Elmar Seebold, 'Die Friesen im Zeugnis antiker und spätantiker Autoren', in: Horst Haider Munske et al. (red.), Handbuch des Friesischen, Tübingen 2001, p. 479-486. Dez., 'Die Herkunft der Franken, Friesen und Sachsen', in: Ernst Taayke et al. (red.), Essays on the Early Franks, Eelde 2003, p. 24-34.
Knottnerus en Nijdam, 'Koning voor eens en altijd', p. 18. De Widsith noemt in éen adem tevens de Frumtingum. Volgens Kemp Malone (ed.), Widsidth, 1962, p. 152, worden hiermee de aanhangers van koning Framta van de Sueven in Spanje bedoeld, waarvan de naam kennelijk in het rijmschema past. Vgl. ook Proto-Germaans *frumingaz 'allereersten', waaruit Middelhoogduits vrom.
Maurits Gysseling, Toponymisch Woordenboek van België, Nederland, Luxemburg, Noord-Frankrijk en West-Duitsland (vóór 1226), Brusssel 1960, dl. 2, p. 1099. Donald A. White, Litus saxonicum: The British Saxon Shore in Scholarship and History, Madison, WI 1961, p. 70-71. De Widsith noemt de Swæfe aan de Eidermonding, waar zij de plek van de Angelen zouden hebben ingenomen.
Knottnerus en Nijdam, 'Koning voor eens en altijd', p. 18. De Widsith noemt in éen adem tevens de Frumtingum. Volgens Kemp Malone (ed.), Widsidth, 1962, p. 152, worden hiermee de aanhangers van koning Framta van de Sueven in Spanje bedoeld, waarvan de naam kennelijk in het rijmschema past. Vgl. ook Proto-Germaans *frumingaz 'allereersten', waaruit Middelhoogduits vrom.
rug.nl
ugp.rug.nl
Krogmann, Willy (1964). Der Name der Friesen. Us Wurk 13: 18-42, met 'Nachtrag' in: Us Wurk 25 (1976), p. 70-72.
