Yerevan was a small province on the eastern outskirts of Armenia... and the liberation of that province would have no solution to the liberation of Turkish-Armenians. The axis of the Armenian Revolutionary Movement and the political goals pursued by the Armenian parties would be the liberation of the Armenian Highland. Andranik had fought for 30 years to liberate Mother Armenia." [...] "Andranik, who had fortified himself in Zangezur, holding a hostile attitude towards the republic 'created by the Turks', was largely reflective of the Western Armenian mentality of that time. The National Delegation headed by Poghos Nubar in Paris enjoyed more authority among Western Armenians than the Government of the Republic of Armenia. The word "Republic of Armenia" was not acceptable to many, it was just 'Ararat Republic'," Vratsyan writes. Original text: «Զորավար Անդրանիկի եւ առհասարակ բոլոր թրքահայ ղեկավարներուն եւ ժողովուրդին համար բուն Հայաստանը Հայկական լեռնաշխարհն էր - Էրզրումը, Վանը, Մուշն ու Սասունը։ Ռուսահայոց Երեւանյան փոքրիկ Հանրապետությունը, բուն Հայաստանի արեւելյան ծայրամասերուն վրա փոքրիկ նահանգ մըն էր... եւ այդ նահանգին ազատագրումը ոչ մեկ լուծում կբերեր Թրքահայաստանի ազատագրության։ Հայ հեղափոխական շարժման եւ հայ կուսակցություններու հետապնդած քաղաքական նպատակներուն առանցքը կկազմեր Հայկական լեռնաշխարհին ազատագրումը։ Անդրանիկ 30 տարի պայքարած էր, որպեսզի ազատագրե Մայր Հայաստանը» («Զորավար Անդրանիկ եւ հայ հեղափոխական շարժումը. կենսագրական ակնարկ» Երեւան, 1990): [...] «Անդրանիկը, որ ամրացել էր Զանգեզուրում՝ թշնամական դիրք բռնելով «թուրքերի ձեռքով ստեղծած» հանրապետության վերաբերմամբ, զգալի չափով արտահայտիչ էր արեւմտահայերի այն ժամանակվա մտայնությանը։ Ազգային պատվիրակությունը Փարիզում Պողոս Նուբարի գլխավորությամբ ավելի հեղինակություն էր վայելում արեւմտահայերի մեջ, քան Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը։ «Հայաստանի Հանրապետություն» խոսքն էլ ընդունելի չէր շատերի համար, եղածը սոսկ «Արարատյան Հանրապետություն» էր»,- գրում է Վրացյանը։
"…Today we will find ourselves in a beautiful and heartwarming reality. Today, we have the Armenian Republic in the Ararat province, which has been the epicenter of our political and intellectual life," the newspaper writes. It is noteworthy that the press in the Diaspora called the newly created state "Araratian Republic." It showed that the Armenians were demanding, and the republic declared in 1918 regarded only a small part of Armenia. Original text: …Մենք այսօր կգտնվենք գեղեցիկ ու սրտապնդիչ իրականության հանդեպ։ Այսօր ունենք Հայկական Հանրապետություն Արարատյան նահանգի մեջ, որ եղել է մեր քաղաքական եւ իմացական կյանքի ոլորանը»,–գրում է թերթը։ Հատկանշական է, որ սփյուռքում լույս տեսնող մամուլը նորաստեղծ պետությունն անվանում էր «Արարատյան Հանրապետություն»։ Դա ցույց էր տալիս, որ հայը պահանջատեր է, իսկ 1918 թվականին հռչակված հանրապետությունը դիտարկում է որպես Հայաստանի միայն մի փոքր հատվածը։
Dr R.D. Barnett suggests, and he is supported by other scholars, the possibility of Erimena meaning Armenian: therefore, 'Rusa, son of the Armenian.'
{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link) CS1 maint: multiple names: authors list (link) CS1 maint: numeric names: authors list (link)The name Urashtu (a variant for Urartu) is encountered for the last time in the inscriptions of Xerxes (486–465). In the trilingual texts of Darius (522–486) the Old Persian word which corresponds to the Akkadian Urashtu is Armina.
[...] Masis, a name (Masios) used by Greek geographers to denote a range to the south-west—but 'upon the mountains of (the land of) Ararat', i.e. a country known to the ancient Assyrians as Urartu. This ancient name (for Urartu and Ararat are synonymous) is perpetuated by that of the central Armenian province of Ayrarat, the source of some of the [...]
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)