Eble helpas kompreni la penson de Dostoevskij ankaŭ jenaj liaj vortoj: "La sola granda diplomato... - verkis F. Dostoevskij en 1877 - estis grafo Cavour... La itala popolo sin sentas deponprenanto de iu universala ideo kaj kiu tion ne scias, tiu ĝin intuicias. El la scienco kaj el la itala arto ĉiuflanke svarmas tia granda ideo. Nu kion akiris grafo Cavour? Iun malgrandan duarangan regnon, kiu ne gravas en la mondo, senambicia, burĝeca". ([1] Kontraŭ Majstro Ĉerizo).
En la rakonto eniras certe ankaŭ iom de la akuzoj de la kristana ortodoksa eklezio kontraŭ katolikismo. Tiu eklezio, tamen, suferis la samajn akuzojn de “terismo” kaj de “uzurpa kaj danĝera” influo, pere de sia evangelia anonco, sur la popolo, pro kio ĝi estis persekutita, ekzemple de marksismo.
