[1]
Maciej Urbanowski, „Nie ujrzę płomiennych piasków wyssanej przez słonce Sahary”. Szkic do portretu Kazimierza Hałaburdy, „Pamiętnik Literacki” 1996, nr 3, s. 131–153.
Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 października 2010 r. w sprawie ustanowienia roku 2011 Rokiem Czesława Miłosza (M.P. z 2010 r. nr 74, poz. 929).
A. Srebrakowski, Wileńscy „Włóczędzy”, Wrocław 1997, s. 15. hist.uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-01)].; Patrz także: B. Tarnowska, „A krain tośmy co niemiara zjeździli...”. Żagaryści w Akademickim Klubie Włóczęgów Wileńskich, [w:] Żagary – środowisko kulturowe grupy literackiej, pod red. T. Bujnickiego i J. Fazana, Kraków 2009, s. 64–81; B. Tarnowska, Pamięć nieobecnych. (Legenda Akademickiego Klubu Włóczęgów Wileńskich w twórczości Czesława Miłosza), [w:] Życie literackie Wilna i Wileńszczyzny w XIX i XX wieku, pod red. T. Bujnickiego i A. Romanowskiego, Kraków 2000, s. 229–240.
A. Srebrakowski, Wileńscy „Włóczędzy”, Wrocław 1997, s. 15. hist.uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-01)].; Patrz także: B. Tarnowska, „A krain tośmy co niemiara zjeździli...”. Żagaryści w Akademickim Klubie Włóczęgów Wileńskich, [w:] Żagary – środowisko kulturowe grupy literackiej, pod red. T. Bujnickiego i J. Fazana, Kraków 2009, s. 64–81; B. Tarnowska, Pamięć nieobecnych. (Legenda Akademickiego Klubu Włóczęgów Wileńskich w twórczości Czesława Miłosza), [w:] Życie literackie Wilna i Wileńszczyzny w XIX i XX wieku, pod red. T. Bujnickiego i A. Romanowskiego, Kraków 2000, s. 229–240.
Miłosz Czesław, [w:] WładysławW.TyrańskiWładysławW., Kto jest kim w Krakowie. Lokalne władze, urzędy, instytucje, środowiska. Edukacja, zatrudnienie, pozycja zawodowa, działalność polityczna i społeczna, sympatie polityczne, rodzina, rozrywki i upodobania (dane z 1999 roku), Kraków: Krakowska Agencja Informacyjna, 2000, s. 225, ISBN 83-909309-2-7, OCLC47866363 [dostęp 2023-02-02].
