Analysis of information sources in references of the Wikipedia article "SARSr-CoV" in Galician language version.
É importante que os morcegos de ferradura son os reservorios dos CoVs de tipo SARS, mentres que as civetas das palmas [Paradoxurus] son consideradas hóspedes intermediarios dos SARS-CoVs.
Figura 2. Análise filoxenética das ARN polimerases ARN dependentes (Pol) dos coronavirus coas secuencias completas dispoñibles. A árbore foi construída polo método de unión de veciños e enraizado usando a poliproteína do virus Breda.
See Figure 1.
Ver Figura 1.
Ademais, coa análise filoxenética subseguinte feita utilizando unha secuencia xenómica completa e estratexias proteómicas, chegouse á conclusión de que o SARSr-CoV é probablemente unha ramificación temperá da liñaxd dos Betacoronavirus; Ver Figura 2.
Os antepasados dos betacoronavirus-b, o que significa os antepasados dos SARSr-CoVs, puideron estar historicamante hospedados polo antepasado común dos Rhinolophidae e Hipposideridae e puideron ter evolucionado independentemente nas liñaxes que conducen cara aos betacoronavirus de Rhinolophidae e Hipposideridae.
O xenoma do SARS-CoV é de ∼29.7 kb de longo e contén 14 marcos de lectura abertos (ORFs) flanqueados por rexións non traducidas 5′ e 3′ de 265 e 342 nucleótidos, respectivamente (Figura 1).
See Table 1.
See Table 1.
See Figure 1.
Os virións adquiriron unha envoltura ao evaxinarse nas cisternas e formaron partículas principalmente esféricas, ás veces pleomórficas que como media son de 78 nm de diámetro (Figura 1A).
Os diámetros das partículas van de 50 a 150 nm, excluíndo as espículas, con diámetros medios das partículas de 82 a 94 nm; Ver tamén a Figura 1 para a dobre cuberta.
Non obstante, a interacción entre a proteína S e o receptor segue sendo o principal, se non o único, determinante do rango de especies hóspedes do coronavirus e tropismo de tecidos.
Diferentes cepas do SARS-CoV illadas de varios hóspedes varían nas súas afinidades de unión ao ACE2 humano e en consecuencia na súa infectividade das células humanas (Fig. 6b)
See section: Virion Structure.
Ver Figura 4c.
Ver Figura 10.
Ver acción: Ciclo vital do coronavirus – Adhesión e entrada
Ver Figura 2.
O SARS-CoV pode secuestrar dous sistemas proteolíticos celulares para asegurarse dun axeitado procesamento da súa proteína S. A clivaxe de SARS-S pode ser facilitado pola catepsina L, unha protease dependente de pH endo-/lisosómica da célula hóspede, despois da captación de virións nos endosomas celulares diana. Alternativamente, as serina proteases transmembrana de tipo II (TTSPs) TMPRSS2 e HAT poden activar SARS-S, presumiblemente por clivaxe da SARS-S en ou preto da superficie celular, e a activación da SARS-S por TMPRSS2 permite unha entrada na célula independente da catepsina L.
S é inactivada e clivada dando as subunidades S1 e S2 por outras proteases, como as proteases transmembrana serina 2 (TMPRSS2) e TMPRSS11D, que permiten unha entrada do virus non endosómica pola superficie celular na membrana plasmática.
See Table 2.
Ver Figura 8.
See section: Replicase Protein Expression
Finalmente, estes resultados, combinados cos dos traballos previos, suxiren que os CoVs codifican polo menos tres proteínas implicadas na fidelidade (nsp12-RdRp, nsp14-ExoN e nsp10), que soportan a ensamblaxe dun complexo multiproteico replicase-fidelidade, como se describiu previamente.
See section: Corona Life Cycle – Replication and Transcription
Ver Figura 1.
Ver sección: Ciclo de vida dos coronavirus – Ensamblaxe e liberación
See Figure 2.
É importante que os morcegos de ferradura son os reservorios dos CoVs de tipo SARS, mentres que as civetas das palmas [Paradoxurus] son consideradas hóspedes intermediarios dos SARS-CoVs.
Figura 2. Análise filoxenética das ARN polimerases ARN dependentes (Pol) dos coronavirus coas secuencias completas dispoñibles. A árbore foi construída polo método de unión de veciños e enraizado usando a poliproteína do virus Breda.
See Figure 1.
Ver Figura 1.
Ademais, coa análise filoxenética subseguinte feita utilizando unha secuencia xenómica completa e estratexias proteómicas, chegouse á conclusión de que o SARSr-CoV é probablemente unha ramificación temperá da liñaxd dos Betacoronavirus; Ver Figura 2.
Os antepasados dos betacoronavirus-b, o que significa os antepasados dos SARSr-CoVs, puideron estar historicamante hospedados polo antepasado común dos Rhinolophidae e Hipposideridae e puideron ter evolucionado independentemente nas liñaxes que conducen cara aos betacoronavirus de Rhinolophidae e Hipposideridae.
O xenoma do SARS-CoV é de ∼29.7 kb de longo e contén 14 marcos de lectura abertos (ORFs) flanqueados por rexións non traducidas 5′ e 3′ de 265 e 342 nucleótidos, respectivamente (Figura 1).
See Table 1.
See Table 1.
See Figure 1.
Os virións adquiriron unha envoltura ao evaxinarse nas cisternas e formaron partículas principalmente esféricas, ás veces pleomórficas que como media son de 78 nm de diámetro (Figura 1A).
Os diámetros das partículas van de 50 a 150 nm, excluíndo as espículas, con diámetros medios das partículas de 82 a 94 nm; Ver tamén a Figura 1 para a dobre cuberta.
Non obstante, a interacción entre a proteína S e o receptor segue sendo o principal, se non o único, determinante do rango de especies hóspedes do coronavirus e tropismo de tecidos.
Diferentes cepas do SARS-CoV illadas de varios hóspedes varían nas súas afinidades de unión ao ACE2 humano e en consecuencia na súa infectividade das células humanas (Fig. 6b)
See section: Virion Structure.
Ver Figura 4c.
Ver Figura 10.
Ver acción: Ciclo vital do coronavirus – Adhesión e entrada
Ver Figura 2.
O SARS-CoV pode secuestrar dous sistemas proteolíticos celulares para asegurarse dun axeitado procesamento da súa proteína S. A clivaxe de SARS-S pode ser facilitado pola catepsina L, unha protease dependente de pH endo-/lisosómica da célula hóspede, despois da captación de virións nos endosomas celulares diana. Alternativamente, as serina proteases transmembrana de tipo II (TTSPs) TMPRSS2 e HAT poden activar SARS-S, presumiblemente por clivaxe da SARS-S en ou preto da superficie celular, e a activación da SARS-S por TMPRSS2 permite unha entrada na célula independente da catepsina L.
S é inactivada e clivada dando as subunidades S1 e S2 por outras proteases, como as proteases transmembrana serina 2 (TMPRSS2) e TMPRSS11D, que permiten unha entrada do virus non endosómica pola superficie celular na membrana plasmática.
See Table 2.
Ver Figura 8.
See section: Replicase Protein Expression
Finalmente, estes resultados, combinados cos dos traballos previos, suxiren que os CoVs codifican polo menos tres proteínas implicadas na fidelidade (nsp12-RdRp, nsp14-ExoN e nsp10), que soportan a ensamblaxe dun complexo multiproteico replicase-fidelidade, como se describiu previamente.
See section: Corona Life Cycle – Replication and Transcription
Ver Figura 1.
Ver sección: Ciclo de vida dos coronavirus – Ensamblaxe e liberación
See Figure 2.
See Table 1.
