«Մեր քաղաքական համակարգն արդիականացման անհրաժեշտություն ունի՝ տարածաշրջանում գոյատևման համար։ Տնտեսական փոփոխությունից բացի նաև ռազմական փոփոխության կարիք կա։ Ինչո՞ւ, որովհետև այն, ինչ ունենք, մեզ թույլ է տալիս պատերազմել թշնամու դեմ չորրորդ սերնդի պատերազմի մակարդակով»,-ասաց նա և նշեց, թե մինչդեռ, ըստ նրա, արդեն աշխարհը պատերազմում է 6-րդ սերնդի պատերազմի մակարդակով։ Չորրորդ սերնդի պատերազմը, ըստ նրա, 41-45թթ-ին հարիր ավտոմատացված պատերազմն է։ «Մենք այդ պատերազմի մակարդակի վրա ենք, ցավոք սրտի, և մեր ամբողջ տակտիկան, օպերատիվ արվեստը, դեռ այդտեղ է»,-ասաց նա։ ԱՐՑԱԽՊՐԵՍ։ 15 ապրիլի, 2016, ժ. 16:16, «Մենք պետք է բանակ-ազգ լինենք և անցնենք ռազմարդյունաբերական նոր մակարդակի. պահեստազորի գնդապետ»։ Ռազմական պատմաբան, պահեստազորի գնդապետ Մնացական Խաչատրյանի համոզմամբ՝ պատերազմը լակմուսի թուղթ է, որը շատ բան է ցույց տալիս:[5]
azg.am
6-ՐԴ ՍԵՐՆԴԻ ՊԱՏԵՐԱԶՄՆԵՐ։ 1-ին մաս։ ՄՆԱՑԱԿԱՆ Ռ. ԽԱՉԱՏՐԵԱՆ, Ռազմական պատմաբան։ «Ազգ» շաբաթաթերթ, 2016-04-29։ [1]Արխիվացված 2020-10-20 Wayback Machine
hayacq.am
Ռազմական փորձագետների կանխատեսումները` ապագայի պատերազմների վերաբերյալ։ «Հայցք»․ամ։ [6]
Russia’s adoption of high-technology assets aims to increase a broad spectrum of military capabilities, but it does not seek to emulate its foreign counterparts or to risk becoming involved in a post–Cold War variant of an arms race. Moscow’s experimentation with cruise missiles during operations in Syria fits into long-known Russian military theoretical works concerning the evolution of modern and future warfare, defined in this context as “sixth-generation” warfare, with its highest form being “non-contact.” The particular origins and leading Russian military advocates of such concepts reveal how high-precision strikes fit naturally into modern Russian military thought and doctrine.
While considerable interest among Western analysts of Russia’s military modernization has focused on the speeches and published articles of the chief of the General Staff, Army General Valery Gerasimov, his comments on the role of the military in operations in Syria since September 2015 are replete with an emphasis on the “limited” application of hard power, culminating in articulating this as an emerging “strategy of limited actions,” in such conflicts. Gerasimov has also referred to “non-contact” warfare and the employment of high-precision weapons systems.
Although most of Russia’s military operations in Syria, with the Aerospace Forces in the lead role, centered around more traditional methods of support of the Syrian Arab Army (SAA), a smaller but important element was the Russian Armed Forces’ novel use of high-precision strikes in an operational environment. From Moscow’s perspective, this was judged as a success and allowed teething issues to be addressed, while further developing such advanced capabilities.
An underestimated aspect of the “high-precision” experimentation during these operations also relates to the use of unguided munitions; this was corrected to increase the accuracy of bombing using advanced Russian navigational-attack computer systems onboard aircraft and helicopters through the SVP-24 and its variants. In combat, these systems enabled performance akin to but not equal to precision strikes, and was undoubtedly more cost-effective. This is likely to prove to be a component part of Russian air operations in future conflicts.
While Russia has tried and tested this nascent “non-contact” warfare capability in its operations in Syria, it did so in ways to support ongoing complex operations, as well as to test and refine the use of these systems. Moreover, by successfully deploying and exploiting such high-precision strikes in a conflict, the political leadership was further persuaded of the need for additional and consistent state investment in these capabilities. Those added investments includes the development of hypersonic cruise missiles in the State Armaments Program to 2027, reportedly capable of overcoming any adversary’s air defenses. Equally, these precision weapons play a pivotal role in the conventional hard-power dimension of the 2014 Military Doctrine—the commitment to developing “non-nuclear” or “pre-nuclear” deterrence. Thus, Russia’s dedication to diversifying and deepening the role of high-precision strike weapons in its military inventory is assured a long-term place in Moscow’s defense planning and procurement priorities. [2]
