11 grudnia 1922 Gabriel Narutowicz zaprzysiężony został na urząd Prezydenta RP, ale dopiero 14 grudnia Józef Piłsudski przekazał mu realną władzę jako Naczelnik Państwa, co zostało ujęte w oficjalnym protokole, dzięki czemu G.Narutowicz mógł rozpocząć urzędowanie jako głowa państwa. Łukasz Kosiński: Gabriel Narutowicz - Niechciana prezydentura. historia.org.pl, 2009-09-12. [dostęp 2022-10-05].
Ustawa przechodnia z dnia 18 maja 1921 r. do Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 marca 1921 r. w sprawie czasowej organizacji władzy zwierzchniej Rzeczypospolitej. (Dz.U. z 1921 r. nr 44, poz. 268). Art. 1. Sejm Ustawodawczy sprawuje swą władze, w dotychczasowym zakresie do chwili ukonstytuowania się władzy ustawodawczej na zasadach Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 marca 1921 r. i rozwiązuje się w tym dniu z mocy samego prawa. Art. 2. Prawa i obowiązki obecnego Naczelnika Państwa, określone w uchwale Sejmu dnia 20 lutego 1919 r. (Dz. Pr. № 19, poz. 226), trwają do chwili objęcia urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej, wybranego na podstawie Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 marca 1921 roku.
Ustawa z dnia 21 lipca 1944 r. o utworzeniu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. (Dz.U. z 1944 r. nr 1, poz. 1).
Ustawa Konstytucyjna z dnia 19 lutego 1947 r. o ustroju i zakresie działania najwyższych organów Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz.U. z 1947 r. nr 18, poz. 71).
