Fragment artykułu A new Vermeer Abrahama Brediusa z „Burlington Magazine”, 1937: It is a wonderful moment in the life of a lover of art when he finds himself suddenly confronted with a hitherto unknown painting by a great master, untouched, on the original canvas, and without any restoration, just as it left the painter’s studio! And what a picture! Neither the beautiful signature „I. V. Meer” (I. V. M. in monogram) nor the pointillé on the bread which Christ is blessing, is necessary to convince us that we have here a – I am inclined to say – the masterpiece of Johannes Vermeer of Delft, and, moreover, one of his largest works (1,29 m. by 1,17 m.), quite different from all his other paintings and yet every inch of Vermeer. Cytat za: http://web.archive.org/web/20090808191805/http://geocities.com/hanvanmeegerencollectie/anewvermeer.html
Frank Arnau twierdzi, że Van Meegeren przyznał się do sfałszowania 14 dzieł, z których 9 sprzedał (Frank Arnau, Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, 1966, s. 215). Natomiast The Unmasking oraz Van Meegeren’s Fake Vermeer’s podają 5 Vermeerów i 2 de Hoochy, a Luigi Guarnieri 6 Vermeerów i 2 de Hoochy.
worldcat.org
FrankF.WynneFrankF., To ja byłem Vermeerem, EwaE.Pankiewicz (tłum.), Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007, s. 90, ISBN 978-83-7510-024-2, OCLC749528468.
FrankF.WynneFrankF., To ja byłem Vermeerem, EwaE.Pankiewicz (tłum.), Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007, s. 242, ISBN 978-83-7510-024-2, OCLC749528468.
