«آغاجری | دانشنامه ایران | مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی». www.cgie.org.ir. ص. آغاجری مرکب از دو واژهٔ ترکی «آغاج» بهمعنی درخت و «اَر» بهمعنای مرد است که مفهوم مرد بیشه را میدهد (رشیدالدین، ۱ / ۳۵)٫ ترکمانان اُغوز در پی استیلای مغول و نامساعدشدن شرایط زندگی، سرزمین خود، ماورای سیحون، را ترک کردند و راهی ایران و آسیای صغیر شدند٫ گروهی از آنان که در نواحی جنگلی مرعش، واقع در آناتولی، سکونت گزیدند (ابن بیبی، ۶۱۸)، «آغاچ اری یا آغاجری» نامیده شدند (رشیدالدین، همانجا). دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.
eshia.ir
lib.eshia.ir
«آغاجاری». دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت. دریافتشده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۴.
«دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. ص. نامش از آغاجَری (آقاجری)، نام عمومی چند تیره از ایلات ترک، فارس و لُرکوه گیلویه، مأخوذ است که در اطراف بهبهان، زیدون، قلعة گلاب و ۲ کنرة رودخانة خیرآباد و مارون ساکنند و در گذشته برای قشلاق به این ناحیه که نامی خاص نداشته میآمده و نام خود را به آن دادهاند٫ رشیدالدین فضلالله در وجه تسمیة آنان نوشته: «این نام در قدیمالایام نبوده، به وقت آنکه اقوام اوغوز بدین ممالک ]ماوراءالنهر و ایران [آمدهاند٫ طایفهای از ایشان که یورت در حدود بیشهها داشته بدین اسم اغاج ایری موسوم گردانیدهاند، یعنی مرد بیشه» (رشیدالدین، ۳۵؛ نیز نکـ اقبال، ۱۳۷-۱۴۰؛ اقتداری، ۴۰۰؛ نظری به مناطق نفت خیز، ۳۴)٫. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.
«ĀḠĀJĀRĪ – Encyclopaedia Iranica». www.iranicaonline.org. ص. ĀḠĀJĀRĪ, town in Ḵūzestān and district (bakš) in the county (šahrestān) of Behbahān, situated seventy-eight km to the northwest of the city of Behbahān٫ The name derives from that of the tribe, Aḡāč Erī, that used to winter there. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.
«دانشنامه ایرانیکا». www.iranicaonline.org. ص. AḠĀČ ERĪ, a tribe of mixed ethnic origin living in eastern Ḵūzestān٫ The name Aḡāč Erī (“People of the Forest” in Turkic) is very ancient. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.