G. Alföldy, Bricht der Schweigsame sein Schweigen? Eine Grabinschrift aus Rom, in Mitteilungen des deutschen archeologischen Instituts. Römische Abteilung 102 (1995), pp 251-268. CIL VI 41106 = CIL VI 1576 = AE 1995, 92 = AE 2000, 160.
Dit is tenminste de overheersende visie sinds de Franse Revolutie: Giuseppe Toffanin onderkent doorheen de geschiedenis twee kampen: de rode tacitisten, die Tacitus aangrijpen om hun republikeinse gevoelens te ventileren en de zwarte tacitisten, die in Tacitus vooral een handleiding zien om een monarchie tot een goed einde te brengen. Vanaf de renaissance, toen Tacitus' geschriften weer werden bestudeerd, tot in de vroege Verlichting vindt men beroemde voorbeelden van beide "kleuren" van Tacitus-aanhangers: Francesco Guicciardini en Diderot kunnen als voorbeelden van het zwarte tacitisme worden genoemd, terwijl men Machiavelli's geschriften dan weer in twee richtingen kan interpreteren: zwart tacitisme in De vorst; rood tacitisme in de Discorsi. Voor bibliografische verwijzingen: zie het "Tacitean studies" artikel op de Engelstalige Wikipedia.