Inną próbą wpłynięcia na włoską opinię publiczną przez wiedeńskie MSZ był na początku pierwszego urzędowania Buriána artykuł hr. Andrássy w „Neue Freie Presse” z 23 stycznia 1915, – Janusz Pajewski „Pierwsza Wojna Światowa 1914-1918“, (wydanie 2 poprawione), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1998, s. 321, „Neue Freie Presse” z 23 stycznia 1915.
Steven Tötösy de Zepetnek (opracowanie) "Nobilitashungariae: list of historical Surnames of the Hungarian Nobility. / A myagyar történelmi nemesség családneveinek listája", Purdue University Press, West Lafayette, 2010; [1].
„Z tego to aktu [aneksji Bośni i Hercegowiny] właśnie groziła 1909 owa wojna, z którą miałem do czynienia jako minister austriacki. Widocznym aktem uspokojenia Europy wschodniej i krajów anektowanych była podróż cesarska z 1910, urządzona przez mego poprzednika br. Buriana z wielkim skutkiem agitacyjnym i bez «wypadku», o jaki tam na południu nie trudno. Pojawienie się wiekowego monarchy o formach iście patrjarchalnych, podziałało wręcz entuzjastycznie na szerokie koła ludności... Na jak krótko miało to wszystko jednak mieć walor!” – Leon Biliński: Wspomnienia i dokumenty 1846-1922. Warszawa: Księgarnia F. Hoesicka, 1924. Brak numerów stron w książce, w tomie I: s. 235; tom 1.
„Po chwili zaczyna mi cesarz opowiadać, że hr. Aehrenthal chory bez nadziei, że cesarz musiał się zdecydować na nowego ministra spraw zagranicznych w osobie hr. Berchtolda, że ten jednak jest obywatelem węgierskim (mało zresztą mówiącym po węgiersku), że przeto minister finansów wspólny bar. Burian będzie musiał jako Węgier ustąpić, ażeby według zwyczaju między trzema ministrami wspólnymi: spr. zagranicznych, skarbu i wojny był tylko jeden Węgier a dwóch Austrjaków. Wskutek tego, dodał w przyspieszonym tonie: «werde ich Sie zum gemeinsamen Finanzminister ernennen».”, tj. „będę mianował Pana na wspólnego ministra finansów.” – Leon Biliński: Wspomnienia i dokumenty 1846-1922. Warszawa: Księgarnia F. Hoesicka, 1924. Brak numerów stron w książce, w tomie I: s. 227; tom 1. Miał tu też jak się zdaje znaczenie zwyczaj pewnej przemienności piastowania urzędów wspólnych przez Austriaków i Węgrów, ale Burian chyba nie był dobrze postrzegany w ministerstwie spraw zagranicznych, gdyż: „Hr. Aerenthal, chory na nieuleczalną chorobę «mleczną», [tj. białaczkę] konał przez cały styczeń 1912 r. przy zdrowych zmysłach i w gorliwej pracy i trosce o cesarza i Monarchję. Razu jednego odwiedził go hr. Stuergkh i zastał go leżącego na szeslongu w rozmyślaniach o przyszłości. Nagle Aerenthal się zrywa, dzwoni na urzędnika i każe mu natychmiast jechać do Schonbrunn, ażeby cesarzowi oświadczył co następuje: «Ja jestem Austrjakiem, po mojej śmierci musi być mianowany Węgier, wskutek tego bar. Burian jako Węgier nie może pozostać w rządzie; błagam przeto cesarza, by w miejsce Buriana raczył zamianować jedynego odpowiedniego na to miejsce kandydata, Bilińskiego!» ” – tamże, s. 230. W każdym razie do przeciwników Buriana zaliczał się według Leona Bilińskiego arcyks. Franciszek Ferdynand: „Toż gdym mu się przedstawiał jako tegoż następca. przyjął mnie pełen radości «że ten łajdak, gałgan Burian został wreszcie wypędzony». Pomyślałem sobie w tej samej chwili, że tak samo będzie kiedyś mówił z okazji mojej dymisji. Tragiczny los jednak chciał, że się jej nie doczekał! Zresztą «niełaska» pojawiła się bez tego wkrótce.” – tamże, s. 240.
Leon Biliński: Wspomnienia i dokumenty 1846-1922. Warszawa: Księgarnia F. Hoesicka, 1924. Brak numerów stron w książce, w tomie I: s. 172-175; tom 1.
Leon Biliński: Wspomnienia i dokumenty 1846-1922. Warszawa: Księgarnia F. Hoesicka, 1924. Brak numerów stron w książce, w tomie I: s. 267-268; tom 1
