Pochodzenie ojca Anny antiocheńskiej z burgundzkiego rodu Donzy na podstawie źródeł z epoki ustalił Gustave Schlumberger (G. Schlumberger, Renaud de Châtillon, prince d'Antioche, seigneur de la terre d'Outre-Jourdain, Paris 1898, s. 3–4). Herbem członków rodu Donzy w tym okresie były w błękitnym polu trzy złote szyszki sosnowe. Musée de Versailles: Salles des Croisades (1844) – Armes: blasons et parfois cimier. Première Croisade (nr 133. Geoffroy, baron de Donzy) [data dostępu 2012-01-09]; Guy Coquille (1523–1603), Les oeuvres de maistre Guy Coquille, sieur de Romenay, t. I, Bordeaux 1703, s. 356; S. de Sainte-Marthe (1571–1650), Histoire généalogique de la Maison de France, Paris 1647, s. 636.
Chronique d'Ernoul et de Bernard le Trésorier, wyd. M. L. Mas Latrie, Paris 1871, s. 22; Petri Blesensis tractatus duo: Passio Raginaldi principis Antiochie [w:] Corpus Christianorum. Continuatio Mediaevalis, t. 194, wyd. R. B. C. Huygens, Turnhout 2002, s. 42 – Informacje XII-wiecznych kronikarzy o krewnych Renalda z Châtillon. J. Richard, Aux origines d'un grand lignage: des palladii Renaud de Châtillon [w:] Media in Francia, Paris 1989, s. 409–418 – Wywód rodowodowy i związki krewniacze Renalda z Châtillon; Seigneurs de Donzy & Vergy [data dostępu 2012-01-09], Burgundy Duchy, Nobility [data dostępu 2012-01-09] – Krewni królowej Anny, członkowie rodów burgundzkich władających Châtillon, Gien, Semur i Bourbon.
free.fr
racineshistoire.free.fr
Chronique d'Ernoul et de Bernard le Trésorier, wyd. M. L. Mas Latrie, Paris 1871, s. 22; Petri Blesensis tractatus duo: Passio Raginaldi principis Antiochie [w:] Corpus Christianorum. Continuatio Mediaevalis, t. 194, wyd. R. B. C. Huygens, Turnhout 2002, s. 42 – Informacje XII-wiecznych kronikarzy o krewnych Renalda z Châtillon. J. Richard, Aux origines d'un grand lignage: des palladii Renaud de Châtillon [w:] Media in Francia, Paris 1989, s. 409–418 – Wywód rodowodowy i związki krewniacze Renalda z Châtillon; Seigneurs de Donzy & Vergy [data dostępu 2012-01-09], Burgundy Duchy, Nobility [data dostępu 2012-01-09] – Krewni królowej Anny, członkowie rodów burgundzkich władających Châtillon, Gien, Semur i Bourbon.
niif.hu
mek.niif.hu
I. Hankó, Királyaink tömegsírban, Budapest 2004. Annie przypisuje się jeszcze siódme dziecko – nieznaną z imienia córkę. K. Éry, A.Marcsik, J. Nemeskéri, F. Szalai, Embertani vizsgálatok III. Béla és Antiochiai Anna földi maradványán [w:] 150 éve történt? III. Béla és Antiochiai Anna sírjának fellelése, Székesfehérvár 1999, s. 11.
I. Hankó, Királyaink tömegsírban, Budapest 2004. Opierając się na XVII-wiecznych badaniach Du Cange'a, który wywodził ojca Anny antiocheńskiej z szampańskiego rodu z Châtillon-sur-Marne, na sarkofagu królowej umieszczono herb Châtillonów. Obecnie przynależność rodowa Anny i jej ojca określana jest inaczej.
G. Lukács, La Hongrie et la civilisation, Paris 1929, s. 362, il. s. 368; É, Kovács, III. Béla és Antiochiai Anna halotti jelvényei, "Művészettörténeti Értesítő" XXI, 1972, s. 1–14; E. Sipos, Textiltöredékek Antiochiai Anna sírjából [w:] 150 éve történt... III. Béla és Antiochiai Anna sírjának fellelése, Székesfehérvár 1999, s. 60–68; I. Hankó, Királyaink tömegsírban, Budapest 2004. Od roku 2005 trwa dyskusja nad podstawą identyfikacji szczątków, którą zapoczątkowali Endre Tóth i Kinga Éry. Wymienia się drugą parę małżeńską, która mogła być pochowana w sarkofagach odkrytych w 1848 roku – Kolomana I Uczonego i królową Buzillę z rodu Hauteville. E. Tóth, III. Béla vagy Kálmán? (A székesfehérvári királysír azonosításáról), "Folia Archaeologica", LII, 2005–2006, s. 146-158. E. Tóth, III. Béla vagy Kálmán? - A székesfehérvári királysír, Rubicon Online [data dostępu 2013-08-02]. Polemika z tą teorią, np. G. Kajtor, III. Béla nem Könyves Kálmán, Székesfehérvár 2008 [data dostępu 2012-01-09]
I. Hankó, Királyaink tömegsírban, Budapest 2004 – Wzrost królowej Anny obliczono jedynie na podstawie wymiarów kości długich. Pomiar długości całego szkieletu Anny w 1848 roku dał wynik o kilka centymetrów większy - za życia królowa miała co najmniej 163 cm wzrostu.
np. M. Wertner, Az Árpádok családi története, Nagy-Becskerek 1892, s. 356; I. Hankó, Királyaink tömegsírban, Budapest 2004 – rok 1183.
L. Garland, A. Stone, Maria Porphyrogenita, daughter of Manuel I Comnenus [w:] De Imperatoribus Romanis: An Online Encyclopedia of Roman Rulers and Their Families 2006 [data dostępu 2012-01-09] – Dopiero wówczas Agnieszka miała zjawić się z wizytą na dworze cesarzowej Marii, towarzysząc bratu Boemundowi III
G. Lukács, La Hongrie et la civilisation, Paris 1929, s. 362, il. s. 368; É, Kovács, III. Béla és Antiochiai Anna halotti jelvényei, "Művészettörténeti Értesítő" XXI, 1972, s. 1–14; E. Sipos, Textiltöredékek Antiochiai Anna sírjából [w:] 150 éve történt... III. Béla és Antiochiai Anna sírjának fellelése, Székesfehérvár 1999, s. 60–68; I. Hankó, Királyaink tömegsírban, Budapest 2004. Od roku 2005 trwa dyskusja nad podstawą identyfikacji szczątków, którą zapoczątkowali Endre Tóth i Kinga Éry. Wymienia się drugą parę małżeńską, która mogła być pochowana w sarkofagach odkrytych w 1848 roku – Kolomana I Uczonego i królową Buzillę z rodu Hauteville. E. Tóth, III. Béla vagy Kálmán? (A székesfehérvári királysír azonosításáról), "Folia Archaeologica", LII, 2005–2006, s. 146-158. E. Tóth, III. Béla vagy Kálmán? - A székesfehérvári királysír, Rubicon Online [data dostępu 2013-08-02]. Polemika z tą teorią, np. G. Kajtor, III. Béla nem Könyves Kálmán, Székesfehérvár 2008 [data dostępu 2012-01-09]
.svg){kind=link}