internetowa informacja o obozach Makronisos. www2.egeonet.gr. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-06)]. wydana przez Fundację Wielkiego Hellenizmu (Iδρυμα Μείζονος Ελληνισμού), prowadzącą jedno z głównych, greckich przedsięwzięć wychowawczych, o profilu historycznym i formie m.in. stacjonarnej placówki multimedialnej.
Fotografia wskazująca stan owej stacji kwarantanny.
ime.gr
internetowa informacja o obozach Makronisos. www2.egeonet.gr. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-06)]. wydana przez Fundację Wielkiego Hellenizmu (Iδρυμα Μείζονος Ελληνισμού), prowadzącą jedno z głównych, greckich przedsięwzięć wychowawczych, o profilu historycznym i formie m.in. stacjonarnej placówki multimedialnej.
web.archive.org
internetowa informacja o obozach Makronisos. www2.egeonet.gr. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-06)]. wydana przez Fundację Wielkiego Hellenizmu (Iδρυμα Μείζονος Ελληνισμού), prowadzącą jedno z głównych, greckich przedsięwzięć wychowawczych, o profilu historycznym i formie m.in. stacjonarnej placówki multimedialnej.
Fragment historii wyspy Makronisos, zamieszczonej na stronie gminy Keos: „...Οι δοκιμασίες πολλές και κυρίως αυτή ως δίψας. Όταν δεν μπορούσε να φτάσει το καΐκι που μετέφερε νερό, τους έδιναν αλμυρό ... ατομικοί και ομαδικοί βασανισμοί βρίσκονταν στο καθημερινό πρόγραμμα με σκοπό να σκύψουν το κεφάλι, να καμφθεί το ηθικό Όσοι υπέγραφαν, για να αποδείξουν την ανάνηψή τους, τους έβαζαν πέτρες στα χέρια και τους διέταζαν να λιθοβολήσουν τους αμετανόητους. – Wywoływano cierpienia, w tym pragnienie. Gdy nie docierał statek ze słodką wodą (więźniom) podawano słonego dorsza. Indywidualne i zbiorowe tortury znajdowały się w codziennym programie. Tym, którzy podpisali (deklarację lojalności wobec króla), aby udowadniali swą przemianę, wkładano w dłonie kamienie i rozkazywano kamienowanie więźniów nie podejmujących współpracy (dosłownie: nieżałujących)...”.
