اراده تکوینی، اراده‌ایست که به فعل و ترک تعلق نخواهد گرفت و مربوط به خود اراده کننده است. مانند اراده انسان به خوابیدن یا نخوابیدن. در مقابل اراده‌ای که به خواسته دیگری وابسته باشد، اراده تشریعی گفته می‌شود. همانند دستور پدر به فرزندش. بر این اساس، اراده تشریعی، اراده‌ایست که خداوند برای تمام بشریت بخواهد و در مقابل اراده تکوینی، توسط خداوند به هر نحوی که خودش طلب کند، جعل می‌کند یا می‌آفریند. (رک: میلانی، عصمت از منظر فریقین، ۱۳۸. و خراسانی، «آیه تطهیر»، دایرة المعارف قرآن کریم.) میلانی، سید علی (۱۳۹۴). عصمت از منظر فریقین (شیعه و اهل سنت) (ویراست هیئت تحریریه انتشارات الحقائق). قم: مرکز حقائق اسلامیه. شابک۹۷۸-۶۰۰-۵۳۴۸-۹۳-۴. خراسانی، علی (۱۳۹۵). «آیه تطهیر». دایرة المعارف قرآن کریم. قم: بوستان کتاب.
اراده تکوینی، اراده‌ایست که به فعل و ترک تعلق نخواهد گرفت و مربوط به خود اراده کننده است. مانند اراده انسان به خوابیدن یا نخوابیدن. در مقابل اراده‌ای که به خواسته دیگری وابسته باشد، اراده تشریعی گفته می‌شود. همانند دستور پدر به فرزندش. بر این اساس، اراده تشریعی، اراده‌ایست که خداوند برای تمام بشریت بخواهد و در مقابل اراده تکوینی، توسط خداوند به هر نحوی که خودش طلب کند، جعل می‌کند یا می‌آفریند. (رک: میلانی، عصمت از منظر فریقین، ۱۳۸. و خراسانی، «آیه تطهیر»، دایرة المعارف قرآن کریم.) میلانی، سید علی (۱۳۹۴). عصمت از منظر فریقین (شیعه و اهل سنت) (ویراست هیئت تحریریه انتشارات الحقائق). قم: مرکز حقائق اسلامیه. شابک۹۷۸-۶۰۰-۵۳۴۸-۹۳-۴. خراسانی، علی (۱۳۹۵). «آیه تطهیر». دایرة المعارف قرآن کریم. قم: بوستان کتاب.
