 | „ La 8-an de decembro 1977, Garrett Byrne, prokuroro de la graflando Suffolk, kiu inkludas la tutan Bostonon kaj tri pli malgrandajn periferiajn komunumojn de Massachusetts, kunvokis gazetaran konferencon por anonci la kulpigon de 24 viroj sub multaj akuzoj pri seksatenco implikantaj knabojn 8- ĝis 13-jaraj. Li diris, ke la viroj estis supozeble logintaj la knabojn per mariĥuano, mono kaj ludoj, kaj post tio perfortis kaj fotografis la viktimojn. Li ankaŭ asertis, ke la viroj apartenas al seksa reto, kiu estas nur "la pinto de la glacimonto" kaj ke estos pliaj kulpigoj dum la esplorado progresos. La vasta komunikila raportado neniam diskutis la kulpecon de la akuzitaj viroj aŭ la asertojn de Garrett Byrne, sed anstataŭe kalumniis la akuzitojn kaj publikigis siajn fotojn, nomojn kaj adresojn spite al la konstitucia supozata senkulpeco. La 24 viroj kulpigitaj de Garrett Byrne devenis el ĉiuj sociaj tavoloj, de busŝoforo ĝis lernejestro de prestiĝa privata lernejo. Plej multaj perdis sian laboron, multaj perdis sian familion, kaj ĉiuj perdis sian reputacion pro la komunikila raportado. Tamen dum la kazoj disvolviĝis evidentiĝis, ke multaj el la faroj kaj akuzoj estis forĝitaj. La plimulto de la viroj ne konis unuj la aliajn. Neniu seksa reto ekzistis. La granda plimulto de la akuzitoj havis seksajn rilatojn kun unu el du 15-jaraj prostituitoj de Revere, Massachusetts, iufoje en la apartamento de viro nomita Richard Peluso. Peluso havis seksajn rilatojn kun lokaj knaboj de Revere dum 15 jaroj kaj estis arestita sub akuzoj pri misuzo al infanoj ses monatojn antaŭ la kulpigoj pri seksa reto. Neniu el la knaboj implikitaj estis malpli ol 13-jaraj. John Mitzel, la aŭtoro de la plej aŭtoritata verko pri tiuj ĉi eventoj, The Boston Sex Scandal, klarigas, ke la akuzoj pri "seksa reto" okazis sekve de la aresto de Peluso: "Fotoj konfiskitaj en la apartamento de Peluso estis uzataj por identigi 64 lokajn junulojn. Ĉiuj estis kaptitaj de policistoj kaj devigitaj elbuŝigi nomojn. Tamen nur dek tri konsentis kunlabori, precipe sub premo de la polico, pastroj kaj psikiatroj". La atesto de tiuj dek tri knaboj kondukis al la 24 kulpigoj. La arestoj estis vaste vidataj kiel parton de la strategio de la prokuroro por reelektado por oka periodo. Jam delonge Byrne uzadis la esplorajn povojn de la prokurorejo por "malkaŝi" sensaciajn malvirtajn "retojn" de unu speco aŭ alia kiam la tempo por elektado alproksimiĝis, uzante la histerion por konservi nedamaĝita sian printitan nomon kaj sian reputacion kiel publika protektanto kaj batalanto kontraŭ malvirto, kaj neniu iam kuraĝis defendi tiujn, kiujn li celis. Sed ĉi-foje estis surprizo. La 9-an de decembro 1977, membroj de la radikala kolektivo Fag Rag formis la Boston/Boise Committee (Komitato Boston/Boise, B/BC) por defendi la rajtojn kaj de la akuzitaj viroj kaj de la knaboj. Boise faris aludon al simila ĉasado de sorĉistinoj okazinta en Boise, Idaho, en 1955, kiam centoj da gejaj viroj, inkluzive de multaj eminentaj civitanoj, estis arestitaj pro seksaj krimoj kun adoleskantoj, pri kio John Gerassi verkis en The Boys of Boise. Krom la sensaciista kaj antaŭjuĝa komunikila raportado, la B/BC zorgis pri iu speciala "rekta lineo" instalita de la prokurorejo, por ke la civitanoj telefonu anonimajn avizojn pri viroj, kiuj havas seksajn rilatojn kun knaboj malpli aĝaj ol dek ses. La Rekta Lineo kondukis la skandalon al la tereno de ĉasado de sorĉistinoj. Sepdek kvin homoj ĉeestis en la oficejoj de Gay Community News kelkajn tagojn post la arestoj al urĝa kunveno kunvokita de la B/BC. Asistanta prokuroro, Thomas Dwyer, konsentis kunveni kun tri membroj de la B/BC por diskuti la postulojn de la grupo, inkluzive la rezignon de Garrett Byrne kaj la finon de la Rekta Lineo. Sed la prokuroro rifuzis ambaŭ, do la 15-an de decembro 1977 ĉirkaŭ tridek homoj manifestaciis en City Hall Plaza kaj poste defilis direkte al la prokurorejo kaj frontis al la asistanta prokuroro Dwyer, sed Byrne denove rifuzis meti finon al la rekta lineo. Finfine, la B/BC denuncis la aferon ĉe la justico. Scianta, ke la tribunalo estus malhelpinta tion al ĝi, la prokurorejo anoncis, ke ĝi libervole ĉesigas la Rektan Lineon, igante la aferon malgrava. Neniu el la akuzitoj en la afero estis malliberigita. Garrett Byrne estis venkita en 1978 de asistanta prokuroro nomita Newman Flanagan. Byrne supozis, ke la plimulto de la akuzitoj akceptos interkonsenton kun la prokuroro por eviti malfavoran atentigon kaj malliberigon, sed je lia surprizo la vasta plimulto volis juĝon, kaj ĉiuj tiuj juĝoj streĉus la rimedojn de la graflando. Nur unu kazo fakte venis al juĝo: D-ro Donald Allen estis kulpigita pri kvar akuzoj midzi unu dekkvinjaran viran prostituiton. Kvankam li estis fine deklarita kulpa, la juĝisto kondamnis lin al nur kvin jaroj da libereco sub kondiĉoj —iu signalo por la aliaj akuzitoj, kies plej multaj decidiĝis al interkonsento kun la prokuroro kaj ricevis facilan liberecon sub kondiĉoj. Kvankam multaj ja volis, ke la seksa skandalo de Bostono senbrue malaperus, ĝi estas ne sen heredaĵoj. Dum efektiviĝis leĝaj esploroj rilate al la leĝoj pri la aĝo de konsento, la subkomitato de la B/BC sponsoris tion, kio fine estis la unua kunsido de NAMBLA la 2-an de decembro 1978. La seksa skandalo ankaŭ evidentigis la dividon ene de la geja komunumo. Tiuj, kiuj celis "akcepteblecon" kontraŭstaros kiun ajn aktivaĵon, kiu ŝajnas aprobi la seksajn rilatojn inter plenaĝuloj kaj neplenaĝuloj. ” |
|