از باقر روایت شده‌است که «دو دسته از امتِ من هیچ سهمی در اسلام ندارند: تندرو و قَدَری مسلک.» (رک: Qarashi, The Life of Imam Baqir, 129.) Qarashi، Baqir Sharif (۱۹۹۹). The Life of Imam Baqir. ترجمهٔ Jasim al-Rasheed. Qum: Ansarian.
دربارهٔ رابطه محمد باقر با عمر بن عبدالعزیز گزارش‌های گوناگونی وجود دارد که همهٔ آنها به یک اندازه مثبت نیست. به‌نوشتهٔ ابن عَساکِر، محمد باقر از جمله فُقَهایی بود که توسط عمر بن عبدالعزیز به مرکز حکومت در شام دعوت شد تا خلیفه با او در برخی مسائل رایزنی کند. (طارمی، «الباقر امام محمد بن علی»، دانشنامهٔ جهان اسلام.) بر مبنای روایتی از یعقوبی، در مکاتبه‌ای که عمر بن عبدالعزیز با باقر داشته، باقر او را پند و انذار کرده و به عدالت خوانده و از پیامدهای قدرتِ مُلک ترسانده‌است. عمر که قبل از رسیدن به خلافت، در دستگاه سلیمان بن عبدالملک خدمت می‌کرده‌است، از مکاتبهٔ مشابهی که باقر با سلیمان داشته مطلع بود که در آن خبری از پند و انذار نبود و لحنِ ملایم‌تر و حتی مدح‌گونه‌ای داشت. به‌نوشتهٔ یعقوبی، عمر بن عبدالعزیز به کارگزارش در مدینه نوشت که باقر را احضار کند و دلیل این تفاوتِ رفتار را بپرسد. بنا به روایتِ یعقوبی، پاسخِ باقر این بوده‌است که «سلیمان فردی جَبّار و زورگو بود و من ناگزیر بودم در نامهٔ خود با او همانگونه سخن گویم که مردم ناچارند با جبّاران سخن گویند.»(ترابی، امام باقر جلوه امامت در افق دانش، ۱۸۳–۱۸۴.) رسول جعفریان احتمال می‌دهد این نقل که محمد باقر عمرِ دوم را «نجیبِ بنی‌امیه» نامیده‌است درست باشد. (جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، ۲: ۶۵۳.) بنابر روایت دیگری، باقر پیشگویی کرد عمر بن عبدالعزیز به حکومت خواهد رسید و تمام تلاشِ خود را به‌کار خواهد بست تا عدالت پیشه کند و در هنگام مرگش ساکنان زمین او را گرامی خواهند داشت و بر او خواهند گریست درحالی‌که ساکنان آسمان او را لعن خواهند کرد چون به‌هرحال حقِّ ائمه را غصب کرده‌است. بنا به روایت دیگری — که به‌اعتقادِ کلبرگ توسط گروه‌های ضدعلوی انتشار پیدا کرده و در طَبَقاتِابن سعد ثبت شده‌است — باقر، عمر بن عبدالعزیز را مهدی دانسته‌است. در مقابل، روایتی شیعی می‌گوید باقر فقط پیشگویی کرده بود که عمر بن عبدالعزیز به خلافت خواهد رسید و با مردم به عدالت رفتار خواهد کرد. (Kohlberg, “Muḥammad b. ʿAlī Zayn al-ʿĀbidīn”, EI2, 398.) طارمی، حسن (۱۳۹۳). «الباقر امام محمد بن علی علیه السلام». دانشنامه جهان اسلام. بنیاد دائرةالمعارف اسلامی. ترابی، احمد (۱۳۸۷). امام باقر جلوه امامت در افق دانش. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی. شابک۹۷۸-۹۶۴-۴۴۴-۹۷۳-۴. جعفریان، رسول (۱۳۸۲). تاریخ سیاسی اسلام. ج. ۲. قم: دلیل ما. شابک۹۶۴-۷۵۲۸-۴۳-۴. Kohlberg، Etan (۱۹۹۳). MUHAMMAD B. ALI ZAYN AL- ABIDIN (ویراست Pellat, Heinrichs, C٫ Edmund Bosworth, and E٫J٫ van Donzel). New York: Encyclopaedia of Islam, Volume VII.
