ایزوتوپ اکسیژن Δ۱۸O از راه تنفس و نیز نوشیدن آب و خوردن غذا به جانوران منتقل میشود. انحراف معیار در میزان موجود این ایزوتوپ در بدن جانوران آبزی بسیار کم است، در حالی که جانوران خشکیزی که دارای تنوع بالایی در بهرهگیری از منابع آب شیرین و نیز گیاهان خشکی هستند، انحراف معیار بالایی در میزان این ایزوتوپ در نمونههای مختلف خود نشان میدهند. از روی این تفاوت در انحراف معیار میتوان حدس زد که جانوری باستانی که اکنون منقرض شدهاست بیشتر در کدام محیط (آبی یا خاکی) زندگی و تغذیه میکردهاست. ایزوتوپ کربن Δ۱۳C نیز به صورت مستقیم از غذایی که جانور مصرف میکند به دست میآید. چه گوشتخوار و چه گیاهخوار، این ایزوتوپ در چرخه غذایی جانوران نمود پیدا میکند و میزان آن رابطه مستقیمی با منابع گیاهی فوتوسنتزکننده در چرخه غذایی دارد. میزان این ایزوتوپ در جانوران گوناگون میتواند به حدس دربارهٔ نوع تغذیه گیاهی و در نتیجه محیطی که گیاهان در آن حضور داشتهاند (خشکی، آب شیرین، اقیانوسی نزدیک به کرانه، غیره) کمک کند. برای اطلاعات بیشتر به (Clementz و دیگران 2006) مراجعه کنید. Clementz, Mark T.; Goswami, Anjali; Gingerich, Phillip D.; Koch, Paul L. (2006). "Isotopic records from early whales and sea cows:contrasting patterns of ecological transition". Journal of Vertebrate Paleontology (به انگلیسی). ۲۶ (2): ۳۵۵–۳۷۰. doi:10.1671/0272-4634(2006)26[355:IRFEWA]2.0.CO;2.
Bininda-Emonds et al, “The delayed rise of present-day mammals”, 17. Bininda-Emonds, Olaf R. P.; Cardillo, Marcel; Jones, Kate E.; MacPhee, Ross D. E.; Beck, Robin M. D.; Grenyer, Richard; Price, Samantha A.; Vos, Rutger A.; Gittleman, John L.; Purvis, Andy (2007). "The delayed rise of present-day mammals". Nature (به انگلیسی). ۴۴۶: ۵۰۷–۵۱۲. doi:10.1038/nature05634.