Geoffrey Wigoder, G.G. (ed.). «Return to Zion». The New Encyclopedia of Judaism (via Answers.Com) (The Jerusalem Publishing House). Henta 27. september 2014.
I 1996 vart det innført direkte val av statsministeren, men ein var ikkje nøgd med systemet, og ein gjekk attende til det gamle. Sjå «Israel's election process explained». BBC News. 23. januar 2003. Henta 27. september 2014.
«Herren din Gud vil føra deg til det landet fedrane dine tok, og du skal ta det på nytt. Og han skal gjera vel imot deg og gjera deg endå meir talrik enn fedrane dine..» 5. MOS 30:5.
«Men vender de om til meg og held boda mine og lever etter dei, om de så er drivne bort der himmelen endar, skal eg samla dykk og føra dykk til den staden eg har valt til bustad for namnet mitt.» Nehemja 1:9.
Jerusalemlova seier «Jerusalem, heil og samla, er hovudstaden i Israel» og byen tener som setet for regjeringa, heimstaden til presidenten, regjeringskontora, høgsteretten og parlamentet. Tryggingsrådet i Dei sameinte nasjonane sin resolusjon 478 (20. august 1980) erklærte Jerusalemlova «ugyldig» og bad medlemslanda trekkje attende diplomatar frå Jerusalem. Dei sameinte nasjonane og alle medlemsslanda har nekta å godta Jerusalemlova (sjå {{Harvard citation no brackets|Kellerman|1993|p=140) og har halde ambassadane sine i andre byar som Tel Aviv, Ramat Gan og Herzliya (sjå CIA FactbookArkivert 2018-12-24 ved Wayback Machine. og Kart over Israel). Dei palestinske styresmaktene ser Aust-Jerusalem som hovudstaden i ein framtidig palestinsk stat. Den endelege statusen til byen må avgjerast i forhandlingar mellom Israel og palestinske styresmakter. (sjå «Negotiating Jerusalem,» Palestine–Israel Journal).
«Israel». The World Factbook. Central Intelligence Agency. 20. november 2012. Arkivert frå originalen 24. desember 2018. Henta 26. september 2014.
Roberts 1990, s. 60 Sjølv om Aust-Jerusalem og Golanhøgdene har vore ført inn under direkte israelske lov, er desse områda internasjonalt rekna som okkuperte, og statusen deira er i høve internasjonale lover den same som for Vestbreidda og Gaza. Roberts, Adam (1990). «Prolonged Military Occupation: The Israeli-Occupied Territories Since 1967». The American Journal of International Law (American Society of International Law) 84 (1): 44–103. JSTOR2203016. doi:10.2307/2203016.
doingbusiness.org
«Economy Rankings». Ease of Doing Business. World Bank. Henta 27. september 2014.
dover.idf.il
«Historie: 1948». Det israelske forsvaret. 2007. Henta 27. september 2014.
Rosenzweig 1997, s. 1 «Zionism, the urge of the Jewish people to return to Palestine, is almost as ancient as the Jewish diaspora itself. Some Talmudic statements ... Almost a millennium later, the poet and philosopher Yehuda Halevi ... In the 1700th Century...» Rosenzweig, Rafael (1997). The Economic Consequences of Zionism. T Brill Academic Publishers. ISBN90-04-09147-5.
guardian.co.uk
Walker, Peter (21. mai 2008). «Olmert confirms peace talks with Syria». The Guardian (London). Henta 21. mai 2008. «Israel and Syria are holding indirect peace talks, with Turkey acting as a mediator ...»
«Popular Opinion». The Palestina Post (Jerusalem). 7. desember 1947. s. 1.
jstor.org
Roberts 1990, s. 60 Sjølv om Aust-Jerusalem og Golanhøgdene har vore ført inn under direkte israelske lov, er desse områda internasjonalt rekna som okkuperte, og statusen deira er i høve internasjonale lover den same som for Vestbreidda og Gaza. Roberts, Adam (1990). «Prolonged Military Occupation: The Israeli-Occupied Territories Since 1967». The American Journal of International Law (American Society of International Law) 84 (1): 44–103. JSTOR2203016. doi:10.2307/2203016.
«Då sa mannen: «Du skal ikkje lenger heita Jakob. Israel skal vera namnet ditt, for du har kjempa med Gud og menneske og vunne.».» (1. mosebok, 32:28, 35:10). Sjå òg Hosea 12:5.
«Israel». International Olympic Committee. Henta 26. september 2014.
palestine-studies.org
Shaw, J. V. W. (January 1991) [1946]. «Chapter VI: Population». A Survey of Palestine. Volume I: Prepared in December 1945 and January 1946 for the information of the Anglo-American Committee of Inquiry (Reprint utg.). Washington, D.C.: Institute for Palestine Studies. s. 148. ISBN978-0-88728-213-3. OCLC22345421. Lay summary.
Jerusalemlova seier «Jerusalem, heil og samla, er hovudstaden i Israel» og byen tener som setet for regjeringa, heimstaden til presidenten, regjeringskontora, høgsteretten og parlamentet. Tryggingsrådet i Dei sameinte nasjonane sin resolusjon 478 (20. august 1980) erklærte Jerusalemlova «ugyldig» og bad medlemslanda trekkje attende diplomatar frå Jerusalem. Dei sameinte nasjonane og alle medlemsslanda har nekta å godta Jerusalemlova (sjå {{Harvard citation no brackets|Kellerman|1993|p=140) og har halde ambassadane sine i andre byar som Tel Aviv, Ramat Gan og Herzliya (sjå CIA FactbookArkivert 2018-12-24 ved Wayback Machine. og Kart over Israel). Dei palestinske styresmaktene ser Aust-Jerusalem som hovudstaden i ein framtidig palestinsk stat. Den endelege statusen til byen må avgjerast i forhandlingar mellom Israel og palestinske styresmakter. (sjå «Negotiating Jerusalem,» Palestine–Israel Journal).
pqarchiver.com
pqasb.pqarchiver.com
Ginsburg, Mitch (28. mai 2007). «A Hotter Holy Land». The Jerusalem Report. Arkivert frå originalen 4. mai 2012. Henta 26. september 2014.
Jerusalemlova seier «Jerusalem, heil og samla, er hovudstaden i Israel» og byen tener som setet for regjeringa, heimstaden til presidenten, regjeringskontora, høgsteretten og parlamentet. Tryggingsrådet i Dei sameinte nasjonane sin resolusjon 478 (20. august 1980) erklærte Jerusalemlova «ugyldig» og bad medlemslanda trekkje attende diplomatar frå Jerusalem. Dei sameinte nasjonane og alle medlemsslanda har nekta å godta Jerusalemlova (sjå {{Harvard citation no brackets|Kellerman|1993|p=140) og har halde ambassadane sine i andre byar som Tel Aviv, Ramat Gan og Herzliya (sjå CIA FactbookArkivert 2018-12-24 ved Wayback Machine. og Kart over Israel). Dei palestinske styresmaktene ser Aust-Jerusalem som hovudstaden i ein framtidig palestinsk stat. Den endelege statusen til byen må avgjerast i forhandlingar mellom Israel og palestinske styresmakter. (sjå «Negotiating Jerusalem,» Palestine–Israel Journal).
«The status of Jerusalem»(PDF). The Question of Palestine & the United Nations. United Nations Department of Public Information.
«Background Information». 2005 Review Conference of the Parties to the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons (NPT). Dei sameinte nasjonane. 27. mai 2005. Henta 9. april 2012.
«Global Education Digest 2011»(PDF). UNESCO Institute for Statistics. Dei sameinte nasjonane Educational, Scientific and Cultural Organization. 2011. s. 223. Arkivert frå originalen(PDF) 24. juni 2016. Henta 18. oktober 2012.
Lehmann, Clayton Miles (18. januar 2007). «Palestine». Encyclopedia of the Roman Provinces. University of South Dakota. Henta 26. september 2014.[daud lenkje]
Diehl, Jackson (27. september 2004). «From Jenin To Fallujah?». The Washington Post. Henta 26. september 2014.
Krauthammer, Charles (18. juni 2004). «Israel's Intifada Victory». The Washington Post. Henta 26. september 2014.
web.archive.org
Jerusalemlova seier «Jerusalem, heil og samla, er hovudstaden i Israel» og byen tener som setet for regjeringa, heimstaden til presidenten, regjeringskontora, høgsteretten og parlamentet. Tryggingsrådet i Dei sameinte nasjonane sin resolusjon 478 (20. august 1980) erklærte Jerusalemlova «ugyldig» og bad medlemslanda trekkje attende diplomatar frå Jerusalem. Dei sameinte nasjonane og alle medlemsslanda har nekta å godta Jerusalemlova (sjå {{Harvard citation no brackets|Kellerman|1993|p=140) og har halde ambassadane sine i andre byar som Tel Aviv, Ramat Gan og Herzliya (sjå CIA FactbookArkivert 2018-12-24 ved Wayback Machine. og Kart over Israel). Dei palestinske styresmaktene ser Aust-Jerusalem som hovudstaden i ein framtidig palestinsk stat. Den endelege statusen til byen må avgjerast i forhandlingar mellom Israel og palestinske styresmakter. (sjå «Negotiating Jerusalem,» Palestine–Israel Journal).
«Israel». The World Factbook. Central Intelligence Agency. 20. november 2012. Arkivert frå originalen 24. desember 2018. Henta 26. september 2014.
«Israel». Freedom i World. Freedom House. 2008. Arkivert frå originalen 23. juni 2012. Henta 26. september 2014.
«Global Education Digest 2011»(PDF). UNESCO Institute for Statistics. Dei sameinte nasjonane Educational, Scientific and Cultural Organization. 2011. s. 223. Arkivert frå originalen(PDF) 24. juni 2016. Henta 18. oktober 2012.
Shaw, J. V. W. (January 1991) [1946]. «Chapter VI: Population». A Survey of Palestine. Volume I: Prepared in December 1945 and January 1946 for the information of the Anglo-American Committee of Inquiry (Reprint utg.). Washington, D.C.: Institute for Palestine Studies. s. 148. ISBN978-0-88728-213-3. OCLC22345421. Lay summary.
