„Istnienie klas związane jest po prostu z określonymi, historycznymi walkami w rozwoju produkcji, po drugie, że walka klasowa z konieczności prowadzi do dyktatury proletariatu, po trzecie, że dyktatura ta stanowi tylko przejście do zniesienia wszystkich klas i do społeczeństwa bezklasowego”Adam Ciołkosz: Róża Luksemburg a dyktatura proletariatu.
„Doświadczenie ZSSR i innych krajów socjalistycznych potwierdziło w całej pełni słuszność tezy teorii marksistowsko-leninowskiej, że procesy rewolucji socjalistycznej i budownictwa socjalistycznego opierają się na szeregu głównych prawidłowości właściwych wszystkim krajom wkraczającym na drogę socjalizmu… Do takich prawidłowości należą: kierowanie masami pracującymi przez klasę robotniczą, której trzonem jest partia marksistowsko-leninowska, w przeprowadzeniu rewolucji proletariackiej w tej czy innej formie i w ustanowieniu dyktatury proletariatu w tej czy innej formie”, „Deklaracja narady przedstawicieli partii komunistycznych i robotniczych krajów socjalistycznych, która odbyła się w Moskwie w dniach 14–16 listopada 1957 r.”, „Trybuna Ludu”, Warszawa, nr 323, dnia 22 listopada 1957 r., za: Adam Ciołkosz: Róża Luksemburg a dyktatura proletariatu.
„Między społeczeństwem kapitalistycznym a komunistycznym leży okres rewolucyjnego przeobrażenia pierwszego w drugie. Temu okresowi odpowiada też polityczny okres przejściowy i państwo tego okresu nie może być niczym innym jak tylko rewolucyjną dyktaturą proletariatu.” Karol Marks: Uwagi na marginesie programu Niemieckiej Partii Robotniczej (krytyka programu gotajskiego). 1875.
„Komuniści uważają za niegodne ukrywanie swych poglądów i zamiarów. Oświadczają oni otwarcie, że cele ich mogą być osiągnięte jedynie przez obalenie przemocą całego dotychczasowego ustroju społecznego. Niechaj drżą panujące klasy przed rewolucją komunistyczną.” Karol Marks, Fryderyk Engels: Manifest Partii Komunistyczne. 1848.
„Zwycięska strona musi utwierdzić swoje rządy środkami terroru skierowanego przeciwko reakcji. Czyż Komuna Paryska przetrwałaby choćby dzień gdyby nie użyła władzy uzbrojonych ludzi przeciwko burżuazji?” Friedrich Engels: On Authority. 1872.
„[Klasa pracująca] musi działać w taki sposób by duch rewolucyjny nie osłabł wkrótce po zwycięstwie. Wprost przeciwnie, musi się on utrzymywać jak najdłużej. Dlatego tak zwane wybryki, jak rzucanie na żer zemsty tłumu jednostek i budynków, z którymi wiążą się nienawistne wspomnienia, muszą nie tylko być tolerowane, ale ich kierunkiem należy sterować i nadawać im właściwy kierunek”Karol Marks: Address of the Central Committee to the Communist League. 1850.
