Churchward citeert hier een man die zichzelf benoemde als Paul Schliemann. Hij claimde de kleinzoon te zijn van de beroemde archeoloog Heinrich Schliemann. Hij zou een aantal door zijn grootvader gevonden voorwerpen in zijn bezit hebben die uit Atlantis afkomstig waren. In zijn publicatie vertelt hij over zijn reizen naar Azie, Midden- en Zuid-Amerika en over zijn verdere speurtochten naar Atlantis. In Lhasa vindt hij een 2000 jaar oude oude inscriptie van de Chaldeeën in de Oude Boeddhistische tempel. (De Chaldeeën verdwijnen als volk en entiteit in de zesde eeuw v. Chr. Het boeddhisme werd eind zevende eeuw na Chr. in Tibet geïntroduceerd en de eerste tempel dateert van de achtste eeuw.) Het verhaal wordt als How I Found the Lost Atlantis, The Source of All Civilization op 20 oktober 1912 gepubliceerd in het dagblad New York American. ( Hier is het artikel in een versie met illustraties van de voorwerpen die uit Atlantis afkomstig zouden zijn, alsmede een illustratie van een duikpak voor een geplande speurtocht naar overige schatten van Atlantis.) De meeste auteurs die over dit voorval hebben gepubliceerd gaan uit van een grap van een van de redacteuren van het blad. In de Amerikaanse persgeschiedenis wordt het artikel gezien als een hoax. De man die zichzelf Paul Schliemann noemde verdween kort na de publicatie in de vergetelheid en er werd nooit meer iets van hem vernomen. Dit alles belemmerde Churchward niet om uit het artikel te citeren. Gearchiveerd op 2 maart 2023.
sacred-texts.com
Churchward citeert hier een man die zichzelf benoemde als Paul Schliemann. Hij claimde de kleinzoon te zijn van de beroemde archeoloog Heinrich Schliemann. Hij zou een aantal door zijn grootvader gevonden voorwerpen in zijn bezit hebben die uit Atlantis afkomstig waren. In zijn publicatie vertelt hij over zijn reizen naar Azie, Midden- en Zuid-Amerika en over zijn verdere speurtochten naar Atlantis. In Lhasa vindt hij een 2000 jaar oude oude inscriptie van de Chaldeeën in de Oude Boeddhistische tempel. (De Chaldeeën verdwijnen als volk en entiteit in de zesde eeuw v. Chr. Het boeddhisme werd eind zevende eeuw na Chr. in Tibet geïntroduceerd en de eerste tempel dateert van de achtste eeuw.) Het verhaal wordt als How I Found the Lost Atlantis, The Source of All Civilization op 20 oktober 1912 gepubliceerd in het dagblad New York American. ( Hier is het artikel in een versie met illustraties van de voorwerpen die uit Atlantis afkomstig zouden zijn, alsmede een illustratie van een duikpak voor een geplande speurtocht naar overige schatten van Atlantis.) De meeste auteurs die over dit voorval hebben gepubliceerd gaan uit van een grap van een van de redacteuren van het blad. In de Amerikaanse persgeschiedenis wordt het artikel gezien als een hoax. De man die zichzelf Paul Schliemann noemde verdween kort na de publicatie in de vergetelheid en er werd nooit meer iets van hem vernomen. Dit alles belemmerde Churchward niet om uit het artikel te citeren. Gearchiveerd op 2 maart 2023.
web.archive.org
Churchward citeert hier een man die zichzelf benoemde als Paul Schliemann. Hij claimde de kleinzoon te zijn van de beroemde archeoloog Heinrich Schliemann. Hij zou een aantal door zijn grootvader gevonden voorwerpen in zijn bezit hebben die uit Atlantis afkomstig waren. In zijn publicatie vertelt hij over zijn reizen naar Azie, Midden- en Zuid-Amerika en over zijn verdere speurtochten naar Atlantis. In Lhasa vindt hij een 2000 jaar oude oude inscriptie van de Chaldeeën in de Oude Boeddhistische tempel. (De Chaldeeën verdwijnen als volk en entiteit in de zesde eeuw v. Chr. Het boeddhisme werd eind zevende eeuw na Chr. in Tibet geïntroduceerd en de eerste tempel dateert van de achtste eeuw.) Het verhaal wordt als How I Found the Lost Atlantis, The Source of All Civilization op 20 oktober 1912 gepubliceerd in het dagblad New York American. ( Hier is het artikel in een versie met illustraties van de voorwerpen die uit Atlantis afkomstig zouden zijn, alsmede een illustratie van een duikpak voor een geplande speurtocht naar overige schatten van Atlantis.) De meeste auteurs die over dit voorval hebben gepubliceerd gaan uit van een grap van een van de redacteuren van het blad. In de Amerikaanse persgeschiedenis wordt het artikel gezien als een hoax. De man die zichzelf Paul Schliemann noemde verdween kort na de publicatie in de vergetelheid en er werd nooit meer iets van hem vernomen. Dit alles belemmerde Churchward niet om uit het artikel te citeren. Gearchiveerd op 2 maart 2023.
