Diagraphum in manuscripto tuscianense XII saeculi utitur letteras Γ, A, B, C, D, E, itaque hexachordum durum incipiens ab Gamma ut (CH-CObodmer cod. 77, f. 37v). Serus scriptor addebat imaginem manus apud marginem. Ecce etiam diagramma solmisationis in pagina 191 codicis montecass. 318.
web.archive.org
Diagraphum in manuscripto tuscianense XII saeculi utitur letteras Γ, A, B, C, D, E, itaque hexachordum durum incipiens ab Gamma ut (CH-CObodmer cod. 77, f. 37v). Serus scriptor addebat imaginem manus apud marginem. Ecce etiam diagramma solmisationis in pagina 191 codicis montecass. 318.
wikipedia.org
it.wikipedia.org
Posterior erat etiam versionem primi versus incipiens «Domine», inde syllaba Do erat usa apud solmisationem septem syllabarum do, re, mi, fa, sol, la, si secundum Opinioni de' cantori antichi, e moderni a Piero Francesco Tosi, sed non debet confusa esse cum methodo mediaevale apud Guidonem. Guido utebatur septem notis A, B, C, D, E, F, G, sed sine confusione cum sex vocibus hexachordi.
woerterbuchnetz.de
Verbum phthongus sive phthongos (gr. ὁ φθόγγος, «vox») est usum solum singulariter a Guidone («ita in harmonia sunt phtongi» cap. XV Micrologi). Phthongus dicitur per unam notam quam elementum in musica si est positum loco memoriae ut certus articulus mani Guidonianae vel certa tasta tabulae lyrae vel certum punctum divisionis monochordis. Verbum «vox» quam elementum hexachordi verisimile est interpretationem latinam verbi graeci «phthongus». Verbum «phthongus» apud Lexicon musicum Latinum medii aevi.
