Museo D'Orsay. Citas li kiel fonto Champfleury: Pri Realismo, Letero al la Srino. Sand, septembro de 1855; kaj aliaj postaj tekstoj (1878).
web.archive.org
Champfleury apartenis al amikaro de Courbet kiu ekde antaŭ la revolucio de 1848 kunsidis en la Brasserie Andler (le "Templo de la Realismo" nomita poste, ĉar estis tie kie aperis la idea utiligi tiun terminon), tre proksime de la studio de Courbet. Inter ili estis Charles Baudelaire, Pierre Proudhon kaj Max Buchon, kuzo kaj amiko de la infanaĝo de Courbet. En la salono de 1848, revolucia jaro, Courbet ekspoziciis dek verkojn. Laŭ konsilo de Champfleury, Courbet abandonis romantisman temaron por reprezenti la ĉiutagan vivon de Ornans (kiel ĉe la monumenta Enterigo en Ornans, kiun li pentris ekde 1849 kaj ekspoziciiĝis en la Salono de 1850-1851, kie ĝi ricevis tre akrajn kritikojn). Proudhon interpretis tiun novan temaron el vidpunktoj kaj politika kaj socia. La deziro pluhavi totalan artan sendependon kondukis lin al malakcepto de la propono fare de la grafo de Nieuwerkerke, direktoro de Belartoj, kiuj proponis mendon de granddimensia pentraĵo por la venonta Universala Ekspozicio, kondiĉe al revizio de komenca skizo. La tri prezentitaj verkoj estis malakceptitaj. Tiam li decidis prezenti ekspozicion alternativan al la oficiala Salono de 1855. Gustave CourbetArkivigite je 2006-08-13 per la retarkivo Wayback Machine en wetcanvas.com
wetcanvas.com
Champfleury apartenis al amikaro de Courbet kiu ekde antaŭ la revolucio de 1848 kunsidis en la Brasserie Andler (le "Templo de la Realismo" nomita poste, ĉar estis tie kie aperis la idea utiligi tiun terminon), tre proksime de la studio de Courbet. Inter ili estis Charles Baudelaire, Pierre Proudhon kaj Max Buchon, kuzo kaj amiko de la infanaĝo de Courbet. En la salono de 1848, revolucia jaro, Courbet ekspoziciis dek verkojn. Laŭ konsilo de Champfleury, Courbet abandonis romantisman temaron por reprezenti la ĉiutagan vivon de Ornans (kiel ĉe la monumenta Enterigo en Ornans, kiun li pentris ekde 1849 kaj ekspoziciiĝis en la Salono de 1850-1851, kie ĝi ricevis tre akrajn kritikojn). Proudhon interpretis tiun novan temaron el vidpunktoj kaj politika kaj socia. La deziro pluhavi totalan artan sendependon kondukis lin al malakcepto de la propono fare de la grafo de Nieuwerkerke, direktoro de Belartoj, kiuj proponis mendon de granddimensia pentraĵo por la venonta Universala Ekspozicio, kondiĉe al revizio de komenca skizo. La tri prezentitaj verkoj estis malakceptitaj. Tiam li decidis prezenti ekspozicion alternativan al la oficiala Salono de 1855. Gustave CourbetArkivigite je 2006-08-13 per la retarkivo Wayback Machine en wetcanvas.com
