Ónfale e Deianira eran, respectivamente, a raíña de Lidia que foi propietaria de Heracles como escravo durante un ano e a súa esposa. Os dramaturgos atenienses tomaron un grande interese en Ónfale a partir de mediados do século V a. C. Por iso, os comediantes parodiaban a Pericles por parecerse a un Heracles controlado pola súa Ónfale (P.A. Stadter, A Commentary on Plutarch's Pericles, 240Arquivado 09 de febreiro de 2008 en Wayback Machine.). Aspasia recibiu ese epíteto no Kheirones de Cratino ou no Philoi de Eupolis
Como muller do «Olímpico» Pericles. Os escritores gregos chamaban a Pericles o «Olímpico» porque estaba « tronando, lanzando raios e excitando a Grecia» e porque portaba as armas de Zeus cando pronunciaba discursos (Aristófanes, Os acarnianses, 528–531 e Diodoro, XII, 40)
Ónfale e Deianira eran, respectivamente, a raíña de Lidia que foi propietaria de Heracles como escravo durante un ano e a súa esposa. Os dramaturgos atenienses tomaron un grande interese en Ónfale a partir de mediados do século V a. C. Por iso, os comediantes parodiaban a Pericles por parecerse a un Heracles controlado pola súa Ónfale (P.A. Stadter, A Commentary on Plutarch's Pericles, 240Arquivado 09 de febreiro de 2008 en Wayback Machine.). Aspasia recibiu ese epíteto no Kheirones de Cratino ou no Philoi de Eupolis
Cratino (en Dionysalexandros) asimila a Pericles e Aspasia ás figuras «fóra da lei» de Paris e Helena. Ao igual que Paris provocou a guerra co espartano Menelao polo seu desexo por Helena, Pericles, influenciado por Aspasia, involucrou a Atenas nunha guerra contra Esparta (M. Padilla, Labor's Love Lost: Ponos and Eros in the Trachiniae). Eupolis tamén chamou Helena a Aspasia no seu Prospaltoi.
As referencias a Aspasia neste diálogo atópanse entre o 235e e o 249d, véxase aquí.
