Dowody wydawały powiatowe (miejskie) komendy oraz komisariaty Milicji Obywatelskiej. Uchylanie się od posiadania dowodu zagrożone było aresztem do lat 2, używanie cudzego dowodu lub przewiezienie go za granicę więzieniem do lat 3. W rozporządzeniu wykonawczym z 20 marca 1952 (Dz.U. z 1952 r. nr 13, poz. 82) w załączniku zawierającym wzór ankiety za podanie fałszywych danych grożono odpowiedzialnością do 5 lat więzienia lub aresztu z art. 140 kodeksu karnego z 1932 o składaniu fałszywych zeznań mających służyć za dowód dla sądu lub innej władzy. W rzeczywistości miał tu zastosowanie art. 193 kodeksu o wyłudzaniu poświadczenia nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd urzędnika lub osoby publicznego zaufania (por. fałsz intelektualny), za co groziło więzienie lub areszt do lat 2.
Dz.U. z 1928 r. nr 32, poz. 309 ze zmianami wprowadzonymi ustawą z 15 marca 1932 (Dz.U. z 1932 r. nr 38, poz. 390). Zgodnie z art. 24 za podrabianie dokumentu lub podanie fałszywych danych przy jego wyrabianiu, używanie cudzych dokumentów lub użyczenie ich w tym celu groziła kara więzienia do roku albo/oraz grzywna do 10 tys. zł. Na równi z dokonaniem traktowane było usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo.
Art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz ustawy o działalności gospodarczej (Dz.U. z 1997 r. nr 113, poz. 733, z późn. zm.).
Art. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o czasowym posługiwaniu się dowodami osobistymi wydanymi przed dniem 1 stycznia 2001 (Dz.U. z 2007 r. nr 191, poz. 1363).
