Analysis of information sources in references of the Wikipedia article "Xeometría" in Galician language version.
Ningún outro libro, agás a Biblia, foi tan amplamente usado...
Tres científicos, Ibn Al-Haytham, Khayyam, e Al-Tusi, fixeron as contribucións máis considerábeis a esta rama da xeometría cuxa importancia foi plenamente recoñecida no século XIX. En esencia, as súas proposicións concernentes ás propiedades dos cuadriláteros que consideran, asumindo que algún dos ángulos desas figuras fora agudo ou obtuso, englobaban uns poucos teoremas iniciais das xeometrías hiperbólica e elíptica. As súas outras propostas mostraban que varias afirmacións xeométricas eran equivalentes ao quinto postulado de Euclides. É extremadamente importante que estes estudosos estableceran a conexión mutua entre este postulado e a suma dos ángulos dun triángulo e un cuadrilátero. A través dos seus traballos sobre a teoría de rectas paralelas, os matemáticos árabes influenciaron directamente as relevantes investigacións dos seus colegas europeos. O primeiro intento europeo de probar o postulado das rectas paralelas – feito por Witelo, o científico polaco do século XIII, mentres revisaba o Libro de Óptica de Ibn al-Haytham (Kitab al-Manazir) – estaba sen dúbida inspirado por fontes árabes. As demostracións propostas no século XIV polo sabio xudeu Levi ben Gerson quen viviu no sur de Francia, e polo anteriormente mencionado Afonso desde España, aproximábanse moito á demostración de Ibn al-Haytham. Antes, tiñamos demostrado que a Exposición Pseudo-Tusi de Euclides estimulou os estudos da teoría de liñas paralelas de J. Wallis e G. Saccheri
