Rozróżnienie to widać w art. 2 wspólnym dla wszystkich czterech konwencji genewskich z 1949 roku: Konwencja niniejsza będzie miała zastosowanie w razie wypowiedzenia wojny lub powstania jakiegokolwiek innego konfliktu zbrojnego (ang.armed conflict) między dwiema lub więcej niż dwiema Wysokimi Umawiającymi się Stronami, nawet gdyby jedna z nich nie uznała stanu wojny. Konwencja będzie również miała zastosowanie we wszystkich przypadkach okupacji całości lub części terytorium jednej z Wysokich Umawiających się Stron, nawet gdyby ta okupacja nie napotkała żadnego oporu zbrojnego. Ustęp 5 preambuły I Protokołu dodatkowego z 1977 głosi postanowienia Konwencji genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 r. i niniejszego Protokołu muszą być w pełni stosowane we wszystkich okolicznościach wobec wszelkich osób chronionych przez te dokumenty, bez rozróżnienia na niekorzyść wynikającego z charakteru lub przyczyn konfliktu zbrojnego albo motywów głoszonych lub przypisywanych stronom konfliktu. Patrz też: Ochrona dzieci przed uczestnictwem w działaniach zbrojnych we współczesnym prawie międzynarodowym s. 28–30.
Gleditsch et al. (2002): UCDP/PRIO Armed Conflict Dataset Codebook. Uppsala Conflict Data Program (UCDP) oraz Centre for the Study of Civil Wars, International Peace Research Institute, Oslo (PRIO), Version 4-2009. s. 7. [dostęp 2016-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-09)]. (ang.).Sprawdź autora:1.
Konwencja haska (1954) o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego (Dz.U. 1957 nr 46, poz. 212): Strony Konwencji okupujące w całości lub w części terytorium innej Strony, powinny w miarę możliwości popierać wysiłki właściwych władz narodowych terytorium okupowanego, mając na celu zapewnienie opieki nad jego dobrami kulturalnymi i ich zachowanie (art. 5). W razie konfliktu zbrojnego nie posiadającego charakteru międzynarodowego, a powstałego na terytorium jednej ze Stron, każda ze stron konfliktu będzie obowiązana stosować co najmniej postanowienia Konwencji, dotyczące poszanowania dóbr kulturalnych (art. 19).
Rozróżnienie to widać w art. 2 wspólnym dla wszystkich czterech konwencji genewskich z 1949 roku: Konwencja niniejsza będzie miała zastosowanie w razie wypowiedzenia wojny lub powstania jakiegokolwiek innego konfliktu zbrojnego (ang.armed conflict) między dwiema lub więcej niż dwiema Wysokimi Umawiającymi się Stronami, nawet gdyby jedna z nich nie uznała stanu wojny. Konwencja będzie również miała zastosowanie we wszystkich przypadkach okupacji całości lub części terytorium jednej z Wysokich Umawiających się Stron, nawet gdyby ta okupacja nie napotkała żadnego oporu zbrojnego. Ustęp 5 preambuły I Protokołu dodatkowego z 1977 głosi postanowienia Konwencji genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 r. i niniejszego Protokołu muszą być w pełni stosowane we wszystkich okolicznościach wobec wszelkich osób chronionych przez te dokumenty, bez rozróżnienia na niekorzyść wynikającego z charakteru lub przyczyn konfliktu zbrojnego albo motywów głoszonych lub przypisywanych stronom konfliktu. Patrz też: Ochrona dzieci przed uczestnictwem w działaniach zbrojnych we współczesnym prawie międzynarodowym s. 28–30.
Gleditsch et al. (2002): UCDP/PRIO Armed Conflict Dataset Codebook. Uppsala Conflict Data Program (UCDP) oraz Centre for the Study of Civil Wars, International Peace Research Institute, Oslo (PRIO), Version 4-2009. s. 7. [dostęp 2016-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-09)]. (ang.).Sprawdź autora:1.
