Ibon Sarasola. (1998). «gidoi»Euskara batuaren ajeak. Alberdania, 95-96 or. ISBN848866950X. Aipua: «gidoi. Kontu latza hitz honena. Frantsesez scénario da, scenaggiatura alemanez, screenplay ingelesez eta Drehbuch alemanez, draiboek eta scenario nederlanderaz, scenearrangement eta drejebog danieraz, filmmanuskript suedieraz, polonieraz scenariusz eta scénář txekieraz. Kontu txarra. Gidoi, euskara batuko asmaketa da, hobeki esan espainol mozorrotua, konfidantza, fidantza eta horrelakoetarako -d- fantasiazko horren bidez "erredimitua", hots, bururik eta buztanik gabeko forma, berez. Are gehiago kontuan hartzen badugu Iparraldekoentzat ―eta Elsa Scheelen-eko Txillardegirentzat, esaterako― gidoin, bi gurpileko ibilgailuen gidatzekoa dela.
Hortaz, eta etsi-etsian, Ama Lur "lehen" euskal filmean guión-en itzulpen gisa erabili zuten hari hura erabili nuen hiztegian, aurrekoen ahaleginen begirunearen kariaz. Gaur egun, alemanezko Drehbuch-en oin harturik ―gaztelaniazko "guión"-ez gainera, "argumento"-ren kide ere baita― Mitxelenaren gertakizun erabiliko nuen ―eta gidoilariren ordez, alemanaren bidetik orobat, gertakizun-egile―. Arbitrarioa dela? Baliteke, baina ez espainolaren makuluari esker dirauen gidoi bezain arbitrarioa. Nolanahi ere, edozer gauza fantasiazko gidoi euskaldunen bereizgarri hori baino lehen.».
