«آغاجری | دانشنامه ایران | مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی». www.cgie.org.ir. ص. آغاجری یا آقاجَری (آغاچ اَری)، ایلی ترکتبار و ترکزبان، ساکن اطراف بهبهان٫ تیرههای گونهگون آغاجری عبارتاند از: افشار، بیگدلی، تیلکو، جامهبزرگی، جُغَتایی، داوودی، شعری، قرهباغی و گشتیل (فسایی، ۲ / ۲۷۰)٫ آغاجری مرکب از دو واژهٔ ترکی «آغاج» بهمعنی درخت و «اَر» بهمعنای مرد است که مفهوم مرد بیشه را میدهد (رشیدالدین، ۱ / ۳۵)٫ ترکمانان اُغوز در پی استیلای مغول و نامساعدشدن شرایط زندگی، سرزمین خود، ماورای سیحون، را ترک کردند و راهی ایران و آسیای صغیر شدند٫ گروهی از آنان که در نواحی جنگلی مرعش، واقع در آناتولی، سکونت گزیدند (ابن بیبی، ۶۱۸)، «آغاچ اری یا آغاجری» نامیده شدند (رشیدالدین، همانجا). دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.
«دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. ص. نامش از آغاجَری (آقاجری)، نام عمومی چند تیره از ایلات ترک، فارس و لُرکوه گیلویه، مأخوذ است که در اطراف بهبهان، زیدون، قلعة گلاب و ۲ کنرة رودخانة خیرآباد و مارون ساکنند و در گذشته برای قشلاق به این ناحیه که نامی خاص نداشته میآمده و نام خود را به آن دادهاند٫ رشیدالدین فضلالله در وجه تسمیة آنان نوشته: «این نام در قدیمالایام نبوده، به وقت آنکه اقوام اوغوز بدین ممالک ]ماوراءالنهر و ایران [آمدهاند٫ طایفهای از ایشان که یورت در حدود بیشهها داشته بدین اسم اغاج ایری موسوم گردانیدهاند، یعنی مرد بیشه» (رشیدالدین، ۳۵؛ نیز نکـ اقبال، ۱۳۷-۱۴۰؛ اقتداری، ۴۰۰؛ نظری به مناطق نفت خیز، ۳۴)٫. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.
«AḠĀČ ERĪ – Encyclopaedia Iranica». www.iranicaonline.org. ص. Some of the tribesmen still spoke Turkic, but most spoke Persian and Lori٫. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.
«Encyclopaedia Iranica». iranicaonline.org (به انگلیسی). ص. many tribes which are today regarded as Kurdish or Turkish were in past times described as Lor or Lak, and vice versa٫٫٫ Likewise the Āqā Jārī, now counted as one of the Lor tribes of the province of Kūhgīlūya and Boir Aḥmad, were originally Turks. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۷.